İZMİRLİ.

YEŞİM

Huzurun tükendiği son noktadayken benim hala üstüme geliyorlardı. Unutmak kolay diyorlar ben unutamıyorum yapamıyorum. Annemi 6 yaşında kaybetmiştim. Tabi kaybetmek deniliyorsa, benim annemi babam öldürdü Evet yanlış duymadınız babam  😢 . Unutamıyorum , onun kokusunu içime tam çekmemişken ben unutamıyorum. Bir akşam vaktidiydi:
10 Aralık 2005
-"Yapamıyorum Orhan"
-"Neyi yapamıyosun Gökçe"
-"Ben ben..Seni sevmiyorum"
-"Ne demek o, ne demek sevmiyorum bizim bi kızımız var. Bizi bırakacak mısın? "
-"Eeevet"
-"Nee!!!"
-"Özür dilerim "
-"Peki git sen bilirsin" ama gidersen sonuçlarına katlanırsın."
-"Tamam😢"
-"Tamam mı! bizi bırakıp gidersen, bir daha döndüğünde İzmir'i başına yıkarım."

    Annem bizi terkediyordu Hayır hayır olamaz anneee 😢
10 Aralık 2012
     Annemin ölümünden 7 yıl geçmişti. Ağlasam mı Yoksa içimde biriken Kibri dışarıya mı atsam bilemedim.
Çok Mutsuzdum. İçime atamıyorum. Ve şu anda Ağlıyorum. Babam salondaki kanepede öylece bir noktaya odaklanmış öylece ağlıyordu. Canım babam. Yanına gidip ona sıkı sıkı sarılmak istiyordum, ama yapamadım ona böyle bir zamanda yalnız bırakmalıyım.
     Babamla saatlerce öylece salonda donup kalmıştı. Hareket etmiyordu. Salonun kapısında öylece onu izliyordum. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve "Baba ordamısın hadi yatalım, yatmaya gidelim baba! Hadi kalk n'olur hareket et yalvarırım". Babam hareket etmiyordu onu yavaşça ittirdim ve yere düştü. Baba!  Ölmüştü babam Ölmüştü yalan yalan olamaz imkansız babaaa. Hemen komşuz Hanife Teyze ' ye koştum.
"Hanife Teyze koş Hanife Teyze bana yardım et."
"Noldu Yeşim noldu canım kızım ne var niye ağlıyorsun."
"Babam yerde yatıyor öylece hiç kımıldamadan yerde yatıyor."
"Ne. Koş koş koş. Ali ben geliyorum evden çıkma oğlum."
Hanife Teyze ' yle eve girdik ve babam yere yığılmış bir vaziyetteydi. Hanife Teyze hemen bir Ambulans çağırdı. Ben ne yapacağım bilmiyordum.
Ambulans geldi ve babam Ölmüştü Ambulans'taki abi babamın öldüğünü söyledi.