Pain|VKook¤Texting

acht

Taehyung :

Doktor dışarı çıktığında yanıma geldi.

-Hastanın yakını olduğunu bilmiyordum? Dedi.

-Ben arkadaşıyım. Onunla beraberdim.

-O zaman kanser olduğunu biliyorsunuzdur?

Kanser mi?

-K-anser mi? B-Ben  bilmiyordum...

-Arkadaşınız dünkü uyarılarıma rağmen  bugün kendini epey yormuş.
Ve şu an son evrede. Size baştan anlatırsam geldiğinde de pek zamanı kalmamıştı.
Ve şu an onun için herşey zor... Lütfen  yanında olun. Jungkook'u tanıdığım kadarıyla uzun zamandır yalnız. İyi günler...

Ben onun hakkında hiçbirşey bilmiyordum. Aklıma ilk mesajı geldi.

Bilinmeyen Numara: Lütfen son bir kez daha mutlu olmama izin ver...

Gözümden akan bir damla yaş yerle buluştuğu an diğer mesajlar geliyordu aklıma...

Kookie: Zaten az bir zamanım kaldı...

Seninle son bir kez daha mutlu olmak istiyorum.

Yanağımda ki yaşı silip hemen Jungkook'un yanına gitmeye karar verdim.

Kapıyı tıklatıp içeri girdim.

-Kookie?

Bitkince ismim dudaklarından döküldü.

-Taehyung...

-Sanırım artık biliyorsun...

-Kookie neden ilk başta söylemedin?

-Yapamazdım...

-Neden?

Ne olabilirdi ki?

-Birbirimize bağlanmaktan korkuyorum Tae.

Duyduklarım ile olduğum yere çöküp ellerini avuçlarımın içine aldım.

-Biz her zaman beraber olacağız. Ve ben senin yanında sonuna kadar kalacağım Jungkook. Beni anladın mı?

-Ama-

-Tek kelime etme. Ben sana çoktan bağlandım bir kere...

Ağzımdan çıkan sözler kalbimin minik duygularıydı. Jungkook şaşkınlıkla bana bakarak gözünden bir damla yaş aktı.

-Bende bundan korkuyordum...

×××××××

Gururlu Kookie...
Bir gün içeresinde iki bölüm attım...
İyi okumalar!