The SLAYER

CHAPTER 2

DIANNA RAE POV:

Pabagsak akong humiga sa aking higaan. Napakasama ng nangyari sa akin ngayon araw. Sigurado'ng pagagalitan nanaman ako nila lola.

"Haixt" singhal ko habang ginugulo ang aking buhok.

"what's the problem Rae?" Lola asked me. I turn my faced on the other side para hindi niya makita ang galos na nakuha ko sa mga pesteng estudyante na 'yon. Pilit niya akong hinaharap sa kaniya. Ilang saglit lang narinig ko ang pag sara ng pinto sa aking kwarto. Akala ko ay hindi na babalik ang lola ko. Muli ay humarap ako sa kabila ngunit laking gulat ko ng bigla itong kumanta.

"Happy birthday to you... Happy birthday to you... Happy birthday happy birthday... Happy birthday to you" sabay pang kanta nila lolo at lola. "Rae get up, blow your candle" tawag sa akin ni lola. Labag man sa loob ko ay pilit akong bumangon at umiiwas ng tingin sa kanila.

"Oh crap! Great Rae. Its your birthday today and you forgot this, one more thing you expelled to your school" said to my mind. I slowly looked my face and blow the candles from the cake. Inilipag ito sa aking study table at muli akong hinarap at tumabi sa akin.

"Life is not fair, sometimes you gotta stay silent cause no words can explain the shit that's going on in your mind and heart" she was not looking at me, but i know na para sa akin ang sinabi niya. Ilang minutong katahimikan ang namagitan sa amin.

"I go down to prepare for dinner" cracked grandfather's silence. Nang makaalis ito ay siya rin tayo ni lola. I thought it would appear immediately but also it back and laid on my cheek. Band aid. I looked back to see her face. I saw her beautiful smile na kahit sino ay hindi mag sasawang tingnan. inilagay niya sa likuran ng aking tenga ang buhok na nakaharang sa aking mukha.

"Mag bihis kana kakain na tayo" saad nito at tuluyan ng lumabas sa aking silid. Ilang minuto lang ay napag disisyonan ko ng bumaba at dalhin ang naiwang cake sa aking kwarto.

"Hey! Why are they here?" I wonder question of seeing my friends. When i was 7 my family was died. My grandparents adopt me,they are the parents of my mother. They are both american but my father was half Italian and Filipino. Since they died, my grandparents decide to stay and live here in the Philippines found. It almost 10 years now past that the tragic happened . My father taught me a martial art but he was dead. My grandfather had continued to rehearse me.I do not know why they know about martial art especially the use of guns and samurai swords or any kind. I did not ask anything more because I like it and I think it's exciting.

I am very lucky to have them. Kahit na matigas ang ulo ko ay hindi nila ako pinapabayaan, and Yes i really hate schooling, i don't know why. Mas gugustuhin ko pang tumulong sa lolo't lola ko sa hanap buhay nila. Ewan ko ba sa mga ito may mga kaya naman pero nag tatrabaho padin.

Tumabi ako sa aking lola. Kaharap namin ang mga kaibigan ko. Hinding hindi ko hahayaan na mawala pa sila sa akin.

"Hey... Yow... Wazzup... Men..." Tawag pansin sa akin ni Mark kasabay nun ang pag pagpag niya sa kaniyang balikat. Napapangiti nalamang ako sa ginawa niya.

"A...E...I...w-we c-can s-tart t-o eat?" Utal-utal pang saad ni Kevin.

"Hey kev, ano nangyari sayo? Pwede mo naman akong kausapin ng tagalog" nagpipigil na tawa ko pa rito. Alam kong nahihirapan silang makipag usap sa akin dahil minsan ay napapa-ingles ako sa kanila, ngunit sila rin ang dahil kung bakit natuto akong mag tagalog. Nung una ay pinag tatawanan pa nila ako dahil may pagka-slang ako mag salita ng tagalog.