| O N E |
Pumasok na ako sa aking silid-aralan. I’m an hour earlier for my 3 o’clock class. Plano ko kasi na dito na lang umidlip since I can’t do it at the library nor at home. Let’s just say na ayaw ko doon, specially my new “step-family”. Yeah, you heard me right.STEP FAMILY. My Mom remarried two years, after my Dad died. The worst part? Her new husband and my so-called stepfather WAS my dad’s best friend! Ang cliché right? Well, sucks to be me.
I am expecting na mag-iisa lang ako sa room but it turns out I was wrong. Sitting at the back, left corner of the room is no other than Clyde Joshua Villaruel. Ang top student ng klaseng ito—er, I mean mamaya, after an hour. Sa lahat ng mga naging kaklase ko, isa siya sa mga natatangi since siya ang pinakSNOB. Two years ahead siya sa aming magkaklase. Nahalo kasi siya sa aming block section. I’m currently a 2nd year college student taking up Bachelor in Medical Laboratory Science samantalang siya naman ay 4th year Electrical Engineering student. Parati kong naririnig mula sa iba na siya daw ang nangunguna sa kanilang batch. Well, I’m not that surprise since siya yung nagta-top sa lahat ng Quizzes at dalawang test sa aming Philippine Constitution subject considering na literal na TERROR yung aming Prof. Tulad ko, tahimik na tao ‘rin yan. Ang pinagka-iba lang , He is a loner while I’m not. Luckily, I have real friends. Sila Maegan and Charm. We’re friends since like, the fetus era dahil mag-bebestfriends rin ang aming mga mommies.
Back to the present, Napapansin ko na parang may hinahanap siya. Ang likot kasi ng mga mata niya na kanina pa nakatingin sa sahig. Nakakunot ring ang kaniyang noo at nakaismid ang kaniyang mga labi. Bahala siya sa buhay niya. Basta ako matutulog ng mapaghandaan ko ang akong Prof mamaya.
I am on my way to my seat when I felt like I had step on something. When I look down and pick it up to see what it is, I saw a beautiful guitar pick. It was printed with a unique design that is between a note symbol and words. I think I had saw something like this somewhere. Actually, It reminds me of someone close to my heart – my Dad. Nakabalik lang ako sa kasalukuyan ng maramdaman kong may nakatitig sa akin. pag-angat ko ng aking ulo, sinalubong ako ng isang pares ng kulay abo na mga mata, si Clyde. Hindi maipinta ang kaniyang mukha samantalang naprapraning ang aking diwa sa pag-alala kung saan at kalian ko nakita tung disenyong ito. Nabaling naman ang kaniyang mga mata sa bagay na hawak ng kanang palad ko. Ang mukha niya’y biglang nag-aliwalas. Marahil ay ito yung hinahanap niya.
“ sa’yo ba to?” tanong ko sa kaniya sabay pakita ng pick.
Binuksan niya ang kaniyang bibig ngunit walang salita ang lumabas. Kitang-kita rin na hirap siyang magsalita na lubhang ipinagtataka ko. Maayos naman siyang nakakausap ng mga kaklase ko ah?. Nang mapansin niyang nakatingin lang ako sa kaniya na may bahid ng pagtataka, tumango na lang siya.
“Ah, Okay. Eto oh!”
Kinuha ko ang kanang kamay niya saka nilagay ang pick sa kaniyang palad. Bakas rin ang pagkabigla sa maamo niyang pagmumukha. Hindi ko alam ngunit biglang bumilis ang pagpintig ng aking puso. Waring nagagalak ito sa mga pangyayari. Nagkatitigan kami, kasunod ng isang akward silence…
=_= A K W A R D S I L E N C E =_=
“a-ah, mauna na ako ha? Pupunta na ako sa aking upuan—“ na udlot ang aking pagsasalita ng bigla siyang ngumiti.
0o0 ß ako | siya à ^u^
First time niya akong ngitian and gosh! Nakaka star-struck! Gwapo naman talaga siya eh, kahit noong mga highschool pa kami. We have the same Alma matter. As a matter of fact, siya ang ultimate crush ko noong nene pa ako. Ngunit parang hindi sang-ayon yung fate sa akin since mailap ang aming pagkikita saka parating nakabusangot yung pagmumukha niya sa tuwing nagkakasalubong kami na waring ayaw niya sa prisensya ko. In short, haggang tingin lang ako sa kaniya. Wala rin akong masyadong nakitang pagbabago sa kaniya aside sa mas naging built ang katawan niya ang naging mature siya. I mean, wala akong masyadong nakitang pagbabago sa attitude niya. But on the bright side, nakakusap ko pa naman siya, yung nga lang kapag importante. Because I was lost in my thoughts, hindi ko namamalayan na spaced-out na pala ako. Siguro nagmumukhang-tanga na ako kasi lumawak yung ngiti niya.
