Kookie: Geri geldim;)
TaeTae: Sonunda!
Bir sorun yok öyle değil mi?
Kookie: Endişelenmen hoşuma gitti.
Beni görmedin bile...
TaeTae: Yani şey olur öyle yani...
Kookie: Utandın mı sen ?
TaeTae: Yoo -_- nereden çıktı bu şimdi?
Kookie: Hmm bilemedim. Beni nedensizce güldürüyorsun.
Beni mutlu ediyorsun.
TaeTae:Buna sevindim.
Kookie: Sen bir şey istiyorum.
Bir karar verdim.
TaeTae: Neymiş o?
Kookie: Seninle normal bir arkadaşmış gibi bir gü geçirmek istiyorum Taehyung.
Artık son isteğim bu .
TaeTae: Ciddi olamazsın?
Gerçekten mi?
Kookie: Evet ciddiyim.
Benimle tanışmak istersin diye düşünüyorum.
Jungkook son yazdığı sözler hakkında ciddiydi.
Hissediyordu. Artık bu kanser onu öldürecekti.
En azından bir gün.
Taehyung ile bir gün geçirip sadece bir gün geçirip son mutluluğu ile burayı terk edecekti.
Çok depresyonda gibi gözüküyordu belki de.
Ama insan öleceğini bile bile sevdiklerine bağlanırsa onu ölürken nasıl bırakacaktı.
Dayanabilecek miydi o kadar acıya...××××
Diğer bölümü şimdiden kurguladım ama yazmadım sanırım yarın gelir hasta ponçirik bedenim dayanamayacak... Uzun yazmaya çalışacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pain|VKook¤Texting
FanfictionGizli Numara: Lütfen son bir kez daha mutlu olmama izin ver... TaeTae: Neden bahsediyorsun? Gizli Numara: Sadece son bir kez daha... Lütfen... ¤Vkook Texting¤ ^Tüm Hakları Saklıdır^