This Time Not Roommates

κεφάλαιο 12ο

5....4....3....2....1...

FREEDOM!

Επιτέλους ελευθερία ρε παιδιά δεν άντεχα λεπτό παραπάνω.

Μα ποιος κάνει τελευταια ώρα ενώ είσαι ήδη πτώμα ιστορία?

Δηλαδή τα νεύρα μου.

"Εμ Meline" Άκουσα μια φωνή από πίσω μου ενώ έβαζα τα βιβλία από το ντουλαπάκι στη τσάντα μου.

"Πες μου" είπα απλά χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω.

Ήξερα και μόνο από τη μυρωδιά και τη φωνή ότι ήταν αυτός.

"Ήθελα απλ να ζητήσω συγγνώμη.....για όλα" απάντησε ειλικρινά και εγώ σταμάτησα να βάζω τα βιβλία μέσα.
"Εγώ φταίω για όλα. Που δεν σε είχαμε στην παρέα ή ότι απομακρυνθηκες από την αδερφή σου! Ειδικά γι αυτό εγώ φταίω γιατί την είχα όλη την ώρα μαζί μου και δεν πέρναγε λίγο χρόνο με εσένα" συνέχισε και εγώ γύρισα να τον κοιτάξω.

"Πφφ Jackson Εντάξει δεν πειράζει ζευγάρι είστε και έχετε δικαίωμα να είστε όση ώρα θέλετε μαζί. Και όχι δεν φταις εσύ που δεν ήμουν στην παρέα.....φταίει" έκανα μια παύση και μίλησα ξανά.
"Το πρόβλημα μου" συνέχισα με λίγο αναστεναγμό και του γύρισα ξανά την πλατη.

"Πιο πρόβλημα σου γαμωτο σταματά να λες μαλ....βλακιες!" Είπε θυμωμένος εκείνος.
"Δεν έχεις κανένα πρόβλημα είσαι υγιής και μια χαρά και....Καλή και.... όμορφη και.....γλυκιά και.....Θέλω απλά να με συγχωρέσεις για να μπορέσω να επανορθωσω" συνέχισε ενώ σε κάθε "και" έκανε και από μια μικρή παύση.

"Για πιο πράγμα να επανορθωσεις Jack?" Τον ρώτησα περίεργη.

"Για την σχέση μας" απάντησε και εγώ έμεινα κόκαλο με γουρλωμένα ματιά.
"Τ-την φιλ-λικη μας σχ-χεση" συνέχισε τραυλιζοντας και τότε είδα κάτι που ποτέ δεν πίστευα.

"Ο Jackson κοκκινησε" είπα με περισσότερη χαρά απ ότι θα έπρεπε.

"Τι? Εγώ? Από που κι οσπου?" Ρώτησε γρήγορα και εγώ του έριξα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Ωωω ναι μωρέ κοκκινησες" συνέχισα εγώ χαρούμενη σε αντίθεση με εκείνον που συνέχιζε να γίνεται κόκκινος.

Ξαφνικα με τα χέρια του έπιασε τους καρπούς μου και με κοπανησε στα ντουλαπάκια.

"Δεν το κλείνεις το ριμαδι?" Ρώτησε ενώ είχε έρθει αρκετά κοντά στο προσωπο μου.

Εγώ με ένα χαμόγελο κουνησα αρνητικά το κεφάλι μου και πήγα να μιλήσω όταν όμως τα χείλη του ακουμπησαν πάνω στα δικά μου το βούλωσα για τα καλά.

Δεν το πιστεύω ο Jackson με φιλάει και εγώ νιώθω τόσο.....όμορφα! Το φιλί του είναι τόσο υπέροχο και μαγικό αλλά νομίζω πως ξεχνάω κάτι.

Δεν κράτησε πολύ το φιλί αλλά όταν απομακρυνθηκε από μένα έφυγε κατευθείαν σαν σφεντόνα.

Ούτε εγώ κατάλαβα για το πότε μάζεψα την τσάντα μου και έφυγα για το σπίτι μου.

[.....]

"Τι του έκανα?" Είπα στον εαυτό μου κλαίγοντας.

Εδώ και πόση ώρα κάθομαι κλαίω για ένα και μοναδικό πράγμα που μπορεί να με καταστρέψει.

Το Φιλί Του

Δεν το πιστεύω ότι προδοσα τον Noah! Νιώθω τόσο ηλιθια και μισώ τον εαυτό μου.

Πως μπόρεσα να τον ξεχάσω έστω και για ένα λεπτό ρε γαμωτο.

"Meline?" Άκουσα την φωνή της μαμάς μου έξω από την πόρτα.

"Ναι μαμά?" Ρώτησα κρατωντας την αναπνοή μου για να μην φανεί ότι έκλαιγα.

"Να περάσω?" Με ρώτησε με ήρεμη φωνή.

"Εμ δεν γίνετε τώρα μαμά κάποια άλλη στιγμή" απάντησα αλλά στο τέλος μου ξέφυγε ένα λυγμος.

"Εντάξει γλυκιά μου εγώ θα είμαι κάτω αν με χρειαστείς" είπε και μετά από λίγο άκουσα τα βήματα της να απομακρυνονται.

"Τι έχω κάνει?" Ρώτησα ξανά τον εαυτό μου και έπεσα στο κρεβάτι μου κλαίγοντας.

Γειαα σας καλέ!

Τι κάνετε?

Λοιπόν πείτε ολοι πως σας φάνηκε το κεφάλαιο γιατι θελω να μαθως πως σας φαινεται η ισοτρια μεχρι εδω και επίσης θέλω να μου πείτε τι προτιμάτε

Jacline 😋

Noline 😍

Εγώ δεν ξέρω τι να διαλέξω γιατί ο Jackson με έχει μπερδέψει αρκετά με την συμπεριφοράτου οπότε.......ναι!

Τελικά δεν τηρησα αυτό που είπα και έχω ανεβάσει ήδη δύο κεφάλαια οπότε ένα μπράβο μου Παρακαλώ 😋😂

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο 😘