The Gangster's Revenge

CHAPTER 11 - PART TWO

CHAPTER 11 - PART TWO

Zel's POV

Mag isa kong ibinubuhos ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

"Miss... tahan na.." sabi ng taong nasa harapan ko ngayon..

Pag-angat ko ng tingin pareho kaming nagulat.. Why is he here?? Tumayo na ako para umalis.. ayoko na may makakakita sakin na ganito.. ayokong may makakita na mahina ako.. But I was surprised when he grab my wrist and hugged me very tight.. Kakalas na sana ako sa yakap niya pero nabigla ako nung magsalita siya..

"I don't know what happened but, let me comfort you.. for I think this can make you feel better..." nawala bigla lahat ng hesitations ko. His words made me weak.. na parang hindi tumututol ang isip ko maging ang puso ko sa gusto niya.. As if that was the cue para sa mga luhang to... I rested my self oh him.. siya ang ginawa kong sandalan because I know anytime magbe-breakdown nako...

We just stayed on that position for god knows how long.. until my phone suddenly rung.. it was Mom..

I just composed myself before answering the call...

"Mom... how was her??" I'll try my very best na ibalik yung cold na boses ko. ayokong pati ako alalahanin pa nina Mom at Dad

[Anak... she made it.. lumalaban pa siya..] Oh shit!!

"What?? Oh thank god!! I know she can do it as I had told yah.." I answered

[Yes honey.. I believe in you and I also believed that she will fight. Two years na natin siyang iniintay diba??.. Oh siya ingat kajan ha...]

"Yah yah.. take care of her and yourselves as well.. I'm not there to protect you.." paalala ko kay Mom..

[we'll take care of her... don't worry..]

"Ok. Just give me an update everytime.. say my love to her.. bye.."

[Sure and we love you 'nak.. bye..] and I ended the call..

--------

Nandito padin kame sa likod ng school building.. tahimik lang kaming nakaupo.. Siguro nasa 10 minuto na kaming nakaupo dito at nananahimik. Diko alam kung bakit di padin ako umaalis.. Nagpasiya nakong basagin ang katahimikan...

"Uhh.. Ze-"
"I really love her.. I really love my sister.. so damn much.." halos pabulong ko nang sabi..

Nagkasabay pa kaming nagsalita pero tumigil naman siya kaya nagpatuloy nalang ako..

"I thought she will going to leave us.. Akala ko susuko na siya.. Akala ko bibitaw na siya...Pero kumapit siya.. Lumalaban pa siya.." di parin siya nagsasalita kaya nagpatuloy ako..

"Two years ago, I'm here with her.. but I did not want that to happen... naligwat lang ako sandali.. pero..." pinipogilan kong wag umiyak.. sobra na yung nadiskubre niya sakin ngayong araw.. ayoko magmukang mahina..

"W..w..what happened to her??" Nagulat ako sa tanong niya.... muntik ko nang makwento sa kanya ang battleground...

"She'd been involved in a car accident and because of that, na-comma siya... hanggang ngayon..." alibi ko..

"Oh, I'm sorry.."

"No its fine.. Its been two years at ang mahalaga.. Lumalaban pa siya.." sagot ko sa kanya..

"Di ko man siya kilala.. alam ko na lalaban siya at gigising pa siya . naniniwala ako dun" there is an assurance in his voice kaya napatango nalang ako...

"Thanks.. but I guess I need to go.. salamat sa pakikinig.." kailangan ko ng umuwi...

"Wala yun tapos nadin naman ang klase.. hatid na kita.. pwede ba??"

"Thanks but no thanks.. I have my car and I can drive" ayoko na magkaroon ng panibagong utang na loob sa kanya...

"Maybe I can walk with you hanggang sa parking lot.." mukang makulit siya kaya pinagbigyan ko na...

----
"Ah salamat ulit... You are a big help.." andito na kami sa parking lot at nakasakay nako sa kotse ko.. pero bago pako makaalis kumatok siya sa bintana...

"Uhm.. kung may kailangan ka o uhmm.. kausap.. don't hesitate to ask me ok?"

"Yes I will" at umalis nako..

-------

Nakahiga nako ngayon sa kama ko.. Alam narin nina Bianca at MC ang nangyari... Sobrang nalungkot sila lalo na si MC.. pero nung nalaman nila na ok na Sobrang tuwang tuwa sila na nakayanan ni JhayZ..

Ngayon lang nagsink -in sakin yung nangyare kanina.. Bakit nga ba ako nagshare sakanya... Haist ... siguro kaylangan ko lang talaga ng kausap..

Thank god at ok kana Jhayz.. alam ko na lalaban ka.. Two years kana naming iniintay at alam ko na di mo kami bibiguin,,, di mo ko bibiguin...

+++++++
Kindly leave a comment.. Thankyou so much..