Searching for my happiness

Lolo Basty

PIAAAAANO ON THE PICTUREEEEE :) RIGHT SIDE!! ----------------------->>

SANA PO MAGUSTUHAN NYO :D

<----------- PAKIVOTE NA DIN POH :D 

TENCHUUU :D

Salamat din po sa mga nag-vovote, at nagbabasa nito, sa mga nag-aadd sa reading list nila :D

Hindi ko lang kayo mapasalamatan isa isa kasi po, tamad aketch. XD. SALAMAT :D

CHAPTER 10: LOLO BASTY

Makati, Philippines

June 14, 2012

MC’s POV

Kagigising ko lang ngayon, it’s already 4pm. Hapon na ko nagising, may jetlag pa kasi eh, gabi na din kasi ako dumating kahapon. Pero hindi pa din maalis sakin na pagkagising ay umiyak. Masakit pa din hanggang ngayon, parang kahapon lang ang saya-saya namin. Feeling ko may bumubugbog sa puso ko, kahit gano pa man ako kalakas makipaglaban, wala pa din akong laban sa nararamdaman ko ngayon, masyadong masakit. Pinupukpok ko din ang dibdib ko gamit ang aking kanang kamay, para patigilan na ang sakit na toh.

-       -   Waaaa! Ya basta! Ya basta! Duele demasiado! Me duele el corazón, no sé si podré resistir tanto dolor! – [Tama na! Tama na! Masyado ng masakit! Masakit ang puso ko, hindi ko alam kung kakayanin ko sakit na toh!] – sigaw ko, pagkatapos kong sabihin yon, napatawa ako ng mapait bigla.

-       -   HA-HA-HA. Ngayon ko lang narealize double ang meaning na pinagsasabi ko. May sakit ako sa puso, physically and emotionally. G-R-E-A-T!

-       -   Tama na. Promise, huli ko na ‘tong beses iiyak. Ibang MC na ang makikita nila. Hinding hindi ko ipapakita sa kanilang lahat na mahina ako. Tama! Kelangan kong magpakatatag. Bahala na kung anong mga mangyayari. – sabay tingin sa kisame.

Huminga ako ng malalim, pagkatapos pinunasan ko na nag mga luha ko, last na to. Tumayo na ko at nagpunta sa banyo para maligo, nag-bathtub na lang ako para mas relaxing. Lumabas ako ng banyo ng naka-bathrobe, direcho sa walk-in-closet casual clothes ko, may pang formal, informal, etc. Kung ang walk-in-closet ko sa Spain ay malaki ang dito naman sa Pilipinas ay triple ang laki. Kumuha na lang ako ng isang loose T-shirt at shorts at nagbihis na.

Pagkatapos kong magbihis, bumaba na ako, nagugutom na din kasi ako, hindi ako kumain sa eroplano  kasi masyado akong madaming iniisip nun. Binati naman ako ng mga maids, lahat sila nag-vo-vow, sign of respect. Tiningnan ko lang sila, hindi ko magawang batiin na naka-smile, bakit? Kasi, wala na kong kasiyahang maramdaman, sakit lang ang nararamdaman ko ngayon, kinuha NILA ang kasiyahan ko, binago NILA ang dating AKO.

Nagdirecho na ko papuntang dining table,pinuntahan naman ako ng isang maid. I think personal maid ko ‘tong isang to, iba ang uniform sa ibang maids na-nakita ko kanina eh.

-       -   Señorita, gising na po pala kayo, ako nga po pala ang personal maid/assistant  nyo, ang mauutusan nyo at mapapagkatiwalaan nyo.- nag-nod na lang ako. – Ano po bang gusto nyong kainin? – Tanong nya sakin

-       -   Kahit anong pede sakin. – matipid kong sagot.

-       -   Ah, sige po, alam na naman po ng chef dito ang kalagayan nyo, kaya alam nya po kung ano pong pwede o hindi pwede sa inyo. Sigue po, ipagbibigay alam ko nap o sa chef. – nag-vow sya tapos umalis na.

After 15 minutes bumalik na ang personal maid/assistant ko, at may kasama pang isang maid na syang may dala ng pagkain. Kinain ko na yung dala nila, pero di ko naubos, ewan ko, pero wala akong ganang kumain. Pagkatapos, binigyan ako ng PM/PA ko ng gamut at ininom yun, buti na lang naalala nya. Aiis! Makakalimutin na ako. Pero kung ganon, bakit di pa din makalimutan ng puso ko ang sakit na nararamdaman ko ngayon? Aiis! Tama na nga, mag-uumpisa na nman ako eh. **Sigh.