Parçalanmak... ne kadar tuhaf bir duygu , yok olmuş gibi hissediyorsun ama yaşıyorsun yapıştırmaya çalışıyorsun ama en küçük bir sarsıntıda daha küçük parçalara ayrılıyorsun . Hayatımda her zaman bir çatlak var ve yapıştırdığımda geçer sanırdım.Ama değilmiş annem ben 15 yaşından beri ortalıkta yoktu ve demek oluyor ki tam 2 yıldır babamı aldatıyordu. annemi o adamla buluşup yemek yiyip öptüğünde...2gün önce benim doğum günümdü oysaki ... Belki anneme sarılacaktım- hiç yapmamış olsada -başımı okşayacaktı ama o sevgilisiyle yemek yemişti.Babam her gece içiyordu benim için ...abim için... kaybolan 26 senesine ve parçalanan ailesine... Şimdi neden içitiğinde kapısını kilitlediğini anlıyordum.Hep beni düşünmüştü .Acısını içine gömüp bana gülümseyen yıkılmayan bana bu hayata tek yanlış yapmayan insan , babam...
Şuan arbada elimi camda biraz çıkartıp rüzgarı hissediyordum ve bu his biraz rahatlamama izin veriyordu.Sanki estikçe bütün üzüntülerimi alıp gidecekmiş gibiydi .Uçurumdan atlamak gibi tabi bu nasıl rahatlatıyorsa..
Bandırma yazısını görünce biraz kıpırdandım.''Acıktın mı?'' babamın yüzünü göremesemde aynaya bakıp gülümsedim.''Birazcık ,yemek olmazsada vapuruda yerim farketmez.'' Babam kıkırdıyarak durdu.''Arabayı vapura park mı edicez?'' aslında arabaları taşıyan cinsten bir vapurdu ama benim tuhafıma gitmişti.Görmedim tamam mı? Daha önce hiç arabayla vapura girmedim ben!
''İstanbulda bir arkadaşım otelinde bir süre kalırız ben yeni büroyu düzenleyene kadar.'' Başımı salladım .Şu an tek sevincim eski okulumdaki göbekli kel edebiyat hocasını dinlemiyecek olmamdı.Edebiyatan nefret ederim.8.sınıfta 'çık gızıl ılıcık şiir okıcız!'. Diye saçmalamayın şiir hikaye yazmak dışında edebiyatın m' sinden anlamam çünkü edebiyata m harfi yok! Düşünün artık!
''Kızım !Kızım!'' başımı iki yana sallayıp babama baktım.''Ha?'' kibar olmadığım aşikar.
''Daldın yine ben vapurda turlayacağım araba sürmekten ayaklarım uyuştu.'' Başımı salladım.Uzaklaşmasını izledim.
Telefonumu elime alıp açtım.Birsürü mesaj sesi gelince telefona kötü bir bakış attım.''Eğer mesaj avea dan geliyorsa ebeni doğrarım anladın mı beni?'' evet .psikolojim bozuktu ve ben bir ara hastaneye gitmeliyim.Gerçekten.
Evet mesaj avea dan.Sinirle Telefonu attım.Tabi bende ki göt korkusu bir şey olmuşmu diye baktım.Yok olmamıştı.Zaten daha yaşardı .Ayıptır söylemesi samsung s5 mini kullanıyorum.Tamam bir ıphone 7 felan değildi ama bana dayanmıştı yani.Sonuçta bu telefonu Kırarsam babamda benim kafayı kırardı.Her neyse demin ağlıyordum ben!
Derin bir nefes alıp bıraktım.Aklıma geldikçe buruklaşıyordum.Kolyemi sımsıkı tutum.Abimin hediyesiydi bu .çok küçüktük ...
5 yaşındaydım abim kaçtı hatırlamıyorum ama aramızda 5 -6 yaş vardı sanırım.Orada öylece kalakalmıştım .Daha arasında 12 sene geçmesine rağmen unutamadığım abimin acısı varken bu çok fazlaydı.Ama asıl fazla olan yavaş yavaş ailemi kaybedicekmiş gibi hissetmemdi.Bu hayatan öğrendiğim bir şey varsa şuydu .
''Tüm kalpler kırılır ,tüm hayatlar sona erer ,değer vermek bir avantaj değildir.''
