Karışık Duygular

190 44 10
                                    

   Annem kapıda yoktu ve bunun bana ne yapmaya çalıştığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Savaş'a bunu benim yağtığımı düşünüyor.

"Napıyorsun ya?"

"Kapa çeneni."

"Bıraksana ne yaptığını sanıyorsun sen?"

"Sana kapa çeneni dedim."

   İnsanlar bize bakıyordu. Niye hiçbiri yardım etmiyor?
    Beni dışarı çıkardı ve deponun olduğu yere götürdü. Başım dönüyordu her zamanki gibi. En sonunda durdu ve bana baktı. İki dakika boyunca bakıştık. En sonunda;

"Kardeşime yaptıklarının bedelini ödeyeceksin diyecektim ama bakıyorum da pek gerek kalmayacak gibi."

"Benimle niye uğraşıyorsun?"

"Niye mi? Sencee?"

"Ben Savaş'a birşey yapmadım. Yapamam da. Her ne kadar kin kussamda onu hala seviyorum, bunu biliyorsun."

"Sen beni salak mı sandın?"

İçimden"evet"dedim.

"Peki ya Savaş bilincini kaybetmeden önce neden -Hayat bana bunu yapma- diye sayıklıyordu?"

Gerçekten öyle miydi?

"Gördüğün gibi hastayım ve bir aydır hastanedeyim. Onu düşünecek vakit bile bulamıyorum. Hem onu öldürmek isteseydim sağ bırakmazdım. Çoktan ölmüş olurdu."

"Saçmalamayı kes! Senin parmağın var bu işte biliyorum."

"Savaş pek tekin bir çocuk değil. Onunla beraberken hep bir sorunu vardı."

"O senin yüzünden acı çekiyor."

"Farkında mısın bilmiyoruma ama ben onu değil o beni terketti. Hem de evlenmek üzereyken. Acı çekmesi gereken biri varsa o benim."

"Hayat, seni senden daha iyi tanıyorum. Sen terkedilmeye gelemezsin. İlla ki sen yaptırdın bunu."

"Yeter artık! Sen kimsin ya? Ukalanın tekisin. Ne yapacaksan yap. Senden korkacak halim yok." Dedim.

   Elini beline attı ve bir silah çıkardı. Namluyu bana doğru uzattı. Bunu cesaret edecek kadar ne yaptım ben? Zaten birkaç gün içinde kendiliğimden öleceğim. Kendini hapise attırmaya çok meraklı heralde.

"Son duan var mı?"

"Yok."

Der demez Şeyma yere yığıldı. Arkasında teyzem vardı ve kafasına sopayı patlatmıştı. Şaşkınlık içinde olanları izliyordum. Teyzem de sandalyemden tutarak hemen hastaneye sürdü.
    Hastaneye girdiğimizde normal sürmeye başladı. Ama beni odama götürmüyordu.

"Nereye?"

"Görürsün."

"Teyzeee."

"Bak." Dedi

"Savaş!!"

Okuduktan sonra yorum yapmayı unutmayın. Çok teşekkür ederim. İyi okumalar.

KIRILAN HAYALLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin