Our New World (ThomAra fan fiction)

Chapter 3: First Time

Chapter 3: First Time

Nandito ako sa isang..... pink na ulap? Lumilipad ako. May mga huge cupcakes na singlaki ng bahay namin. Para akong nasa kingdom ni Princess Bubblegum ng Adventure Time. Yun nga lang hindi animated ngayon.

May nakita din akong bata na nakasakay sa isang unicorn. Nilapitan niya ako at binigyan ng isang human-sized teddy bear.

"Ate, para sa inyo po." sabi niya.

"Aww. Thank you." pasasalamat ko dun sa bata. Hinug ko agad yung teddy. So soft and fluffy. Para siyang cotton candy. Nakakatakam. Gusto kong kagatin. Kagatin ko nga.

"Auuuugh! BAMPIRA KA BA?!" nagsasalita yung teddy?

"Huh?"

Panaginip. Lahat ng iyon ay panaginip.

Hindi isang teddy bear ang kayakap ko kundi si Thomas. Thomas na naman. Bakit ba laging si Thomas? Pero isinantabi ko muna ang inis ko dahil may nakita kong may dugo sa balikat niya at may nalasahan din akong dugo sa bibig ko. Bumitaw ako sa pagkayakap pagkatapos ko marealize ang mga pangyayari.

"S-sorry. I'm really sorry." sabi ko na lang. Hindi ko maipinta yung muka ni Torres. Yan panaginip naman na yan kasi eh!

Hinalungkat niya ang gamit ko at kumuha siya ng band-aid at cotton balls. Siya siguro ang nag-ayos ng gamit ko kanina kaya alam niyang may band-aid dun. Sinubukan niya linisin yung sugat pero di niya ito magawa ng maayos.

"Ako na lang." alok ko. Binigay naman niya sa akin yung cotton balls at band-aid.

Pinagpatuloy ko ang gawain niya. *sigh* Kung alam niyo lang kung gaano ako nakokonsensiya ngayon. Sobrang flawless nito ni Thomas. Ang bango pa. Parang hindi siya nadadapa at nagkakagalos. His skin is so smooth. Ang puti-puti pa. Tapos ako ang dahilan ng una niyang sugat.

"Chansing ka uy."

"Huh?" eto na naman po. Nawawala na naman po sa sarili si Ara.

"Sabi ko chansing ka. Kanina mo pa inaamoy yung balikat ko. Hinahaplos-haplos mo pa." sabi niya. Then I realized na yung nga ang ginagawa ko.

"H-hindi ah!" todo deny ka pa Ara eh. Huli ka na nga.

"Sige, ok na yan. Let's go. Our parents are waiting for us. Dad said we better hurry because we have 15 minutes before the flight." tinitignan niya ang phone niya sabay labas sa kotse habang dinadala yung bag ko. May pagkaconyo pala to.

Teka, ngayon ko lang napansin na wala pala sina mommy sa kotse. Hindi kaya-- Arrrgh. Nakakahiya sa parents ni Thomas. -_-

"Oh, thank goodness you two are all right. Akala namin kung napano na kayo." salubong ng mga parents namin.

"Sorry po kung nakaabala pa ako sa inyo. Sorry po talaga." I said directly to Thomas' parents.

"It's okay iha. At least panatag kami dahil we know that you are safe with our son." may pinagmanahan pala si Thomas sa kaconyohan.

*flight from manila to oklahoma is already onboard. Those that have tickets for flight no. 3478 may go to their seats* 

"Ah. That's our flight. Tara." Daddy ni Thomas.

And of course katabi ko na naman si Thomas. Umupo siya sa malapit sa aircon which is not the windowside.

"Eh?" sabi ko sa kanya. Ayoko kaya sa may binitana. Nalulula ako.

"Oh, bakit? Dito ka maupo." sabay pat dun sa upuan.

"S-s-sige." umupo na ako.

*the airplane is about to take off. Please fasten your seatbelts for your safety* Fasten my seatbelt? Nasaan yun? Di ko mahanap sa upuan. Samantalang si Thomas walang kaprobleproblemang finasten yung seatbelt niya. Tapos biglang lumapit sa akin si Thomas at finasten niya yung seatbelt ko bago umandar ang engine ng eroplano.