"Ik haat je"

6. "Wil je binnen komen?"

6. "Wil je binnen komen?"

Victor

Ik lach omdat Erik riep dat Gabby aan het blozen is. Ze kijkt om en is nog roder. Ze kijkt me boos aan. 'Ik weet dat ik geweldig ben' zeg ik lachend. 'Nou nou,' roept meneer Fantasie. 'Het mag wel iets stiller hoor.'

De klas is een stuk stiller. Ik help Gabby de rest van de les met haar Engels. Als ik haar daar mee blij kan maken waardoor ze me mag... tja. Ik moet haar hebben.

De bel gaat en Gabby wil naar de conciërge toe lopen maar ik trek haar mee naar mijn volgende en laatste les. 'Ik wil niet!' Roept ze waardoor de hele gang naar ons kijkt. Ik zucht. En dan duw ik haar maar tegen de kluisjes aan. 'Ga alsjeblieft mee.' Zeg ik zacht in haar oor. 'Nee' zegt ze eigenwijs. 'Alsjeblieft?' Ik zorg er voor dat er één centimeter tussen mijn en haar lippen is. Ze wordt rood en ik voel haar hart heel snel kloppen. Dit is best zielig. Normaal zou ik nu haar kussen. Maar het lukt niet. Waarom niet? Geen idee.

'Wil je echt niet mee?' Zeg ik bedroeft. 'Nee' ik ga wat naar achter en kijk haar in haar blauwe ogen aan. Ze heeft tranen ik haar ogen. Heb ik dat gedaan?

'Niet huilen' fluister ik. Ze kijkt me aan. Er valt een traan op haar wang. Ik wordt rood. Shit. 'Huil je door mij?' 'Misschien.' Ja dus. 'Wat is er?' De gang is ondertussen helemaal leeg. Ik ben te laat voor de volgend les. Denk dat ik maar gewoon ga spijbelen. 'Ben je bang?' Zeg ik dan na een minuut zo staan. Haar handen liggen langs haar zei en ze duwt zichzelf heel hardt tegen de kluisjes aan. Het valt me nu pas op hoe mooi ze eigenlijk is. Ik doe mijn hoofd veder naar achter. Mijn armen laat ik wat wijder worden zodat ze meer ruimte heeft. Ze knikt.

Ik blijf nog een minuut zo staan. Totdat haar hart langzamer gaat. 'Zo beter?' Haar tranen zijn uit haar ogen. Ze knikt. 'Dankje' zegt ze zacht. 'Geen probleem' knipoog ik. 'Wil je nog tot half vijf hier blijven om alles schoon te maken? Of zou ik wat voor je regelen?' Zeg ik. Ze kijkt me verbaasd aan en dag ziet er echt grappig uit. 'Uhm wat wil je regelen dan?' 'Tja' ik zie dat als teken dat ze het goed vind.

Ik zet een stap naar achter en ze kijkt me verwonderd aan. 'Laat je me gaan?' Het is meer aan bevestiging. 'Als je mee gaat ja' 'waarheen?' 'Kom gewoon.' 'Oke dan' ik pak haar hand vast. En laat hem dan weer snel los. Ze kijkt me aan en ik zie haar denken: "wat wil hij nou?" Ik wil haar geen pijn doen. Mentaal of fysiek. Er is iets is mis met mij. Geen idee wat.

We lopen naar de conciërge. 'Oke, kijk bleek en doe net als of je heel erg hoofdpijn hebt' zeg ik 'de rest regel ik' ze knikt. Ik klop aan. 'Hallo mevrouw de conciërge' zeg ik charmant. 'Hallo! Jij moet toch samen met dat meisje de kantine schoon maken?' Ik knik en zeg: 'ja klopt, alleen Gabby' ik kijk naar haar en weer naar de conciërge 'heeft heel erg hoofdpijn. En ze heeft aan me gevraagd of ik haar naaf huis wou brengen.' 'Aawh meisje toch' zegt de vriendelijke conciërge 'Oke ik vind het best voor deze ene keer.' Mooi gelukt. 'Dankuwel mevrouw!' Zeg ik blij.

Gabby

Ik zit op de fiets. Niet alleen. Nee, Victor duwt mij. Wat. Wie had dat gedacht. Ik was zo verschrikkelijk bang van hem geworden daar straks. En nu is hij zo lief. Ik hoef helemaal niet te trappen. Hij duwt me zo voor uit. Ik lach om de grappen die hij maakt over de Nederlands vrouw en ik vertel hem hoe ze reageerde toen ik "werd tegen gehouden op de gang" hij lacht ook om mijn grappen.

We komen langs de winkel en hij sleurt me mee naar binnen om vervolgens mij drie repen chocolade te laten kiezen. Hij rekent af en we lopen al etend naar buiten. Hij zet me echt aan huis af. Ik vraag iets wat ik normaal niet zou vragen: 'wil je mee naar binnen?' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Uhm...' 'alsjeblieft' ik wordt een beetje rood en heb tintelingen in mijn buik. 'Goed dan.'