The White Wolf

Κεφάλαιο 5

Ανοιξα τα ματια μου την κατάλληλη στιγμή που κάποιος πλησίαζε προς το μέρος μου. Σηκωθηκα και πίεσα την πληγη στην κοιλιά μου. Περίμενα να δω το αίμα να τρέχει με μανία πάνω στο χερι μου αλλά τίποτα. Η πληγή είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Πήρα ενα βλέμμα απορίας μέχρι που η μορφή του Τζεικομπ μπροστά μου με έκανε να βγάλω οτι σκέψη είχα στο μυαλο μου. Γύρω απο τα ματια του υπήρχαν ξεραμενα σημάδια αίματος. Με πλησιασε αργά και σταθηκε λιγα εκατοστά μακρια μου.
-Δεν ξέρω τι γίνεται με εσένα αλλά αυτή τη φορά δεν θα το γλυτώσεις. Θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια.
-Δεν θα κανεις τίποτα ακούστηκε μια αρκετά γνώριμη φωνή πίσω μου. Μετα απο λιγα δεύτερα η Αναμπεθ στεκόταν διπλα μου.
-Αναμπεθ; είπαμε εγώ και ο Τζεικομπ ταυτόχρονα. Με κοίταξε και υστερα έστρεψε το βλέμμα της στον Τζεικομπ.
-Ασε μας να φύγουμε του είπε απλά και του γύρισε πλάτη. Έπιασε το χερι μου και προχωρήσαμε. Περίμενα απο στιγμη σε στιγμή την επιθεση του Τζεικομπ πάνω μου αλλά αντίθετα. Εκείνος έμεινε εκεί να μας κοιτάζει.
-Αν-
-Μην πεις τίποτα. Έχε χάρη που νοιαζομαι για τον Όλιβερ περισσότερο απο εσένα αλλιως θα σε αφηνα εκεί να παθεις ότι σου αξίζει. Αλλά να θυμάσαι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΌΛΙΒΕΡ μου είπε με μια άκρως απειλητική φωνη και υστερα πέρνοντας την μορφή του λύκου της έφυγε. Έμεινα να την κοιτάζω που σιγά σιγά χανόταν.
-Ουαου αναφωνησα. Η συμπεριφορά της είχε αλλάξει πολύ γρήγορα. Αλλά τι εννοεί με τον Όλιβερ; με αυτές μου τις σκέψεις να γυρίζουν στο κεφάλι πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
Αρκετή ωρα μετά εφτασα στο
-Γουατ; είπα μόλις είδα το μέχρι πριν λιγες ώρες γκρεμισμένο σπίτι μας να είναι σαν καινούργιο.
-Σου αρέσει; άκουσα μια φωνη και είδα τον Στέφαν δίπλα μου.
-Ναι δηλαδή εσύ; είπα μόλις τον είδα και εκείνον μια χαρά. Έφυγε γελοντας.
-Ελι είπε η Ελσα και ήρθε δίπλα μου.
-Ελσα της είπα και την αγκάλιασα.
-Τι έγινε εδώ; τη ρώτησα και εκεινη.
-Τι έγινε; είπε γελώντας.
-Ελίζαμπεθ είσαι καλά; με ρώτησε η Ρόουζ και ηρθε και εκείνη δίπλα μου.
-Μωρο μου τι εχεις; είπε ο Κέιλ και με φίλησε.
-Τι κάνεις; Είστε καλά; ρωτησα σοκαρισμένη και έσπρωξα τον Κέιλ απο πανω μου.
-Παιδιά έτοιμο το τραπέζι είπε ο Στίβεν και μας έκανε νόημα. Πλησιασα όπου και οι άλλοι.
-Λυδία; Ματ; ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;; φωναξα και έπιασα το κεφάλι μου. Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν. Ξαφνικα άρχισαν να γελανε. Το κεφάλι μου αρχισε να με πονάει και έπεσα στα γόνατα τραβώντας τα μαλλιά μου.

-ΕΛΙ άκουσα κάποιον να φωνάζει. Σηκώθηκα απότομα απο το κρεβάτι. Άρχισα να αναπνέω γρήγορα και βαριά.
-Έλι ηρέμησε άκουσα την Έλσα να λέει αγχωμενη. Σηκώθηκα και ετρεξα στο μπανιο. Έβαλα νερό στο πρόσωπο μου και κοίταξα τον καθρέπτη.
-Έλι όλα καλα; Τι έγινε; με ρώτησε η Έλινορ.
-Ηταν τόσο αληθινά. Είπα και έκατσα στο κρεβάτι.
-Όνειρο ηταν πέρασε ειπε ο Γκρέιντερ και με αγκάλιασε. Ξεκίνησα να τους λεω ότι είχα δει.
-Και εσύ; Το ένιωθες σαν αλήθεια;
-Ναι Στίβεν. Σαν να ήμουν ζωντανή σε ενα όνειρο. Είπα και χαμήλωσα το βλέμμα. Τους είδα να κοιτάζονται και να ανταλλάζουν περίεργες γκριμάτσες.
-Τρελαίνομαι;; Μην με πάτε σε ψυχίατρο. Άρχισα να λέω τρομαγμένη.
-Σςςςςς όλα καλά τώρα είπε η Έλινορ και με φιλησε στο κούτελο.
-Τι εχω; της είπα μετα απο λιγο.
-Τίποτα. Ξεκούραση θες μου είπε και με βοήθησε να ξαπλώσω.
-Θα τα πούμε σε λίγο τρεληη είπε ο Στέφαν και τον χτύπησα παιχνιδιάρικα στον ώμο.