You are Mine

Prologue

There I was again tonight
Forcing laughter, faking smiles
Same old tired lonely place

Yan nalang ba talaga kayang gawin ng taong nasasaktan? Ang ngumiti para matakpan ang sakit na nararamdaman?

Walls of insincerity,
Shifting eyes and vacancy
Vanished when I saw your face

Insincerity? Yes. Obviously we CANT do anything ng buong puso kung puno ka ng kalungkutan at sakit sa puso

All I can say is it was enchanting to meet you

Damn. Kahit saktan mo ako paulit ulit. Ikaw parin gusto kong makita.

Nandito ako sa kwarto . Nagmumuni muni . Paano ba naman kasi! Ang sakit sakit.

Ang sakit mawalan ng boyfriend! Nabasa niyo naman yung umpisa diba!

Pero Mas masakit pa pala ang katotohanang wala pala akong boyfriend . Hehe.

Hapon na pero di parin ako lumalabas ng kwarto . Tibay ko no . Hehe. May pagkain naman ako dito .

Wala pa kong suklay at ligo . Nakakatamad naman kase . Walang pasok dahil Christmas. And we only have 2 fucking weeks.

Just 2 weeks. Bitin na bitin! Di sila marunong maawa. Huhu ok lang . Tatlong buwan nalang 4th yr nako hehe .

Tiningnan ko ang orasan para malaman ang oras. Natural orasan nga eh . Anubanaman. Naalala kong di pala ako marunong bumasa ng oras hehe. Kaya sa cellphone ko nalang .

5pm . Napagdesisyunan ko ng maligo at maglinis ng kwarto .

Ng matapos ako maligo . Nag linis na ko . May nahagip ang aking magagandang mata sa sulok ng kama kasabay nito ang pagbuhos ng marami ngunit masakit na alaala .