'၀ုန္း....'
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခုႏွင့္အတူ ျပင္းထန္စြာ တြန္းတိုက္ခံလိုက္ရသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ဒန္နရယ္ ေ၀းလံေသာ ေနရာတစ္ခုသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ သူ႔လက္ထဲမွာ နတ္ဘုရားမ၏ ေရႊဓါးေျမွာင္မရွိေတာ့။
ထိုဓါးေျမွာင္သည္ ဖရက္ဒီ့အသားကိုပင္ မထိလိုက္ခဲ့ရ။
စိုးရိမ္ပူပန္မွုမ်ားျဖင့္ ဒန္နရယ္ ရင္ထိတ္သြားသည္။ ယခုအၾကိမ္တြင္သာ ဖရက္ဒီ့ကို မသတ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့လ်ွင္ သူ႔တြင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး ရႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္သည္ကို ဒန္နရယ္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။
ေနမသာေသာ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးမွာလည္း တိမ္မည္းမ်ားျဖင့္ ထူထပ္စြာ ဖုံးကြယ္ထားျပီး အေမွာင္ဖံုးက်လာေနသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အေႏြးဓါတ္ေပ်ာက္ဆံုးကာ ေအးစိမ္႔ေသာ အရိပ္မည္းတစ္ခု လႊမ္းျခံဳလာသလို ထင္မွတ္မွားရေပသည္။ ဖုန္မွုန္႔ သဲမွုန္႔မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၍ ဘာဆိုဘာကိုမ်ွ သဲကြဲစြာ မျမင္ရေတာ့။ ထိုသဲမွုန္မ်ားၾကားတြင္ လ်ွပ္စီးလက္သလို လင္းလက္လာေသာ လ်ွပ္စစ္ေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ထြက္ေပၚလာ ေနသည္။
"ဖရက္ဒီ မင္းငါ႔ကို ဒီေလာက္အရွက္ခြဲရရင္ ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းျပီ.."
ငရဲမီးတစ္ခုလို ပူေလာင္ျပီး စိန္တစ္ပြင့္လို မာေက်ာေက်ာ ေအးစက္စက္အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံႏွင့္အတူ ဖုန္မွုန္႔မ်ားၾကားမွ တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာေနေသာ လူရိပ္တစ္ခုကိုပါ မသဲကြဲစြာ ဒန္နရယ္ ျမင္လိုက္ရသည္။
လူငယ္တစ္ေယာက္...
ေခ်ာေမာလြန္းလွသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုလ်ွင္လည္း မွားမည္မဟုတ္ပါ။
ထိုလူငယ္၏ မ်က္လံုးမ်ားမွ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မွုမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ထိုလူငယ္ေျခခ်ရာ ေနရာတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ေရခဲျပင္လိုေအးစက္ကာ သာမာန္လူသားတစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးေပါက္ကြဲေလာက္သည္အထိ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အေငြ႔အသက္မ်ားရွိေနသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
