Belki Seversin Diye (Ümmid-i Mira)

5.Bölüm 🎀❄ Gözlerinde Beni Çeken Şey

Selam arkadaşlar! Yarın iki sınavım var ama ilham gelince dayanamayıp bölüm yazdım. Güzel,seveceğiniz bir bölüm oldu bence :) Umarım siz de beğenirsiniz. Keyifli okumalar.
************************************

MİRA

Bu konuda çok kararlıydım. Hatta emindim. Bir de yarın akşam yemek vardı. Umarım keyifli geçer. Defterimi yerine kaldırıp yatağıma uzandım ve huzurla gözlerimi kapattım. Gözlerimi yemyeşil bir yerde açtım. Etrafta güzel ve mis kokulu çiçekler vardı. En çok papatyalar vardı. Ben çok seviyordum papatyaları. Hemen kokusu geldi burnuma. Üzerimde bembeyaz bir elbise vardı. Tıpkı çocuklar gibi kırlarda koşmaya başladım. Aniden bir ses duyunca durdum.

"Mira."

"Kimsin?"

"Mira. Gel."

Etrafıma baktım ama kimse yoktu. Sadece sesi duyuyordum. Ses tanıdık geliyordu ama çıkaramıyordum.

"Neredesin?"

"Her şeyin başladığı yere gel."

Her şeyin başladığı yer de neresiydi? Ben neredeydim böyle? Şaşkınlıkla kalbimin sesini dinledim ve bu güzel yerden biraz ileride gördüğüm sahile doğru yürüdüm. Bana doğru gelen birini farkettim ama yüzü belli değildi. Duruşu,sesi bu sanki Yaman'dı. Bir bakımdan insan insana benzerdi. Yaman ya da değil. Ben şuan neredeydim? Neler oluyordu? Önemli olan buydu.

"Kimsin sen?"

"Senin için önemli biri olacağım."

"Kimsin bilmiyorum ama ben kimseyi sevmeyeceğim."

"Güvenmeyi öğren Mira. Sev... Sana uzatılacak eli bekle. Korkmadan sana uzatılan eli tut. Eğer sen o eli sımsıkı tutarsan,o seni hiç bırakmayacak."

"Anlamıyorum. Ne yapacağım?"

"Tesadüfleri önemse. Hayatı akışına bırak. Bırak da sende sev. Sevil..."

Gördüğüm rüyadan terler içinde uyandım. Bu nasıl bir rüyaydı? Bardağa su koyup içtim. Saate baktığımda 7 idi. Sabah olmuştu. Hemen kalkım ve elimi yüzümü yıkayıp yatağıma oturdum. Ben hayatımdan memnunken,neden böyle saçma bir rüya görmüştüm? Hep Eylül'ün söyledikleri bilinçaltıma girdi. Yaman ile de yeni tanıştığımız için o da bilinçaltıama girmiş olmalı. Saçma bir rüyaydı işte. Adı üstünde rüya. Yataktan kalkıp mutfağa indim. Annem ve babam da oradaydı. Masaya oturdum.

"Günaydın anne. Günaydın baba."

Babam cevap verdi.

"Günaydın kızım."

Masada sessizce oturan Beren'e baktım.

"Sana da günaydın cadı."

"Günaydın abla ama bana cadı deyip durma."

"Tamam kızma. Bir daha söylemem."

Ben keyifle gülerken, aynı şeyi Beren için de söyleyemezdim. Bana kızgınlıkla bakıyordu ama tatlı kızgınlıktı bu. Kahvaltının ardından hemen hazırlandım.
Gri gömleğimi giydim. Altına krem renginde pantolumu giydim. Üzerine boncuk işlemeli kırmızı-beyazlı ceketimi de giydim. Kolyelerimden uzun olan bir tanesini taktıktan sonra siyah hafif topuklu bir ayakkabı giydim. Saçlarıma biraz şekil verdim. En sevdiğim yıldızlı,çıtçıtlı tokamı da saçıma taktım ve siyah çantamı da alıp çıktım.