i have changed ฉันเปลี่ยนไปแล้ว

ตอนที่ 2 พี่น้องที่แสนดีและน่ารัก

หลังจากที่ ซี่หยวน ลืมตาได้ไม่นานสักเท่าไหร่ก็พลันสลบไสลไปในทันที
.
.
.
.
อรุณยามเช้า แสงแดดสาดส่องมาตามช่องหน้าต่าง เสียงนกน้อยหลายตัวผลัดกันส่งเสียงร้อง สายลมพัดผ่านต้นเหมยทำให้กลิ่นดอกเหมยลอยตลบอดอวนอยู่ในอากาศและ เสียงกิ่งไม้ตกกระทบลงพื้น
ซี่หยวน ก็พลันรู้สึกตัวขยับนิ้วมือเป็นอันดับแรก เธอค่อยๆลืมตาขึ้นดูก็พบว่า ตนเองนอนอยู่บนเตียงอันนุ่ม รอบเตียงทำจากหยกเนื้อดีสีมรกต เธอก็จะได้ว่าห้องนี้คือห้องของเธอ ห้องเธอนั้นตกแต่งไปด้วยสีฟ้าอ่อน  เธอมองไปรอบๆเพื่อสังเกตทุกอย่างและได้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอบิดขี้เกียจครั้งนึง แล้วเรียกหาคนที่อยู่ข้างนอก
"มีใครอยู่ข้างนอกหรือเปล่า?" เธอพูดออกไป
"ผิงผิง อยู่นี่เจ้าค่ะคุณหนู" เสียงของเด็กสาวคราวนั้นพูดขึ้น เสียงดังน้ำเสียงนั้นสั่นปนดีใจ ผิงผิงวิ่งหน้าตั้งมาที่หน้าของเธอเปิดประตูและรีบวิ่งมานั่งคุกเข่าต่อหน้าของคุณหนูที่ตนรักและเทิดทูน
"คุณหนูเจ้าค่ะ มีอะไรให้ผิงผิงรับใช้หรือเจ้าค่ะหรือว่าอยากจะล้างหน้าให้ผิงผิงเอาน้ำให้กี่ถังดีค่ะ 3หรือ4 ถังดี...."ผิงผิงยังกล่าวไม่จบ ซี่หยวน ก็พูดแทรกขึ้นว่า
"เจ้าเห็นข้าเป็นคนเรื่องมากหรืออย่างไร ถึงได้พูดเยอะเยี่ยงนี้"ซี่หยวนตอบแบบน้ำเสียงปนเสียงหัวเราะ
"ก็คุณหนูเล่นหลับไปตั้ง 3 วันผิงผิงได้แต่เช็ดตัวให้แต่ไม่ดีนักจะไม่ให้ผิงผิงเป็นห่วงได้ไงหระเจ้าค่ะเพื่อคุณหนูเหนียวตัวจะได้รีบอาบไงหระเจ้าค่ะ" ผิงผิงตอบแบบห้มหน้าก้มตา ตั้งแต่วิ่งเข้ามา
ซี่หยวน เห็นท่าทางของผิงผิงก็อดไม่ได้ที่จะกล่าว "เจ้าเลิกก้มหน้าก้มตาได้แล้ว หน้าตาข้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึ ถึงได้ก้มหน้าตลอดเวลาที่คุยกับข้า" ซี่หยวนตอบแบบน้ำเสียงปนเสียงหัวเราะอีกครั้ง เพราะเธอตั้งแต่จำความได้ร่างนี้นั้นงามล่มบ้านล่มเมือง เธอทำท่าเอามือมาลูบที่หน้าครั้งนึงและส่งสายตาไปที่ผิงผิง ทำให้ผิงผิงรู้สึกผิด ผิงผิงจึงกล่าวว่า
"ผิงผิงไม่เคยคิดเช่นนั้นหรอกเจ้าค่ะ คุณหนูของผิงผิงนั่นงามล่มบ้านล่มเมือง มิมีใครเทียบได้แม้แต่คนในตระกูลจางเจ้าค่ะ"ผิงผิงตอบด้วยความมั่นใจเต็ม 100
"ถ้าเยี่ยงนั้นข้าคงต้องรักษาหน้านี้ดีๆ เพราะหน้านี้ทำให้คนสนิทของข้าหน้าแดงเพราะเขินอายได้" ซี่หยวนหลังพูดเสร็จก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ใช้มือจับท้องไว้เพราะขำจนท้องแข็ง
   "ผิงผิงว่าคุณหนูเลิกล้อเล่นกับผิงผิงได้แล้วนะเจ้าค่ะ รีบไปล้างหน้าเถอะนะเจ้าค่ะ นี่มันก็แจ้งแล้วขืนตื่นสายก็จะโดนคุณชายคุณหนูเล็กตีอีกนะเจ้าค่ะ"ผิงผิงพูดด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับหน้าแดงระลื่นของเธอ
   ซี่หยวน.เห็นเช่นนั้นก็สามารถรับรู้ได้ทันทีว่าผิงผิงมิได้เสแสร้งหรือโกหกแต่อย่างใด
   เมื่อ ซี่หยวน. ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยถามผิงผิงต่ออีกว่า " 'พี่น้องที่แสนดีและน่ารักของข้า' ตีข้าด้วยรึ"เธอพูดเน้นที่คำว่า 'พี่น้องที่แสนจะน่ารักของข้า' และ เอียงหัวเล็กน้อยทำหน้าตามึนงง แต่ตอนที่ ซี่หยวน พูดจบผิงผิงไม่ได้เห็นสีหน้าของซี่หยวนที่ยกยิ้มอย่างหน้ากลัวนั้นเลย
    "เจ้าค่ะ คุณหนูมักจะโดนคุณชายคุณหนูเล็กตีเป็นประจำเจ้าค่ะ คุณหนูจำไม่ได้หรือเจ้าค่ะ"ผิงผิงทำหน้าตาสงสัย ขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับเอียงหัว เพราะคุณหนูของนางนั้นความจำดีแม่น ไม่เคยลืม
    เมื่อ ซี่หยวน ได้ยินเช่นนั้น ซี่หยวนตอบไปว่า "ผิงผิงเจ้าไปเอาน้ำมาให้ข้า ข้าจะล้างหน้าและอาบน้ำ"ซี่หยวนสั่งผิงผิงหลังจากที่คุยกันอยู่นาน
"หลังจากที่ข้าอาบน้ำเสร็จเราจะไปเยี่ยม 'พี่น้องที่แสนดีและน่ารักของข้า'กัน"ซี่หยวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มที่หน้ากลัวปรากฎอยู่ด้วย ผิงผิงผงกหัวเข้าใจและรีบวิ่งไปยกถังน้ำมา 4-5 ถังเทใส่อ่างอาบน้ำให้ ซี่หยวนและโรยด้วยกลีบดอกเหมย
.
.
.
ผ่านไป 1 เค่อ ซี่หยวนก็ล้างหน้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย วันนี้เธอรวบผมขึ้นมัดครึ่งนึงและปล่อยผมอีกครึ่งนึงให้ยาวลงมา เธอใส่ชุดสีฟ้าอ่อนและปักปิ่นด้วยหยกสีเนื้อ เธอยืนขึ้นและหันไปพูดกับผิงผิงว่า
"ไปกันเถอะ ข้าอยากทำให้พี่น้องของข้า ดีใจเสียหน่อยที่ข้าไปห
พบพวกเขาโดยที่ไม่ต้องรอให้พวกเขามาหาข้าแทน"ซี่หยวน กับผิงผิงบนใบหน้ามีรอยยิ้มชั่วร้ายอยู่ ผิงผิงที่เห็นท่าทีของ ซี่หยวน ก็นึกประหลาดใจ เพราะคุณหนนูของนางนั้น ไม่เคยเอ่ย ปากบอกจะไปหาพี่น้องที่แสนจะชั่วร้ายของตนเลยสักครั้ง นั้นทำให้ผิงผิงยืนงงอยู่สักพัก จน ซี่หยวนเห็นท่าทีของ ผิงผิง ซี่หยวนก็สกิดที่ไหล่ของผิงผิง และพูดว่า "เจ้าคิดอันใดอยู่รึ ข้าว่าเรารีบไป เซอร์ไพรส์ พี่น้องที่แสนดีของข้ากันเถอะ " พูดจบซี่หยวนก็เดินนำหน้าไป ผิงผิงรู้สึกแปลกใจไม่หาย เลยไม่ได้คำนึงถึงคำสมัยใผม่ในยุคศตวรรษที่ 24 ของ ซี่หยวน. นายของตนแม้แต่น้อย
________________________________

#ผิดตรงไหนขออภัยค่ะ