Gözlerimin önünde hafif parıltılar beliriyor , sedyeyi okadar hızlı sürüyorlardıki ,belli belirsiz florasan ışıkları retinalarımı yakıyordu. Sağ tarafımda hissettiğim sancı , sanki biri göğüs kafesime ağırlığımın yirmi katı kadar bir yük koymuştu. göğüs kafesim gittikçe dayanıksızlaşıyor ve ağırlığı taşıyamayacak hale geliyor gibi.
Beni sabitlemeye çalışan Mana hemşireyi görür gibi olsamda erkek olduğum için beni zaptedemiyor. Dişlerimi kırmak üzereyim sanki , sanki birşey karnımdan yukarı bir kanca geçirmiş çekiyor gibi. Bu dayanılmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OPİA
ChickLitNefesim tükeniyor.Daha ne kadar mücadele edebilirdimki ? kendimi ölümün soğuk kollarına bırakacak kadar yorgun hissediyorum , sanırım vucumdaki her bir hücreyi ele geçiren bu pislik her şeyimi çalmak istiyor. Bu şeyin adı Kanser.Düşüncelerim bundan...
