Η Πληγωμένη Έφηβη (Υπο διόρθωση)

8..

Ξημέρωσε. Ο ήλιος είχε βγεί και ήταν κρυμμένος πίσω απο το πυκνό γκρίζο χρώμα  των σύννεφων. Ο αέρας δεν είχε σταματήσει ούτε λεπτό να σηκώνει τα φύλλα των δέντρων που ήταν πεσμένα κάτω στο χώμα.  

Η Φαίη ακόμα κοιμόταν και ο Παύλος προσπαθούσε να την ζεστάνει σκεπάζοντας την με το μακρύ μάλλινο πουλόβερ του. Είχε μείνει άγρυπνος ολόκληρη την νύχτα, προσπαθώντας να βρει ποιος θα μπορεί να ήτανε ο λόγος που την έβρισκε  καθημερινά εκεί και πάντα με μάτια πριζμένα από το πολύ κλάμα.  

Η ώρα πέρασε και η Φαίη ξύπνησε... προτού προλάβει να πει τίποτα τη διέκοψε ο Παύλος.

Παύλος: Καλημέρα! 

Φαίη: Καλημέρα.. εμμ εσυ δεν κοιμήθηκες; 

 Ο Παύλος δεν ήξερε τι να πει. Δεν ήθελε να της πει οτι δεν κοιμήθηκε επειδή αναρωτιόταν ποιος είναι ο λόγος που είναι έτσι τόσο καιρό και να την κάνει να αισθανθεί άβολα.

Παύλος: Και εγώ πριν λίγο ξύπνησα είπε και χαμογέλασε. Αα και την επόμενη φορά που θα έρθεις εδώ να φορέσεις πιο ζεστά ρούχα απο το σπίτι σου, χειμώνα έχουμε! 

Η Φαίη τον κοίταξε. Τι να του έλεγε οτι έχει μόνο 3 αλλαξιές ρούχα; η οτι πηγαίνει σπίτι μόνο για να κάνει ένα μπάνιο, να πλύνει τα ρούχα της και οτι μετά βγαίνει;..

 Απλός χαμογέλασε.

 Παραξενεύτηκε. Πως γινόταν ο Παύλος να μην καταλάβαινε οτι για να μένει σε ενα τέτοιο μέρος σαν εκείνο είναι μια φτωχιά κοπέλα.Πίστευε πως και αυτός θα ήτανε ένας φτωχός άνθρωπος που έμενε εκεί για να περνάει πιο ήρεμα την μέρα του, όμως όταν τον πρόσεξε λίγο παραπάνω είδε πως αυτός ήτανε ντυμένος  με πολύ πλούσια και ωραία ρούχα, σαν αυτά τα πάμπλουτα  παιδιά που έχουν ο,τι θέλουν και δεν τους λείπει τίποτα. 

Ποιος να ήτανε τότε ο λόγος που ο Παύλος έμενε σε ένα μέρος σαν και αυτό;