Savaş'ın odasındaydık. Hafif baygın yatıyordu. Yüzündeki kan çekilmişti. Teyzem odadan çıkarken;
"Sadece 10 dakika" dedi.
Başımı salladım. Savaş'ın yanına yaklaştım. Uyanıktı. Kısık gözleriyle bana bakıyordu.
"Hayat"
"Nasılsın? İyi misin?"
"Ben şey.. mm iyiyim."
Çok kısık konuşuyordu.
"Nasıl gidiyor" dedi.
Sanki cevabını bilmiyormuş gibi.
"Hayat mı?"
"Evet"
"Yaşamıyorum ki!"
Bana baktı. Hafifçe süzdü. Sonra tavana baktı.
"Çok değişmişsin."
Bir şey diyemedim. Nasıl olurda bana herşeyi unutturabiliyor. Kendimi hastaymışım gibi hissetmeme engel oluyor.
"Sana bunu kim yaptı Savaş?"
"..."
"Ablan benim yaptırdığımı düşünüyor?"
"Nee!?!?"
"Evet"
"Alakası yok"
"Bunu bana değil, ona söyle. Ben yapmadığımı biliyorum zaten."
"Onun nerede olduğunu biliyor musun?"
Kalakaldım öylece. Kadının durumu kim bilir nasıldır?
"Mm şey.. sanırım hayır."
"Özür dilerim Hayat"
"Niye"
Sustu. Bir şey demedi. Kırgındım ona haddinden fazla ama onunla konuşmayı o kadar çok istiyorum ki kimseye derdimi anlatamam.
"Eğer yanında olsaydım, durumlar bu kadar karışık olmazdı."
"Savaş. Ben buraya keşkeleri dinlemeye gelmedim. Özür dilemeni beklediğim için de gelmedim. Seni görmeye de gelmedim. Niye geldiysem buraya? Gitsem iyi olacak. Geçmiş olsun."
"Hayat?"
"Efendim"
"Yok birşey."
Teyzem birden içeri girdi. Beni aldı ve odama doğru yol aldık.
Kalbim çok hızlı atıyordu. Onu ilk defa böyle gördüm. Sadece bir aydır görmüyordum onu. Hiç değişmemiş sakalları dışında. Esmer teni, kara kaşı, kara gözü, uzun boyu, fit vücudu beni benden alıyor.
Acı çektiğimi anladım. Önceden canım cicim olduğum adamla şimdi iki yabancı gibiydik. Keşke ayrılma sebebi bu olmasaydı. Hayatıma biri girdi artık seni istemiyorum deseydi. Ama bunu yapmamalıydı bana. Eğer yanımda olsaydı çoktan iyileşmiştim belkide ama iyi ki olmamış. Ne kadar karakter yoksunu olmuş olduğunu gördüm...
"Teyze niye böyle birşey yaptın?"
"Ne yaptım?"
"Bana bunu neden yaptın?"
"Onu merak ediyordun. Merakını geçirdiğimize göre bu hastaneden gidebiliriz."
"Ne?!?! Yarın ameliyat olacağım farkanda mısın?"
"Olur olmaz gideceğiz işte"
"Annem nerede?"
"Sen git ben beklerim demiştim ona o da doktorun yanına gitti."
Sormaya çekindim ama sordum.
"O kadın ölmüş müdür?"
"Canı cehenneme"
"Ben senin kadar rahat olamam. Kadına bakmaya götür beni."
"Seni odana bıraktıktan sonra polisle oraya gideceğiz."
"Ya öldüyse?"
"Saçmalama Hayat. Uzaktan o kadar salak mı gözüküyorum. Ölecek kadar hızlı vurmadım. Merak etme sadece bayıldı."
Beni yatağıma yatırdı.
"Sen merak etme meleğim. Yarın ameliyat olacaksın. Şimdi güzelce dinlen."
Uyumamak için o kadar çok nedenim vardı ki. Ama yorgunluğuma yenik düştüm ve uyuyakaldım.
Okuduktan sonra lütfen yorum yapın. Düşüncelerinizi merak ediyorum. ^*^
Bu arada diğer bölümü üç gün sonra yayımlayacağım.
