ALEX POV
Naglalakad ako pauwi ng…
“Pocha naman o’oh! Yung jacket ko! Naiwan ko pa.”
WAIT TETEXT MUNA AKO KAY CINDY.
After 5 mins.
Balik balik.
Wait kilala ko yun ah.
“Shelo?”
“Lalapit ba ako? Pero pano yung jacket ko.”
Osige, lalapit ako at kelangan ko ding magpasama sa kanya. HINDI AKO TAKOT. Ayaw ko lang sa madilim.
*PUK*
Binatukan ko sya.
“haha! Hoy!”
Di sya umimik.
“Hoy! Are naman, nahiya pa. alam ko oo, nagselos ka kanina samin ni Jane HAHAHHA”
Di parin sya nalingon.
*sniff*
Naiyak sya?
“Huuuy, naiyak ka ba? Sorry! Sorry nabatukan kita.”
Mas lalo pa syang umiyak.
“Putek. Uyy sorry di ka naman nagseselos. Joke lang yun.”
Lalo pang umiyak.
“Hala? Nagseselos ka nga? SORRY NA KUNG DI KO AGAD NAPU---”
PUK**
Binatukan nya ako.
“ANO?!”
“SINO BA MAY SABE SYO NAGSESELOS AKO. LECHE! FEELER”
“Lakas mo kasi umiyak! Kaya akala ko selos ka. Bopols k---”
“WAHHHH!”
“Anong? uyy sorry, osige hindi ka na bopo--- ARAY!?”
Batuk ulit. Pucha strike 2 na ha?!
“AKALA MO BA KAYA AKO NAIYAK DAHIL SA MGA SINASABE MO?”
“Eh ano ba kasi yang drama mo? Tingnan mo nga yang itsura mo.”
Nilapit ko yung mukha ko. Kinuha ang panyo at pinunasan ang luha nya. Am I acting like a caring boyfriend? Wtf?
“ba—bakit ba?” nauutal sya.
“Mukha kang tanga.”
Sinabe ko na lang to, para mabawasn ang pagkasweet
Akmang hahampasin nya ako, pero pinigilan ko yung kamay nya. Hawak koi to habang pinupunasan parin ang mukha nya. Bakit ang sweet ko padin? Suplado ako diba? Hindi naman ako ganto dati.
“Ano ba kasi nangyare?”
“Nawala sya.”
“Alin? Yung bestfriend mo? Sabe ko nama—ARAY! NAKAKATATLO KA NA HA!”
“Tanga ka kasi, nangunguna ka mali mali ka naman! Bopols to.”
Sweet naman nya. Grabe! Samantalang ako npakabuti ko. Sweet nga ako sa kanya. Ayoko lang namang nakikita syang umiiyak. WAIT! WALA LANG TO. WAG NGA KAYO!
“Ano nga kasi?!”
Tumigil na ako sa pagpunas ng mukha nya pero hawak ko parin yung kamay nya.
“Yung bracelet ko kasi, nawawala”
Napabitaw ako sa kanya.
“NILOLOKO MO BA AKO?!”
“YUN NGA KASI?”
“POTEK, SOBRANG SWEET KO TAS BRACELET? BRACELET? AMAZING!”
*Clap clap clap*
“Mahalaga yun. Bigay yun ng nanay ko. Tss. Palibhasa wala kang iniingatang bagay maliban dyan sa buhok mong tirik na tirik.”
Napatingin naman ako. Hindi lang naman yun eh. Pati rin naman yung si junior. Hehe
“Oy! Di ah. Pinahahalagahan ko naman yung mga binibigay sakin.”
Tumayo sya at tumingin sakin.
“Yae na. mababalik din yun sakin. Magic!”
“Magic? Anong magic?”
“Wala. Sige una na ako, salamat.”
“Wait. Ahmmm. Pwede pasama? Dun sa loob. hehe”
Nakuha ko na yung jacket ko. Wala ako sa sarili ko habang nakasakay sa kotse. Bakit ba parang sa isang iglap naging super close kami? Una, ayaw ko sa kanya nun. Tapos, nagkaroon ako ng trust sa kanya w/c usually hindi ko pa nagagawa sa iba. I have so many girl bff pero parang sya yata yung gusto kong pagshare-an ng lahat. Ayoko na nakikita syang umiiyak. Hoy! Hindi ako romantiko, as in. kahit naman kay cindy eh, ano bang meron? Its just that, masaya ako wt her. I can trust her. She’s completely amazing. Iniisip ko rin yung sinabe nya kanina, MAGIC? Ano yun abracadabra babalik na ang bracelet nya. Weirdo talaga sya.
End of chapter 9
BINABASA MO ANG
Pansamantala
Fiksi RemajaDYOSA. DYOSA NG KAGANDAHAN AT KALOKAHAN. SAWI SA LOVE. NAFRIFRIENDZONE BESTFRIENDZONE PARA WORST NA LANG GANYAN TALAGA EH. MAY BABAENG SYINOSYOTA, MAY BABAENG BINEBESTFRIEND LANG. MINSAN REBOUND PA, MINSAN PANSAMANTALA LANG SA LAHAT. THIS IS SHEL...
