That Thing Called Tadhana

Chapter 12

Chapter 12:My Real Life

STEPHANIE'S POV

"You will  be my girl starting this night. Wag ka nang papalag kasi pag pumalag ka,tandaan mo may mangyayaring masama kay kharl."

----------------

Nagising na lang ako. Pagtingin ko sa orasan 7:31 na. Lagi na lang nag e-echo sa utak ko ang sinabi ni JM saakin Kagabi.Wala. Hindi Din ako makapalag. Haaaaaays.Mag lalaba pa pala ako. Baka pagalitan na naman ako ni donia Mari.

Kinuha ko na ang towel ko at dumiretso na ako ng C.R. Tapat lang kasi ng kwarto ko ay C.R.
 

Okay sige. Habang naliligo ako,iko-kwento ko sainyo kung bakit malaki ang kwarto ko,kung bakit maganda ang kwarto ko at kung bakit pangmayaman ang kwarto ko eh isa lang naman akong katulong. Noong 8 years old pa lang ako.....

*Falsh Back*

"Anak ko! Stephanie! Kumain Ka na!"Tawag saakin ni Mama Stella.

"Bababa na po ako ma!" Sabi ko pabalik kay mama.

Bumaba na ako galing sa napakalaki,magandang Kwarto ko. Nadatnan ko doon ang napakasarap na luto ni Mama at paborito naming dalawa. Adobong Baboy.

"Wow Mama! Ang sarap ng ulam!" Nakangiting sabi ko kay mama habang inaamoy amoy ko ang napakasarap na ulam.

"Siyempre naman anak! Paborito natin to eh!" Nakangiting sabi saakin ni Mama. Lumapit siya saakin at niyakap ako.

"I Love You Mama!"  Sabi ko sakanya sabay kiss sa chiks niya.

"I Love you too Stephanie baby." Sabi saakin ni mama sabay kiss din sa chiks ko.

Pagkatapos kong kumain ay dumiretso ako sa pool area.

umupo ako sa pool side. Maya maya pa,naenjoy ako sa pamamasa ng paa ko galing sa pool kaya tumalon ako.

Hala! Lumulubog ako! I cant Breath!

"He-help!!" Sigaw ko tapos lumubog ulit ako. Ugh! Mama!!!!

Maya maya nawalan na ako ng malay.

---

Nagising na lang ako nasa kwarto na ako. hay Salamat. Ligtas ako.

"Anak okay ka lang ba?" Nagaalalang tanong saakin ni Mama.

"Opo mama,okay na po ako. Salamat po sa pag ligtas mo." Nakangiting sabi ko kay mama.

"Am,anak. Hindi ako ang nag ligtas sayo." Sabi saakin ni Mama. Ha? Eh Sino?

"Ha? Eh ma sino po?" Nagtatakang tanong ko kay mama.

May pumasok na batang lalaki sa kwarto ko. Ha? Sino naman to?!

"Ako ang nag ligtas sayo." Nakayukong sabi saakin nung bata. Ha? Siya daw?

"Ha? Eh sino ka naman? At bakit ka nakapasok dito?!" Sunod-sunod na tanong ko sakanya.

"Wait lang,to naman. isa-isa lang mahina kalaban."Sabi saakin nung bata. Eh! Bilisan mo na lang kaya!

"Wala akong oras makipag biruan,bata. Ngayon sagutin mo na lahat ng tanong ko!" Sigaw ko sa bata. Nangaasar kasi ata to eh!

"Anak!Stephanie! Dont be like that! Be Nice to him." Sabi saakin ni Mama. Huh? Nice daw? eh bigla bigla na nga lang pumapasok tong batang to dito eh!

"Sorry Mama. Nakakainis kasi to eh! Ngayon bata,sagot na!" Muli kong sigaw sa bata.

"Ako si Kharl Anderson. Nakapasok ako dito cause your gate is open. And then I hear someone shouting and needing help. So I think it comes here so I enter. And I saw you. Nalulunod ka. And beacause of what I see,I jump to the water and swim until I get you." Sabi saakin netong Kharl daw ba? Oo tama. Sabi saakin netong kharl na to. At aba! Uminglish pa siya ha!