Kidnapping An Exo Member [REVISING]

Chapter 5~ Cold Night

Author's Note: Naiiyak ako :( super thank you talaga guys TT____TT  tara let's all be friends kaya ung mga silent reader diyan, mag-ingay kayo :DDD usap tayo sa msg. board ko, you can ask anything, nasa mood ako eh :))
+++
Myles' POV

Nagising ako sa ingay ng pagbukas ng pinto, inuluwal nun ang parang wala sa mood na si Allen, ano kayang problema nito? naalala ko pa ang mga nangyari kahapon, should I accept Luhan? ang pagkamatay ba ng anak ko ang way para magkabati kami? unfair naman ata 'yun, hanggang ngayon nagdurusa pa din ako sa pagkawala ng first baby ko, pero I remember his last words that he wants me to forgive his father though he don't know that Luhan is his father, kung hindi siguro ako niloko ni Luhan siguro masaya kami ngayon sa Korea, siguro buhay pa din ngayon ang anak namin, siguro...

"Myles?"- tawag sakin ni Allen

"Hm?"- tanong ko

"Alam ko ang mga nangyari kahapon"- seryoso niyang sabi

"huh?"- ako

"Nagpunta dito si Luham, alam ko na ding malapit na kayong magkabati, ano? purket namatay ang anak mo a-ariba ka na sa kalanidang yan? remember that he cheated on you and----"- di ko siya pinatapos at sinampal siya ng buong lakas ko kahit nanghihina pa ako kakaiyak kasabay nun ang paggalaw ng mga paa ko papatakbo at papalayo sa kanya

"MYLES!"- rinig ko pang sigaw niya, ba't niya nagawa 'yun? kala ko ba mahal niya ako? malandi ba talaga ako? nadala lang naman ako sa sobrang lungkot dahil wala na ang anak ko, gabi na pero wala akong pakielam, kaya ko ang sarili ko, I can handle this situation, Niel is there for me, right?
naglakad-lakad ako sa gitna ng gabi, medyo lumalamig na at wala pa akong suot na hoodie, tanging tshirt lang at pajama, kaya ayoko ng biglaang takbo sa malamig na gabi eh, talagang lumalamig na, saan ba ako pupunta? kay ate Ally kaya? ay sige puntahan ko siya
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
naglakad-lakad pa ako dahil medyo malapit naman iyon sa amin, nang makarating na ako kumatok ako ng pagkalakas-lakas, tulog mantika kasi eh, kumatok ako ng kumatok hanggang labasin na akong kaput-bahay niya
"Ay ineng wala ang mga taon diyan, nag-away si Ally pati yung boypren niya"- sabi niya habang nagtatanggal ng muta sa mata, napabagsak ang balikat ko sa panghihinayang
Bakit ngayon ka pa nawala ate Ally? aissh, naglakad-lakad ulit ako baka may makita akong store na bukas pa at makabili na lang ng hoodie, buti dala ko lagi ang credit card ko, wala ng dumadaan na sasakyan kaya no choice talaga ako, naglakad ulit ako kahit sobrang nilalamig na ako at masakit na ang paa, kahit isang store lang na bukas at pwedeng mabilhan ng hoodie at food. Nilibot ko ang tingin ko, wala na talagang tao at mga sasakya, kung meron mang dumadaan na sasakyan ay iilan lamang at puro motor pa, paano kung ma-snatch ang body ko dito? T_T Niel baby, guide mommy ha, i know you're there, kasabay nun ang paghangin ng malakas at nagsitayuan ang balahibo ko, "Wag ka magparamdam baby, takot na si mommy", naglakad akong muli at walang direksyon, di alam kung saan pupunta.
Isa na lang ang pumapasok sa isip ko

si Luhan

Pero di ko alam ang bahay niya, wala akong alam kung san yun matatagpuan, naiiyak na lang ako, pero di ako nagsissing umalis ako ng bahay dahil masama pa rin ang loob ko kay Allen, siguro nga totoo yung sinabi niya, kakamatay lang ng anak ko at nakikipag-bati agad ako sa tatay ni Niel, masakit nga din pala yun para kay Allen, di kasi ako nag-iisip eh, pero di naman tama yung sinabi niya sakin, di niya ba alam na di ko pa rin tanggap ang pagkawala ni Niel?
Naalala ko pa nung 1 yr. old siya nang matutong maglakad at si Allen ang nagturo sa kanya dahil sobrang busy ako kakaproblema ng bills namin habang si Allen tuwang-tuwa kay Niel, sumigaw pa nga siya nung natutong maglakad ang anak ko, halos mapaiyak ako nang makita ko at ang first words niya eh "da and ma" da for daddy and ma for mommy, mabilis ang development ng Niel ko, natutuo siyang magsalita ng tuwid kahit 2 years old pa lang siya, nalaman niya ang lagay ng buhay namin, naging matured agad siya, labis ang pagkagulat namin ni Allen dahil dun pero nasanay na din naman kami sa pananalita niya.
Tin-ry ko lahat para maging mabuting bata ang anak ko pero sa tingin ko di na kailangan dahil may alam nga siya sa buhay, *sigh* nami-miss ko na talaga ang anak ko, masyadong mahirap para tanggapin.