Shawn Mendes
"Stop maar." De taxi stopt en ik druk gauw geld in zijn handen en gauw stap ik uit.
"Hier moet het zijn. Nummer 12." Ik sta voor vrijstaand huis met een knalroze fiets in de voortuin.
Gauw loop ik naar de voordeur en bel ik aan.
"Shawn Mendes?" De deur vliegt open en gelijk word ik naar binnen getrokken.
"Ben jij Max Miller." De jongen knikt en sleurt mij mee naar boven.
"Zeg wist jij hier iets vanaf." Er gaat een deur open en een normale, niet rommelige, meidenkamer komt te voorschijn.
"Waarvan?" Max loopt naar het bed toe en duizende brieven komen te voorschijn, allemaal netjes in een enveloppe.
"Nee." Dan wijst hij naar een van de laden onder het bed.
"Dat zijn watten en een soort kleur vloeistof." zeg ik en Max knikt.
"Wattendieet." mompelt hij.
"Watten wat?!" Mijn ogen worden groot.
"Wattendieet, je dompelt een watje in de vloeistof en slikt hem door, hierdoor gaat je eetlust weg."
(Probeer dit thuis niet, je kan hier dood gaan. Eerst krijg je simpele verschijningen die je niet merkt later komt het ook aan de buitenkant, snel blauwe plekken, gele huid enz.)
"Ik dacht dat ze altijd chocolade at." Max kijkt mij aan.
"Een simpele afleiding voor wat ze deed." Ik knik en laat mij tegen de muur zakken en kijk recht onder een kastje waar ik iets zie liggen. Gauw loop ik er naartoe en vis ik het er onder vandaan.
Een rood papiertje.
'So what? I can't change.'
Een mooi geschreven handschrift, met een duidelijke boodschap.
Waarom heeft dit zo impact op mij?
JE LEEST
Twitter ♣ Shawn Mendes✔
Fanfiction@ShawnMendes I need some chocolate @BrooklynnMiller Girls Need chocolate. You don't. Alle rechten voorbehouden sleepingm00n 2016