Save Me {VOLTOOID}

19.Zelfmoord?

YoDieYo mensjes!
Trouwens nog ene laat gelukkig nieuwjaar.😂
Hoe is het met jullie? 😏
Ik hoop dat jullie klaar zijn voor dit hoofdstuk want het word heftig.😭
Enjoy!❤

Pov.Stephanie
Ik wandelde samen met Joost hand in hand naar huis toen school gedaan was.
Ik weet niet wat Link bezielde maar echt hoor!
Hij kan soms overdrijven!
Ik deed de sleutel op de deur en deed hem los.
Ik stapte samen met Joost naar binnen.
"Gaan we naar mijn kamer. Daar is het gezelliger."greinsde ik naar Joost.
"Ja is goed hoor."lachte hij terug.
Hij liep op me af en tilde me op en kuste me.
"Kom dan gaan we naar boven maar ik ga wel even kijken of link niet thuis is ofzo."
"Ja kom. Dan gaan we snel even kijken."zei Joost en we liepen de trap op.
Aan link zijn kamer aangekomen deed ik de deur open en begon spontaan te flippen.
"LINK!"riep ik en stormde de kamer binnen.
Joost volgde mijn voorbeeld en schrok.
"Ik bel de ambulance."zei hij snel en pakte zijn mobiel.
Ik probeerde link van zijn bed te sleuren.
Als hij op de grond lag spurte ik naar de badkamer.
Ik maakte 2 handdoeken nat en bond deze om zijn armen heen.
Nog geen 5 minuten later arriveerde de ambulance en nam hem mee.
"Hoe lang zou hij hier liggen!?"vroeg ik in paniek.
"Ik weet ni ma ik weet wel da we nu naar het ziekenhuis moeten. Kom!"zei Joost en we liepen zo snel we konden naar het ziekenhuis.

Pov.Link
Ben ik in de hemel?
Ben ik dood?
Ik werd stilaan werd ik wakker en zag even helemaal niks door het felle licht.
Toen het opgeklaard was zag ik dat ik in het ziekenhuis was.
Waarom!
Waarom ben ik niet dood!
...
Ik keek om me heen.
Ik herkende de kamer.
Ik keek naast me en daar lag ze.
Lien.
Ik lig in de zelfde kamer als haar.
Een geluid van de gang kwam naar ons.
Een dokter met 2 andere mensen dacht ik voor zover ik het goed hoorde.
Ik herkende de stemmen.
Stephanie en Joost!
Snel deed ik dat ik sliep als ik de klink naar beneden hoorde gaan.
"Omg link!"riep steffie en liep op me af.
Joost volgde haar.
"Wat heb je jezelf toch aangedaan."huilde ze.
"Oh. Lien ligt hier ook! Maar ze lag toch eerst in een andere kamer?"vroeg hij aan de dokter.
"Ja mar omdat haar toestand slechter is geworden is ze naar intensieve zorg verplaats."
"Hoezo haar toestand is verslechterd? (Ja dat is een echt woord 😂)"zei ze met een snikkende stem.
"Ze heeft 2 keer een zelfmoord poging ondergaan. Ze had eens haar beademingsmasker afgedaan en haar morfine Uitgetrokken en dan heeft ze nog eens een keer zolang haar adem ingehouden dat haar hart is gestopt maar we konden haar nog redden."zei de dokter.
"Omg..!"zei Joost verbaast.
Ik hoorde alles.
Ik begon tranen in mijn ogen te krijgen.
Tranen vloeide.
Ik kon ze niet stoppen.
Steffie zag het en zei in blijheid:"OMG LINK IS WAKKER! Hij...hij huild..."
Ik opende mijn ogen en draaide me direct met mijn hoofd naar Lien.
Ze lag er levenloos aan de beademing.
Wat doe je jezelf toch aan...
"Sorry dat ik dit moet meedelen maar het bezoekers moment is over."zei de dokter.
"Zo snel al! Nee ik blijf bij mijn broer! Hij is het enige wat ik nog heb!"schreeuwt steffie naar de dokter.
"Hoezo hij is het enige wat ik nog heb? Je hebt je ouders toch nog?"vroeg Joost.
"Onze ouders zijn gestorven en we wonen al lange tijd alleen..."zei steffie en begon weer te huilen.
"Oh.. Wow dat wist ik niet.. Het spijt me."verontschuldigde Joost zich.
"He Joost?"zei ik.
"Ja?"
"Geeft niet."lachte ik hem toe.
"Kom kinderen. Het bezoek uur is voorbij."zei de dokter.
"Dag link...Dag Lien.."zei steffie met betraande ogen en liep nog snel even naar Lien en gaf der een knuffel.
"Doei link. Dag Lien."zei Joost.
Hij legde zijn arm om haar schouder.
"Wtf! He Joost doe is effe serieus!"zei ik kwaad.
"Fuck.."zei steffie.
Ze duwde hem de gang op en liep verder.
"Joost! Stephanie!"riep ik en wou uit bed stappen maar mijn armen zaten in windels,vastgebonden aan het bed.
Ik trok en trok maar kreeg ze niet los.
"Je moet rusten zei de dokter en verliet de kamer.
"NEE!"riep ik en een traan viel naar beneden.
Hier lig ik dan.
Zou ik hetzelfde proberen als dat Lien heeft gedaan.
Nog eens proberen zelfmoord te plegen?
Zou ik het doen..?
Niemand moet me toch hebben...
Iedereen haat me.
Zou ik het doen...
Zou ik gaan...
Zal iemand me missen...
Nee...
Niemand zal me missen...
Opnieuw hoorde ik de stemmen in mijn hoofd praten.
Dat het beter is dat ik er niet meer ben.
Opeens hoorde ik een laken bewegen.
Ik keek naast me en zag dat Lien wakker werd.

Pov.Lien
Ik werd wakker uit een lange slaap.
Ik heb geen idee voor hoelang maar echt lang.
Ik lag aan de beademing en er zaten een paar naalden in mijn arm waar aan 2 van de naalden ene infuus verbonden was.
Zou ik het uit trekken?
Ik wil dit niet meer..
Zou ik mijn beademing afzetten.
Ga...
Niemand wil je nog...
Link is je al lang vergeten..
Doe het..
Doe het.
Doe het!
DOE HET LIEN! DOE HET!
...
Ik hoorde de stemmen praten.
Ik tilde mijn arm op en pakte het mond masker vast.
Ik haalde het masker van mijn gezicht en ademde echte lucht in.
"Lien! What the fuck doe je!"Riep een jongens stem.
Vlug keek ik naast me.
Ik zag Link daar liggen.
Zijn armen waren ingewikkeld in verband.
De verbanden zagen rood.
Toen ik realiseerde wat hij gedaan heeft begon ik te huilen.
"Link wat heb je gedaan..."jammerde ik met een heese stem.
"Lien.. Ik wil dit niet meer. Ik ben het leven ZAT. Ik heb genoeg dat alles me achtervolgd..."zei link en een traan rolde naar beneden.
Ik zag mijn kans om recht te staan.
Ik trok mijn infusen uit en probeerde recht te staan.
"Lien! Nee!"
Ik wandelde naar Link en voelde me slap worden.
Ik had die dingen echt nodig.
Goed zo lien.
Wandel je einde tegemoet.
Zeg Link dat je van hem houd..
Niet doen..
Ik wist niet meer wat ik deed.
De stemmen namen me over.
Ik was aan Link zijn bed en liet me zakken voor zijn bed.
"LIEN!"riep hij in paniek.
"Het is beter dat ik er niet meer ben. Ik ben compleet gestoord Link. Laat me gaan.."zei ik en werd slapper.
"Als jij gaat, ga ik met je mee."zei hij dapper.
Ik krabbelde recht en ging bij hem op bed zitten.
"Trek men infuus uit... Ik ben er klaar voor."zei hij.
Ik reikte mijn arm uit naar zijn infuus en trok hem stil uit.
Dan haalde ik de buisjes voorzichtig maar traag uit zijn neus.
Dan zette ik de machine uit en haalde zijn armen uit de windels.
Het is gedaan voor ons.
Laat je gaan lien..
Het is...
Over en ... Uit..
"Ik hou van je Link.."zei ik en voelde me stilaan weg vallen.
"Ik ook van jou..."hoorde ik link nog zeggen vaag.
Eindelijk..vrij..

Wow...
Wtf.
Oké.
Help.
Link en Lien zijn dood.😩
Fuck me.😢

Oké! Hopelijk vonden jullie dit ene leuk hoofdstuk!😉
Dit is het voorlaatste hoofdstuk dus het loopt ten einde.😭
Maar goed. Laat zeker even een sterretje achter en dat zie ik jullie in het laatste hoofdstuk!😊
Bye-bye!!💚

Liedje:Don't deserve you - Nightcore

1289 woorden