Kalbime Dokunuyorsun...

Sabahın erken saatlerinde başlayan yağmur insana ayrı bir hava katıyor.Biraz hüzün,biraz mutluluk bana ise biraz da yalnızlık...

Geçirdiğim kazadan sonra ben eski ben değildim ... Kazada tek ailem olan dedemi kaybetmiştim...

Kazayı nasıl yaptığımızı tam olarak bilmiyorum... Öğrensem bile geçirdiğim kaza sonucunda oluşan hasar sayesinde yarım saat önce olanların hepsini unutuyordum...Çok garip değil mi? ...

dün ne yemek yedim? Hangi kelimeleri kullandım? hiçbir fikrim yoktu...İşte bu yüzdn okula gidemiyordum.. Her yarım saatte bir hafızamın silinmesi beni ilk başlarda deliye çevirdi. Fakat insan alışıyordu herşeye. kendimi bundan da kötüye en kötüsüne hazırlıyordum o zamanlar ..

ÖLÜME...

Hiçbir  yakınım yoktu...Ne yapmalıydım hiç bir fikrim yoktu ki ben o fikirleri düşünürken yarım saat sonra yeniden unutacaktım...Çok fazla yanlızdım... 

o kazadan sonra tutunacak kimsem olmadı ta ki onu görene kadar...

Ta ki o gün...O güne kadar... Onu ilk gördüğüm gün.. 

O günden sonra hayatım değişmişti ...Hergün onun peşinde dolaşır oldum... Pazartesi ramen yer.İçine yumurta koymadan yemez... Kimchiye bayılır... Bunların hepsini onun peşinde dolaşarak öğrendim... Fakat bunun ondan haberi yok... 

OLMAYACAK TA...

TANITIM SONU...