SEVGİSİZ AŞIK

KARAMSAR LİSELİ

   "Normal, sıradan bir okul günüydü sabahın en erken saatleriydi diye bilirim okula doğru yavaş ve sakin adımlarla yürüyordum arkamdan..

"HEYY !!! Beni bekle" diyen bi sesle irkildim ve bi anda arkami döndüm  , bu karşılaşmak istediğim kişi degildi aklımı meşgul eden kişiyi görmek isterdim karşimda bu kadar heyecanlanmışken.

   Nedense moralim az önce olduğundan daha kötüydü , belkide karşılaşmak istediğim kişi daha farklı biriydi , belkide aklımda olan kişinin kendisiydi bilemiyorum dalgın ve sarsak adımlarla kafamı hiç kaldirmadan okula doğru yürümeye devam ettim. kulaklığımda çalan müzik bi anlığınada olsa beni benden alıp hayallerime  götürmüş olabilirdi, belkide onu düşündüğüm için böyle hissediyordum.

Hissettigim için düşündügümüde söyleyebilirim...

 Okulun kapısından içeri girmek üzereyken bi anda onu fark ettim rüzgar gibi önümden geçip gitti, sanki çok önemli bir işi vardi ve bir yere yetişmeye çalışıyordu , oysaki benim okuduğum sınıfın hemen karşısındaydı ne kadar acelesi olabilirdi ki arkadaşını görmek içinde acele etmiş olabilir.

   Kendi kendime şu soruyu sormadan edemiyordum, "acaba yanımdan geçerken beni fark etmedimi? ya da beni fark etti ve karşılaşmamak için mi? bu kadar acele etti."  bilemiyorum ama umarım ikinci  düşüncemde yanılıyorumdur ,kendimi buna hazır hissetmiyorum diye kendi kendime düşünürken.

   Bir, anda okulun o sevsimsiz zili çalmaya başlamıştı okul ve dersler gittikçe berbat bi hâl almaya başladı ama haftanın her günü okula gelmek istiyordum , çünkü onu yalnız okulda görebiliyordum belkide bu yüzdendi okulu sevmem , evet kesinlikle bu nedenleydi okulu sevmem onu gördüğüm için okula geliyordum ve okulu bu kadar seviyordum.

  Aslına bakılırsa kötü bir öğrenci değildim , okul hayatım boyunca okulu her zaman çok sevmiştim ve başarılı bi öğrenci olduğuma inanıyordum en büyük hayalimde okumaktı ama bi anlığına okuldan nefret etmiştim , eğitim ve öğretim hayatımın on iki yıllık yükü üzerimdeydi ve tabi ki sinav stresi aile baskisida bunun cabası bütün bunları düşündüğümde aslında okulu sevmem için bi neden yoktu...

  Ve o günden itibaren gittikce ağırlaşan iğrenç okul disiplini gerçekten can sıkmaktan başka hiç bir şey yapmıyordu.

   Ben, bi anlığına tüm bunları aklımdan geçirirken en yakın arkadaşım olan Ali yanıma geldi uykusuz olduğu gözlerinden belliydi , çok rahat bi şekilde anlaşılıyordu sohbet, muhabbet derken bi anlığına dersin başlamak üzere olduğunu unutmuştuk ,
biraz sohbetten sonra sanki daha iyiydik artık derse gidebilirdik her ne kadar istemesekte bu dersi kaçıramazdık...

  Yorucu bir gün bekliyordu bizi ,en azından sınıfın kapısından girer girmez böyle hissettim ... İçeri attiğım ilk adımla bütün sınıfın sessiz ve hiç hareket etmeden oturduğunu fark ettim nedense bu hiç okuduğum sınıfı anımsatmıyordu o bir biriyle hemen hemen her konuda tartışan kızlar , bağıra bağıra şarkı söyleyen sınıf arkadaşım ve her bir araya geldiklerinde futbol muhabbeti yapan ikili...

   Sanırım onları uzun bi süredir bu kadar sessiz ve sakin görmemiştim , nedenini anlayamamıştım da zaten sormak geliyor içimden ama öğretmen ve arkadaşlarımın vereceği tepkiyi merak etmekten alamıyordum kendimi , alacağım tepkiden daha fazla merak ettiğim şey benim gürültü ve bağrışmalara alışık olan sınıfım her ne oldu da bu kadar sessiz ve hareketsiz hale geldi bi an aklımdan kötü bir şey olmuş olabileceği geçti

   Tüylerim diken diken oldu aklımdan geçenlerin olmamış olması için kendi kendime dua etmeye başladım içimden tekrar tekrar " ne olur kötü bir şey olmuş olmasın "  demeye başladım , kalp atışlarım hızlanmıştı bir yandan bulunduğum durumu anlamaya çalışıyordum diğer bir yandan da neden soru sormaktan ve sessizliği bozmaktan korktuğumuda anlayamamıştım...