SEVGİSİZ AŞIK

HAFTA SONU

  Cumartesi yani hafta sonu , bana sorulacak olsa hafta sonu öğle vaktine kadar yatağımdan hiç çıkmamam gerekiyor fakat lisenin son ve zorlu olan etabı yani on ikinci sınıftaydık.

  Okul saatleri içerisinde görmüş olduğumuz dersler , yetersizdi ve önümüzdeki bu sinava hazırlanmak için bu ek derslere hiç olmadığımız kadar ihtiyacimiz vardi, sabahin erken saatlerinde uyanıp okula gelmiştik dersimizin başlamasına son 15 dakika vardı okula vardığımda arkadaşlarımı okulun bahçesinde bankta otururlarken buldum konuşuyorlardı...

   Bende onlara katıldım , bütün soğukkanlılığımla sadece dinliyordum belki dinlemiyordum da öyle görünmeye çalışıyordum,  çünkü aklımı meşgul eden benim sürekli düşünceli olmamı sağlayan biri vardı hayatımda , ama ben onun hayatında değildim aklımdan çıkmayan ve benimde aklımdan çıkarmak istemediğim biriydi.

  Onu bir anda gördüm karşımda bana çok uzaktaydı ama sanki benim en yakınımdaymış gibiydi en azından ben öyle hissediyordum , onu görmek bile beni mutlu ederken bi anda hayal ettim şuan yanımda olsa o benim gözlerime baksa bende onu öylece oturup izlesem dünyanın en mutlu insanı olmayı hayal etmiştim bir anda farkinda olmadan , çok şey istemiyordum sadece bana biraz sevgisini verse yeterdi ,belki de çok şey istiyordum olabilir fakat zor olmasa gerek ben bu kadar değer vermişken...

   Yavaş ve sakin adımlarla okulun bir ucunda olan diğer bir banka kitabını okumak için oturmuştu farkında değildi , ama ben sadece ona odaklanmış hayranlık verici güzelliğine bakıyordum , samimiyetinin güzelliğini buradan hissedebiliyordum bir anda başını kitaptan kaldırıp olduğum tarafa bakar gibi oldu , benim kalbim yerinde değildi sanırım bi an öyle hissettim , saçlarını çok güzel bi şekilde toplamıştı tüm saçını bir anda sağ omzunun üzerinden sol omzunun üzerine atmıştı , ben hayranlıkla onu izlerken bir kez daha büyüleyici bir şekilde etkilenmiştim içinden bir ses " git ve yanına otur " diyordu malesef henüz bunu yapacak cesareti içimde toplamış değildim...

  Onu , her gördüğüm de istemsizce gülümsüyordum , bunu neden yaptığımı bende bilmiyordum , nedense onun o bakışları beni çok derinden etkiliyordu sanki onu görünce dünyanın en mutlu insanı oluyordum , sanki yanımda dursa hiç sıkılmadan günlerce seyredebilirdim her gördüğümde daha çok seviyor , bağlanıyordum, istemsizce sadece onu istiyordum onu düşünmekten kendimi alamıyordum , ne zaman karşılaşsak karşımda bana bakan bir çift masum göz görüyordum , çok tatlısın demek geliyor içimden beni kendine çekiyor her geçen gün daha fazla etkiliyor beni güzelliğiyle...

   Daha önce hiç kimseye karşı böyle duygular beslememiştim , evet kabul ediyorum daha önce sevgi denen o duyguyu tatmıştım yalnız ilk defa aşık olmuştum , bu bambaşka bir duyguydu kendimi kontrol edemiyordum , kontrolsüz seviyordum.
Sevdikçe sevmek istiyordum bir türlü kendimi sevmekten alıkoyamıyordum doyumsuzluk bu olsa gerek , dünyavi olan herşeyi bir anda bırakmış onu hayal ediyordum tüm bunları düşünürken, pekte gerçekleşmeyecek hayal kurduğumu fark ettim, ancak bu düşünceyi aklımdan çıkartamıyordum karşıma alıp sadece

-" NEDEN " diye sormak istiyorum

  Acaba cevap verecek mi ? Diye soruyorum kendime , vereceği cevap beni daha önce hiç olmadığım kadar mutlu edebilir aksine daha fazla üzebilir...

  Anlamadım ne oldu da , bir anda olduğu yerden hızlıca kalkıp sert adımlarla ilerlemeye başladı morali olduğundan daha kötü , sinirli ve kaşları çatıktı , sanki o melek gibi insan gitmiş yerine bambaşka biri gelmişti kendi kendime

-"bu kadar masum bir insan ne oldu da bu kadar sinirlendi , onun sinirlenmesine sebep olan şey ne olabilirdi acaba ? " Diye düşünüyordum.

   Hemen ardından arkadaşlarıma yöneldim ve ne oldu diye sordum ,ne oldu da az önce kafasını kitaba gömmüş bir yandanda kulaklığıyla müzik dinleyen kıza , onu bu hale getiren şey ne olabilirdi...

   Merak duygusu beni baştan aşağıya sarmıştı, ne olduğunu öğrenmeye çalışıyordum çabalarım hiç bir şeye yaramıyordu , neredeyse gidip kolundan tutup kendime çekip ne oldu diye soracaktım fakat ters bir hamle yapabilirdi beni görmezden gelebilirdi o zaman büyük bir hayal kırıklığı ömür boyu peşimi bırakmazdı , isteyeceğim son şey bu olsa gerek..

  Ona karşı hayal kırıklığına uğramak belki de ona daha fazla bağlanmamı sağlayacak, oysaki ben böyle biri değilim , sevdiğim biri tarafından bana yapılacak olan en ufak ters birşey ondan nefret etmemi bile sağlayabilir ,ancak bu defa öyle değildi çok daha farklıydı hislerim çok daha yoğundu o bana karşı her ne yaparsa yapsın her ne derse desin beni ona daha çok bağlıyordu ,bana umut oluyordu , tüm bunlar bir rüya gibiydi ben daha önce hiç bir insana bu kadar bağlanacağımı tahmin etmemiştim , daha önce hiç böyle bir şey aklımdan geçmemişti ama başıma gelmişti nedense onu çıkartamıyordum aklımdan , o sanki benim yanıma aitmiş gibi hissediyordum sadece benim için olduğunu düşünüyordum fakat sadece düşünüyordum , sanırım sadece düşünebiliyordum. Ben her geçen gün onu daha çok severken , onu gökyüzü kadar büyük olan hayallerime sığdıramıyorken o sadece beni sıradan biri olarak görüyordu, umursamıyordu beni , sabrım onunla aramızda olan tek mesafeydi bir gün sadece benim olacağı düşüncesiyle geçiyordu günlerim o benim yanımda yokken kaybettiğim tek saniye bir ömür gibi geliyordu , yanıyordum onsuz geçen tek bir dakikama , hayat bu kadar kisayken onsuz geçiyordu saatler , dakikalar ve saniyeler , bi anliğina zamanı durdurmak istedim o beni sevenedek , sonsuza dek zamanı durduramazdım bu düşünceden vazgeçebilirdim , bir çok şeyden vazgeçebilirdim yalnız ondan vazgeçemezdim , düşüncesi bile beni ürpertmeye yetti bu düşünceden hemen kurtulmaliydim her zaman onunla birlikte geçireceğim günleri düşünüyordum.
Tek tesellim buydu zaten elimden gelen her hangi başka bir şey yoktu , olan bitenleri zamana kendimi de sadece ona bırakmıştım hayallerim ikimize de yetecek kadar fazlaydı duymak istediğim tek şey seni seviyorum demesiydi , beni sevdiğini ondan duymak istiyordum , en azından nefret etmesin benden onu sevdiğim için benden nefret etmesin hiç yokmuşum gibi davranmasın , benim için bir tek o varken beni yok saymasın...
 

 
  Sanırım sadece kendimi kandırıyordum, ne onun geleceği vardı ne de birlikte geçireceğimiz mutlu günler, dünyamı aydınlatan güneşimdin, bir anda beni yok edecek olan ateşe dönüştün, sanırım bunu hakketmiştim ben, hakkettiğim tek şey buydu zaten...

   Belki , seni gökyüzü  kadar sevemedim ama yeryüzü  kadar değerliydin benim için , içime çektim ,bilmediğim o kokunu ,özlüyorum seni bana en yakın olduğun zaman bile ,özür dilerim izinsiz sevdim seni , affet beni gönül yaram , dokunduğun yerlerde güller açar , güzelliğine hayran güller, ben seni o güllerden bile kıskanırım ,  kimse sevmesin ben severim seni ...

   Seni anlatamıyorum ya kağıt, kalem anlamıyor derdimi yada anlatılmaz sana olan sevgim , seni yaşamak istiyorum artık uğruna bu kadar fedakarlık yapmışken.

Gülüşlerinden öptüğüm bir kez olsun gel bana...