i have changed ฉันเปลี่ยนไปแล้ว

ตอนที่ 4 ความทรงจำที่เลวร้าย

หลังจากที่ ฉันกลับมาที่จวนฉันไปหาหนังสืออ่านและก็เอาแต่นอนอ่านหนังสือของเจ้าของร่างนี้คนเก่า อ่านเพลินจนล่วงเวลาไปมาก พอรู้ตัวก็ยามไฮ่*แล้ว ฉันวางหนังสือบิดขี้เกียจ เสร็จก็ลุกขึ้น ไปอาบน้ำเตรียมเพื่อจะเข้านอนแต่พออาบเสร็จก็กลับนอนไม่หลับฉันจึงเดินออกมาเดินเล่นนอกจวน
.
.
.
ณ ช่วงราตรี
คำคืนอันหว่าเหว่ ซี่หยวน ยืนอยู่นอกจวนเหม่อมองดวงจันทร์ และนึกถึงเรื่องอดีตของตัวเองตอนที่อยู่ใน ศตวรรษที่ 24 เธอรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนดีอะไร เธอเป็นนักฆ่าในคราบของคุณหมอแสนสวย นิสัยดีและฉลาด ชีวิตของเธอนั้นก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป แต่มันเริ่มไม่ใช่ก็เมื่อตอนไปเที่ยวกับพ่อแม่ที่ ฮ่องกง ในชั่วฤดูหนาวและเกิดพลัดหลงกัน ซี่หยวนตอนนั้นอายุ 6-7 ขวบเธอเอาแต่ร้องไห้หาพ่อแม่ แต่โชคชะตากลับดีกับเธอนักถึงได้ส่งผู้หญิงแสนสวยมาหาเธอ ฉันได้เจอผู้หญิงคนนึงเธอสวยมากจนไม่อาจละสายตาออกได้ ฉันนั่งจ้องหน้าผู้หญิงคนนั้นพักนึง ก่อนที่เธอคนนั้นจะเอ่ยว่า "เด็กน้อยเจ้ามาทำอะไรแถวนี้พ่อแม่หายไปไหน หรือว่าเจ้าพลัดหลงกันใช่ไหม"พอฉันได้ยินคำนั้นก็ร้องไห้โฮออกมาอีกครา แต่ครานี้ผู้หญิงแสนสวยก็ย่อตัวลงโอบกอดฉันแล้วพูดปลอบฉันว่า "ไม่เป็นไรนะหนูน้อย เดียวฉันจะรับหนูมาดูแลเอง"ผู้หญิงคนนั้นพูดไปมือก็พลันกอดฉันแน่นขึ้นทำให้ตัวฉันลืมความหนาวไปเลย ตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาอยู่ที่บ้านพี่สาวแสนสวยก็รู้ว่าพี่สาวแสนสวยคนนี้มีแฟนเป็นนักธุรกิจรายใหญของฮ่องกง พี่สาวแสนสวยสอนฉันทุกอย่างทั้งมารยาท ทำอาหาร และทุกๆอย่าง การต่อสู้ก็เช่นกัน แล้วเธอก็จะชอบมาอ่านนิทานให้ฉันอ่านเสมอๆทุกคืน แต่มีคืนนึงที่ทำให้ฉันรู้สึกตกใจและดีใจไปพร้อมๆกัน เพราะพี่สาวแสนสวยบอกว่าเธอกำลังท้องเจ้าตัวเล็กอยู่ ฉันทำหน้าตาเหวอไปนิดๆและดึงเอาสติกลับมาพร้อมกับยิ้มให้พี่สาวแสนสวยและฉันได้สัญญากับพี่สาวแสนสวยว่าถ้าน้องสาวเกิดมาจะรักและดูแลน้องไม่ห่าง ฉันตั้งใจเรียนมากๆจนอายุ 17-18 ปีก็ได้เข้าร่วมองค์กรลับของฮ่องกง เธอเป็นนักฆ่าและสายลับมือดี แต่ก็ไม่อยากให้ใครรู้ความจริงจึงคิดเรียนต่อด้านหมอเพื่อปกปิดอาชีพที่แท้จริงไว้ไม่ให้ใครรู้เรียนจนจบได้เขาเป็นหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่ฮ่องกง ตอนนั้น น้องสาวที่ไม่แท้จริงของฉันอายุได้ 10-11 ปี เธอมีนิสัยเอาแต่ใจ ใจร้อน และเกียดพี่สาวต่างพ่อแม่มาก เธอมักจะคอยฟ้องพ่อแม่ของเธอว่า ฉันตีบ้าง ตบบ้าง รังแกต่างๆนาๆ ทำให้ฉันรู้สึกรำคาญไม่น้อยแต่เพราะติดหนี้บุญคุณใครแล้วควรชดใช้ ฉันจึงได้ทนกลืนคำแ่าว่าลงท้องไปอย่างง่ายดาย แต่วันนั้นก็มาถึงวันที่น้องสาวต่างพ่อแม่ของเธอฆ่าเธอได้ลงคอ ความทรงจำพวกนี้ยังจำฝังใจเธอเสมอมาถึงแม้วิญญาณจะหลุดมาอยู่ที่ยุคนี้ก็ตาม ความจำของชาติก็ยังคงอยู่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน หลังจากเธอนึกถึงความทรงจำที่แสนเลวร้ายสักพักเธอก็เดินกลับเขาจวน นอนบนเตียงและล่วงเขาสู่ห้วงนิทรา~~~
_______________________________________________
*ยามไฮ่ = เวลา 21:00-22.59 น.