The Moving Acts

Epilogue

Epilogue

It was a dream that came true. Yung babaeng pinakamamahal ko, mahal rin ako at pinakasalan pa ko. It is also true that romantic love lasts for only a year. If it exceeded that span of a year, it is attachment love. And I'm attached to my wife. If not forever, then always.

"How are you?" hinalikan ko ang noo nya nang haplusin nya ang buhok ko na syang nagpagising sakin.

Pagod nya kong nginitian. "I'm fine... Pagod."

Napabunting-hininga ako. "I'm just..just..happy you are safe."

Hinalikan ko ang kamay nya na hawak ko. Nginitian ulit nya ko at pumikit.

"Nakakapagod manganak. Sa susunod, kayo namang lalaki ang magkaron ng bahay-bata para di lang kami yung naghihirap! Mygaaaahd! Ang sakit nun ha! Nawarak yung ano ko!"

Tumawa ako nang tumawa sa pagrereklamo nya. Hindi sya ang asawa ko kung hindi nya ko bubungangaan na ulad nito. Damn, she was still lovely even when she screams at me like that.

Tinitigan nya ko nang matalim. "Tinatawa-tawa mo jan?! Hala! Kunin mo yung anak natin! Gusto ko syang makita!" excited na utos nya sakin.

"Relax! Sandali lang naman!" natatawa ko pa ring sabi sakanya.

Tumayo ako mula sa upuan na nasa tabi nya at hinalikan ulit sya sa noo. Nag-grunt pa sya sakin nang gawin ko yun. Napaka-moody talaga nitong asawa ko and then I remembered that she has a red tide today because of giving birth to our son.

Yes, son. He's a boy. He's Jettrio Marcos. Yun ang naisipan ni Selina na ipangalan sa anak namin nang malaman naming dalawa na lalaki pala ito. It's funny when she was still pregnant. I loved the feeling that whenever I help her take and eat her food, it's like I'm feeding both of them. It's great to have both my wife and son in one body and now, Jettrio is born. I couldn't be more of a happy father than anyone else now. Sobrang saya ko dahil parehong masigla ang mag-ina ko.

Pumunta ako sa nursery room at tinignan ko si Jettrio. When I caugh the nurse's attention, dinala nya sakin ang anak namin ni Sel. I asked if I could bring him to my wife and of course, she said yes. Pero syempre kailangan pa ring may nurse na mag-assist sa akin.

Mabigat si Jettrio. He weighs 8 kilos. Tingin ko nga matangkad ang anak kong ito dahil mahaba rin sya. Kaya naman pala sobrang laki ng tiyan ni Selina nung ipinagbubuntis pa lang sya nito.

Ngiting-ngiti akong pumasok sa kwarto ni Selina habang hawak ko sa mga braso ko ang anak naming dalawa. Kung pintor lang ako, ipipinta ko na ang napakagandang ngiti na nagmumula sa asawa ko ngayon. Sobrang nakaka-refresh ng ulirat at nakakahawa. Grabe. Even after giving birth, she's still beautiful. She may gained a weight a little and it is shown by her physique pero alam kong later on, babalik din sa dati ang figure nya. Not that I hate her looking this big huh. I like it more when she's like this. She's the one who doesn't like it.

"Uhhh," sambit nya nang makuha na sa mga braso ko ang bata. "sobrang cute naman ng baby ko."