FISILTI

-BABASIZLIK TADI-

Ateş şükürler olsun ki konuşmasını bitirmiş arabaya binmişti . *Yarın yola çıkarız zannetmiştim bide kadınlara çok konuşur derler sen bizi de geçtin .* dedim ve gülüştük . Ateş aldırmadan anahtarı taktı ve sürmeye başladı. Telaştan babamı unutmuştum ne yapıyor acaba ? Beni merak etti mi ? Ama bunların hiçbirinin olmıyacağını bildiğim için koltuğa yaslanıp yolu izlemeye koyuldum .Babam sorumsuz biriydi . Evde olup olmadığımı bile anlamamıştır diye düşürken Ateşin 'ne düşünüyorsun güzellik' demesiyle kendime geldim ve tam yok birşey diyecekken Umut araya girdi ve 'Sana ne lan ayrıca güzellik felan hayırdır ?' dedi sert ses tonuyla, ürkütmüştü . Ateş ise gülümseyerek gözlerimin içine baktı .O kadar güzel bakma be adam dayanamıyorum . Nisa ,' kanka salyalarını topla lan hep aktı ' diyince Nisaya birkaç küfür savurduktan sonra uyudum . Kalktığımda mahalleye giriyorduk. Uyandıgımı farkeden Ateşin fazlasıyla dalga konusu olmuştum 'kış uykusu mübarek , bi an öldün sandım ama horlayınca senden kurtulamadığımızı anladım ' gibi saçma sapan şeyler söylerken bi iki tane vurmuştum . O da ne ? Bizim ev mi o ? Hemen arabadan indik. Ev yanıyordu itfaiye ve bütün mahalle ordaydı koşarak içeri girmeye çalıştım ama Ateş buna izin vermedi . Babamın orda olmaması için dua ediyordum Allah'ım nolursun babam içerde olmasın nolursun diye bağırırken içerden bi şeye sardıkları babamın yanmış vücudunu gördüm . Hayırrrr diye bağırırken babama koştum hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım ben ağlarken; hayat ise , annemle babamı benden alışından zevk duyuyordu . Şimdi kimsem kalmamıştı ambulansla aldıkları babamı hastaneye götürüyorlardı. Babam tanınmaz haldeydi yüzü ve nerdeyse her yeri yanmıştı . Ben ambulansın içine binerken , Ateşler de arabayla peşimizden geliyorlardı. Babamı öyle görerek sadece kendime kötülük yapmışım. Hastanede takılan serumdan anlamıştım , bayılmışım . Ateşler ise başımdaydı , uyandığımda gözümden akan yaşlarla tek diyebildiğim *babam* kelimesi olmuştu. Canım çok yanıyordu , keşke binlerce kemer izleri ile dolu olsa sırtım . Keşke saçlarım yolunduğundan ,kel olsaydım ama babam hayatta olsaydı . Hiçbiri ama hiçbiri bunun kadar acıtmadı canımı.  Şimdi *ne umursamaz olduğundan dolayı şikayet ettiğim babam, ne de annemin hatıralarıyla dolu o iğrenç ev* hiçbiri yoktu hepsi yanmıştı. Kendimi tamamen yalnız hissediyordum artık. Hatta hissetmek değil acı gerçekti bu yaşadığım .
...

Ateş çok endişelenmişti , gözlerinden bile anlaşılıyordu . Babamın cenazesi vardı bugün, bilmiyorum yokluğuna alışıyor gibiyim yavaş yavaş . Kendimi biraz olsun toparladım zannederken kefene sarılmış , yanmış babamı tekrar görmemle herşey daha kötüye gitti . Ateş , Umut ve babamın tek tük arkadaşları tabuttan tutup taşıdılar ve mezara koydular onu. O kadar çok özlüyorduki annemi , belki böylesi herkes için daha iyi olur diye düşünerek kendimi teselli ettim. O kadar ağlamışım ki gözümde damla kalmamış gibi hissediyor ve ağlayamıyordum . Herkes sırasıyla bir kürek toprak attı *yanmış babamın* üstüne .Hepimiz okuduk dualarımızı.

Ateşin evine gittik . Gerçekten kendimi çok yorgun ve halsiz hissediyordum bu yüzden Ateşin odasına çıkıp yatağına yattım . Uyandığımda Ateş , yatağa oturmuş başımı okşuyordu . Uyandıgımı farketti ve alnımdan öptü. Şuan bana tek iyi gelen şey Ateşti .
...

Birkaç gün onlarda kalmıştım ve Umutta Nisalarda ... En doğrusu buydu .
Ateş beni Nisalara bırakmak için üstünü giyiniyordu .Nisanın annesi beni çok severdi ve onlarda kalmam konusunda ısrar etmişti .
Yola çıktığımızda ,olmazsa olmazım olan 3 kişi olduğunu düşündüm ve hayatımı onlara adayacağım konusunda kendime söz verdim . Nisaların eve vardığımızda kendi yanmış evimi görünce o kötü anılarım depreşti ve ağlamaya başladım .
Ateş bunu farkedip , sarıldığı an kendimi daha güçlü hissettim . Onu gerçekten çok seviyorum . En zor zamanımda yanımda olan ve sadece mutluluğunu düşünen biri ...

Onu seviyorum ,ona aşık değilim çünkü *aşk* bana göre var olan bir olay değil ve hiç karşılaşmadıgım içinde buna eminim . Nisaların binasına girdiğimizde neden bilmiyorum birden Ateşi öpesim geldi ve kendimi tutamayıp onu öptüm. O ise bu durumdan çok hoşnut olmuş bir şekilde devam ettirmeye çalışırken kendimi çektim ve *mall* diyerek merdivenlerden koşmaya başladım . Evet eski halime geri dönmeye başlamıştım. Kendimi daha iyi hatta çok daha iyi hissediyorum . Ateş peşimden gelirken 'kızım bittin sen yakalamayım seni' derken çok yaklaşmıştı . (hayvan bacaklı mübarek 5'er 5er çıkıyor) tam yakalayacakken Nisanın annesi Ayşe abla kapıyı açtı. Ateşe dil uzatarak içeri girdim. Farkındayım çok kaşınıyorum ama hoşuma gidiyor napayım . İçerde Nisa ve Umutu göremeyince , Nisanın odasına daldım . Zamandan istifade yiyişiyorlardı resmen . 'Ulan pislikler zamandan istifade yiyişiyonuz. Ateş görmesin bide onla uraşamam' dedim ve gülmeye başladılar .
Umut ;vayy kuzen kendine gelmişsin bakıyorum .
'Görmeyeli sizde baya ilerletmişsiniz bakıyorum' diyip kaş kaldırdım . Ayşe teyzenin odaya dalmasıyla herkes bi *hazır ol*pozisyonuna geçmişti bile.

Uzun aradan sonra yeni bölümleri nasıl buldunuz yorum ve vote plss 😘😘