Harry Potter : een nieuw begin

In de schooltrein

Het was dan toch uiteindelijk 1 oktober geworden.

Stefan, Thomas en Hans hadden hun spullen goed voor hun vader verorgen gehouden.

De hond hadden ze Casper genoemd en vreemd genoeg had hun vader de hond niet gezien.

Volgens hun moeder maakte hij zich ontzichtbaar voor mensen die niet in magie geloofde.

Hun moeder had hun vader wijs gemaakt dat de tweeling naar dezelfde kostschool zou gaan als Stefan, wat ook wel waar was, gedeeltelijk dan.

Nu zaten ze met hun spullen in de auto, gelukkig moest hun vader bij de auto blijven omdat de deuren niet goed sloten.

Hun moeder had al uitgelegd hoe ze op het perron kwamen.

Stefan deed het voor.

Na een paar meter verdween hij in de muur.

Vervolgens ging Hans en daarna Thomas.

Toen uiteindelijk op het perron stonden keek Thomas zijn ogen uit naar de trein.

Hij mocht dan al veel hebben gezien toch was hij nog verbaasd.

Hans en Thomas vonden een plek in de vijfde coupé.

Stefan zat in zijn vijfde jaar en was klassenoudste dus hij moest eerst een paar keer door de trein lopen.

Hans en Thomas zette hun hutkoffers in het bagagerek en liepen terug om hun moeder tot ziens te zeggen.

'Met kerst komen jullie toch naar huis? 

'Ja, dan zien we je dan.': zei Thomas toen hij de fluit van de condecteur hoorde.

'Ga nu maar anders vertrek de trein zonder jullie.'

De jongen gingen vlug terug naar hun coupe en ze gingen zitten.

Ze zwaaide nog een keer en toen begon de trein te rijden.

Toen de trein de hoek om was keek thomas eerst een tijdje uit het raam voordat hij in zijn rugzak begon te vroeten.

Casper ging rustig aan hun voeten liggen en sloot zijn ogen om te gaan slapen

Zijn moeder had zins het bericht van zweinstein alle Donald Duck's bewaard zodat hij die kon lezen.

Hij was net de brieven van het eerste exemplaar aan het lezen toen de deur open schoof.

Er stond een jongen in deur deuropening die thomas herkende las die uit de boekwinkel.

 'Hoi, vinden jullie het erg als ik hier kom zitten?'

'Ik niet. ': zei Thomas.

'Ik ook niet': zei Hans.

De broers hielpen de jongen met zijn bagage.

Toen die in de rekken lag ging de jongen bij het raam zitten en keek naar buiten, alhoewel de regen tegen de ramen sloeg.

Thomas ging verder met lezen en Hans pakte een andere die hij mocht lezen.

Zo ging het een tijdje door, de jongen leef maar uit het raam kijken en de broers lazen rustig de strips.

Opeens vroeg Hans': Wil jij er misschien ook een?'

'Nee dank je.': zei de jongen zonder op te kijken.

Opeens ging de deur weer open en Hans zag een vrouw met een karretje staan.

 'Willen jullie iets lekkers?'.

Casper hief even zijn kop op maar ging toen weer verder slapen.

Thomas stond op en liep naar de kar.