Maybe It's You

♥Chapter 13♥

People Change

Hindi ko maalis ang mata ko sa pwesto ni kane.

Hindi ko alam kong ano ang dapat kong gawin ibalik siya sa suite niya o hayaan siyang matulog dito.

Base sa narinig ko sa usapan nila ng kanyang ama kailangan niyang magpagamot.

Ano naman kaya ang sakit niya gusto kong malaman. Mag papatulong ako kay clea.

Nabigla ako ng bigla akong hatakin ni kane sa tabi niya.

''Hi-i hehe..''matapos siyang mag salita dahan dahan na siyang pumikit.

''Still stubborn.."
--
Pag gising ko hinanap agad ng mata ko si kane.

Wala na siya sa kama ibig sabihin umalis na siya.

Dahan dahan akong tumayo at pumanta sa kusina para sana uminom ng tubig.

Ng biglang..

''Good morning pa gamit muna ng kusina.''then she smile widely.

Ano naman kaya ang ginagawa nito!?
''No..''I said and clenched my jaw.

''No choice na gamit ko na po and sabay na lang tayong mag breakfast.okay?''wala akong ganang makipagtalo sa babaeng ito.

I just give her a look then I go back to my room to brush my teeth.

Pag balik ko naghahanda na lang siya ng plato naming dalawa.

Umupo na siya kaya't umupo ako sa kabilang upuan.

Maglalagay na sana ako ng pag kain ng...
Pinalo niya ang kamay ko gamit ang kutsara niya at..

''Pray first.''then she began to pray.

Nakatingin ako sa kanya habang siya ay nagdadasal hanggang sa matapos ang dasal niya.

''Kain na woy kain na.''nabigla ako kaya't dali dali akong kumain.

Natawa siya sa reaksyon ko.

''Hindi naman halatang na sarapan ka sa niluto ko noh.''pang aasar niya.

''Kumain ka na lang kaya.''kumain kami ng tahimik.

Tunog ng kutsara at tinidor lang ang nagbibigay ingay sa amin.

''Ang tahimik naman pwedeng mag ingay naman kahit konti.''

Gusto kong matawa sa pinagsasabi niya.

Nag iba na nga talaga siya.hindi na siya nakatagal sa tahimik na lugar.

People really change.