Soulmates: Het verhaal van Primrose (voltooid)

~~22~~

Na uren te zitten "luisteren" naar wat de mannen te zeggen hadden kon ik eindelijk vertrekken. 'Heel erg bedankt om tot hier te komen. Het is al laat, waarom blijven jullie anders hier niet slapen. Ik laat wel twee logeerkamers klaarmaken,' eindigde Owens. 'Als de koningin het goed vind zouden we dit graag,' antwoordde de langste van de twee mannen. Drie paar ogen keken me aan. De twee rebellen, sorry ex-rebellen keken me smekend aan terwijl Owens me juist een waarschuwende blik gaf. Ik stond recht en keek ze allemaal aan. 'Het kan mij niet schelen. Heel dit gedoe kan me niet schelen. Doe wat je niet laten kunt,' zei ik met een boze ondertoon.

Ik draaide me om en vertrok uit de zaal. Voetstappen waren te horen achter me. Iemand nam mijn hand vast en trok me terug. Ik keek meteen in Owens' boze gezicht. 'Wat dat echt nodig?' vroeg hij. Zijn ogen begonnen bijna te gloeien. Naast hem zag ik een paar bewakers een beetje verder van ons staan inclusief Will en Victor. Will stond echt goed met een uniform dat moet ik toegeven. Ik keek snel terug naar Owens vooraleer hij iets door had. Voor hij door had dat ik naar iemand anders keek.  'Waarom heb je mijn mening nodig? Als je die toch niet nodig heb,' antwoordde ik terwijl ik probeerde te ontsnappen uit zijn vaste greep. 'We besturen dit land samen Primrose.'

Ik keek hem boos aan. 'Heb je mijn mening gevraagd toen je mijn familie uitmoordde? Of om me hier te brengen? Of om mijn moeder's en zus' krachten aan me te geven? Nee! Dus zeg niet dat je mijn mening nodig heb!'
Deze keer lukte het me wel om me los te trekken. Ik keek hem nog een keer boos aan voor ik de trappen opliep. Voor ik mijn kamer inging, ging ik nog eerst eens kijken bij de kinderen. De kleine lichtjes brandde nog en ze sliepen alle drie. Stilletjes liep ik naar hun toe en gaf ze elk een kus op hun voorhoofd. Ik trok hun dekentje een klein beetje naar boven zodat ze zeker geen koud hadden.

Daarna liep ik terug naar mijn kamer. Ik deed de deur open en zag dat mijn lampen brandde. Ik had gezegd tegen Lola en Mary dat ze niet op me moesten wachten, omdat ik niet wist hoelang dit etentje ging duren. Snel deed ik de deur dicht. Net toen ik me wilde omdraaien voelde ik twee handen op mijn heupen. Het voelde zo vertrouwd aan. Ik leunde wat naar achteren en genoot even van dit moment. 'Ik heb je zo gemist,' fluisterde hij in mijn oren. Mijn lichaam reageerde er meteen op. Overal kreeg ik kippenvel. Will zag het en begon me over mijn armen te wrijven. Ik draaide me vliegensvlug om. Hij had het niet verwacht en keek me dus verbaasd aan.

Automatisch begon ik te lachen. 'Wat heb ik dit geluid gemist,' ging hij verder. Zijn vingers gingen naar mijn lippen. Hij streelde ze zachtjes. Ik trok hem dichter tegen me aan, maar zijn ogen bleven mijn mond observeren. 'Will alsjeblieft,' kreunde ik zachtjes. Ik moest zijn lippen terug op de mijne voelen. We bleven nog een paar seconden zo staan vooraleer Will dan toch actie ondernam. Hij nam mijn gezicht vast en kuste me. Ik nam zijn haren vast en trok hem zo nog dichter naar me toe. De tijd bleef door tikken, maar wij bleven daar tegen de deur staan tot ik even terugtrok om op adem te komen. 'Het is te gevaarlijk,' fluisterde ik. Will's lippen gingen naar mijn nek. 'Het kan me niet schelen, ik heb je nodig.'

Hij ging verder tot mijn schouder en beet er in. Als hij het dan toch zo wilde spelen. Ik draaide me terug om en deed de deur op slot. Met een verleidende blik liep ik naar mijn bureau en begon mijn oorbellen uit te doen. Ik hoorde hem niet naar me toe lopen, dus deed ik mijn schoenen ook uit. Meteen daarna kwam hij achter me staan. Hij deed mijn haren aan de zijkant en vond al snel een rits. Mijn jurk viel al snel op de grond. Daar stond ik dan, enkel in mijn ondergoed. Nog steeds zat Will mijn nek en schouders te kussen. Even bleef ik zo staan, maar dan was ik aan de beurt.

Ik deed zijn jasje af en begon de knopen van zijn hemd los te maken. Al snel trok ik die ook af. Will ging aan het uiteinde van mijn bed zitten en deed zijn schoenen uit. Het duurde te lang volgens mij. Ik liep naar hem toe en duwde hem naar achteren. Hij viel op zijn rug. Nog alleen zijn broek had hij aan. Ik ging op zijn schoot zitten en kuste traag zijn borst. Zijn hart ging sneller slaan en hij begon ook onregelmatig te ademen. Blij met het resultaat ging ik meer naar boven. Ik verwende zijn nek met kleine kusjes. Hij had mijn billen vast en bleef me zo vast houden. Ik gaf hem niet later een nog zuigzoen. Ik ging wat rechter zitten en bekeek hem van boven. 'Zo heb ik je graag, onder mijn poot,' zei ik lachend, maar mijn ongeduldig mannetje wilde niet stoppen. Hij draaide ons om zodat hij bovenop me lag. 'Ik denk dat ik toch liever dit heb.'