Harry Potter : een nieuw begin

De zevende kamer

Het nieuwe semester bracht meteen al een verassing voor de leerlingen
Hun transfiguratieleraar vertelde dat dankzij het stuk in de ochtendprofeeet er extra regels waren ingevoerd.
Thoams zuchtte, hopelijk begreep zijn vader welke ellende hij had veroorzaakt.
'We doen alle mogelijke moeite om de school en zijn geheimen te verbergen': vertelde de leraar aan het einde van de les tegen Thomas en Hans.
'Maar dit is idioot. Kan hij er wat aan doen dat hij contact met ons wil houden.'
De leraar zuchte.
'We moeten onze maadregelen nemen, we willen niet dat de dreuzels ons geheim ontdekken.'

'Maak u zich geen zorgen.': zei Hans 'Professor Lily heeft een oplossing bedacht voor het probleem. Dat schreef ze tenminste.'

'Ah, nou, dat is goed dan. Veel succes nog vandaag.'

De rest van de dag wilde maar niet snel voorbij gaan. Thomas was blij toen de dag er eindelijk op zat en hij naar de zevende verdieping kon. Professor Lily stond met gespeelde interesse het wandkleed te bekijken, ze keek op toen Thoma er aan kwam.

'Ah, ik ben blij dat je er bent.'

'Wat wilde u me laten zien professor?'

'Nou, tijdens mijn eigen jaren op Zweinstein was ik natuurlijk ook verzot op het ontdekken van geheimen. Ik probeerde er zo veel mogelijk te vinden. Dit vond ik de leukste.'

Ze wees naar de muur waarachter de kamer van hoge nood zou zitten.

'Ik probeerde elk probleem die ik kon vinden. Ik vind het nog steeds leuk om het af en toe te proberen.'

'Wat heeft dat met mij te maken?'

'Nou, leerlingen komen natuurlijk telkens met nieuwe problemen, en zo komen er ook telkens nieuwe kamers. De kamer die we zodadelijk binnen gaan heet, De Zevende Kamer, het is een van de eerste kamers die oplosding bracht op een probleem van een leerling.'

'Hoe kan mij dat helpen?'

'Kom maar mee.'

Professor Lily duwt tegen de, ondertussen verschenen, deur en loopt naar binnen. De ruimte waar ze nu in staan doet het meest denken aan een internetcafe. Ouderwetse computers staan in keurige rijen op tafels. Ergens bromt een server. Sommige schermen knipperen.

'Deze ruimte is volledig omgeven door de nonpluvius-spreuk. Je kan hier vrij elektrisiteit gebruiken, zonder dat je apparaat op hol slaat.'

'Echt, dus ik kan hier met mijn vader praten?'

'Ja, vanaf nu staat deze kamer voor je open.'

'Dank u professor.'

'Het is wel goed. Nou, ik moet naar mijn volgende les.'

Opgelucht starte Thomas zijn laptop op. Zijn vader bleek online te zijn en wilde met hem praten. Hij zette de camera aan.

'Dag pap.'

'Dag jonge. Ik ben blij dat je toch kan praten. Waar ben je nu?'

'In het computerlokaal van de school.'

'Waar zijn de studenten dan?'

'Er word nu geen les gegeven.'

'En dan mag je zomaar dat lokaal in?'

'Fijn toch. Dan kunnen we praten zonder gestoord te worden.'

'Als het maar waar is. Ik wil niet dat je andere studenten in de weg zit.'

'Ja pap.'

Zo praten ze nog een tijdje. Uiteindelijk moest Thomas afsluiten omdat het avondeten zou beginnen.