Under the School

《12》

Τα κορίτσια με κοιτάνε και περιμένουν την απάντηση μου...

-Είναι εντάξει,τους λέω,πηγαίνετε και θα σας βρώ αργότερα,μην ανησυχείτε...
-Εντάξει γύρνα γρήγορα οκ?λέει η Ρεβέκκα δικαιολογημένα ανήσυχη..
-Ναι τα λέμε σε λίγο...απαντάω...

Τα κορίτσια φεύγουν και μένω μόνη μου στο γραφείο με τον Κλέαρχο...

Ι-Λοιπόν τι με ήθελες??Τον ρωτάω

Πάω να γυρίσω για να κοιτάξω το σημείο όπου ήταν αλλά αντί να τον δω εκεί τον βλέπω ακριβώς μπροστά μου...

Ή καρδιά μου παλοταν. Ένιωθα το αίμα μου να μετακινείται αργά και βασανιστικά. Ηρεμισε Ίρις ο κλεαρχος ειναι ο κακός , υπενθιμιζα τον εαυτό μου.

Κατευθηνθηκα προς τα πίσω αλλα σταμάτησα όταν έφτασα  και χτύπησα στην έδρα.

Τότε με πλησίασε και άλλο. Έβαλε τα χέρια του το ένα δεξιά και το άλλο αριστερά μου πάνω στο τραπέζι εγκλωβιζοντας με και υπενθυμιζοντας μου οτι είναι ψηλότερος.

Καρφώνε τα μάτια μου.
"Κλεαρχε ν-ομμ-μ-μ-ιιιζζζ-ω πρέπει να φύγεις"
Του είπα τραβλιζοντας.

Αυτό απλώς γέλασε και με πλησίασε και άλλο.
Με αποτέλεσμα να ακουμπάει όλος επάνω μου. Τα μάτια του δεν είχα φύγει από τα δικά μου. Έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου και τι καυεβασε μέχρι το σβέρκο μου μου.

Με πλησίασε και άλλο και συνέχισε να με πλησιάζει μέχρι που η απόσταση των χειλιών του ήταν ελάχιστη από τα δικά μου...Γρήγορα ένωσε τα χείλη  μας...Άρχικα προσπαθούσα να τον αποφύγω αλλά τελικά ενέδωσά στο φιλι και ανταποκρίθηκα...

"Ιρις πρέπει να κάνεις κάτι ... αγαπάς τον αρη όσο και να σου αρέσει ο κλεαρχος..."έλεγε η μικρή φωνούλα στο κεφάλι μου αλλά δεν την άκουγα όσο και αν ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο...Λιγα δευτερόλεπτα αργότερα καταλαβαίνω όμως πόσο λάθος ήταν αυτό αλλά ήταν ήδη αργά...

... Η πόρτα άνοιξε
"Ίρις!?"ρωτάει αυτός που έχει μπεί και γυρνάω
"Άρη?"ρωτάω ξαφνιασμένη και σπρώχνω τον Κλέαρχο αλλά δεν κουνιέται..
"Τι κάνεις εδω?"με ρωτάει κάπως θυμωμένα
"Σε ννα ήμασταν μεεε τα κορίτσια και μετά έφυγαν και..."
"Άσε κατάλαβα δεν πειράζει.."με διεκοψε και έκλεισε την πόρτα με δύναμη φεύγοντας

"Αποστολή εξετελέσθη" λέει ο Κλέαρχος με ένα χαιρέκακο χαμόγελο
"Θα σε σκοτώσω" του φωνάζω  βραζοντας από θυμό και έπειτα βγαινω τρέχοντας για να πάω να βρω τον Άρη...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτά για σήμερα 😆😆...ξέρω ότι είναι μικρό αλλά δεν ειχα  και πολυ χρόνο... Τά κεφάλαια της Παρασκευής και της Κυριακής θα μπουν κανονικά απλά αυτό ήταν ενα μικρό έξτρα...Άυτο Το κεφάλαιο προσπαθούσα να το γράψω από τό Σάββατο αλλά έκανα συνέχεια διορθωσεις γιατι όλο άλλαζα γνώμη για το πώς ήθελα να είναι η πλοκή...

Τεσπα..Πώς πάει το σχολείο??(φαντάζομαι υπέροχα 😆🤔🤗😩)
Σήμερα η καθηγήτρια της πληροφορικής με κατηγόρησε ότι αντέγραψα και δεν με πίστεψε όταν της είπα ότι δεν το έκανα 😳😑...Επίσης ο καθηγητής της τεχνολογίας με διέκοψε για να πει τα δικά του την ώρα που μιλούσα...Δεν φαντάζεστε πόσο θυμώνω όταν κάποιος με διακόπτει όταν μιλάω!!Τον είχα σκοτώσει τριάντα φορές μέσα στο κεφάλι μου και αυτός απλά συνέχιζε να μιλάει για μάρκετινγκ..Χελλοου η εργασία μου δεν έχει να κάνει με το μάρκετινγκ ανεγκέφαλέ γίατί δεν με αφήνεις να την τελειώσω πριν αρχίσεις να λες τα δικά σου?? Εε

....Γενικά είχα μία εκνευριστική μέρα...

Αν σας άρεσε πατήστε το 🌟 (που πάντα ξεχνάω που βρίσκεται και ψαχνω δύο ώρες στα emoji😂😟)και σχολιάστε...