Çocukluk yıllarım
Hayat hep romanlarda mı güzeldir sadece onlar mı mutlu sonla biter. Biliyorum böyle düşünüyorsun bende böyle düşünüyorum fakat 1 saniye sonra herşey değişebilir herşey rayına oturabilir. Benim hikayemin başlangıcı çok acıklı değil ama acıklı denebilir. Ben mahalle aralarında oynayan tüm gününü maç yaparak ve misketlerle oynayarak geçiren bi mahalle çocuğuydum ve emin olun ki hep öyle kalmak isterdim çünkü herşey çocukken güzeldir safsınızdır mutlusunuzdur en büyük derdiniz dondurmanızın yere düşmesidir. Böyle başlıyor benim hikayem üstü kirler içinde büyüyen, mahallenin abileri tarafından sevilen, diğer çocukların aksine akşam ezanında eve girmeyen bir çocuk olarak büyüdüm ben o yüzdendir eve değilde dışarıya bağlı kalmam. Herşey ilkokula yazılmamla başladı annemin " birazda olsa senden kurtulcam " demesi şaşırtmıştı beni çünkü okul nasıl bişey bilmiyordum. Okula yazıldığımda mahalleden yakın arkadaşımla aynı sınıfa düşmemiz ailelerimizi endişelendirmişti çünkü biz bir aradayken rahat durmazdık endişelenmekte haklılardı aynen dedikleri gibi olacaktı. Mete ile ben sınıfı birbirine katıp karıştıracaktık böyle başladı işte okul hayatım. 1. Sınıfa dair hatırladığım pek birşey yok sadece öğretmenimizin aşırı asabi biri olduğu dışında evet diğer adıyla Şemsettin hoca okulun korkulu rüyası bizi düzene sokmayı becerebilecek tek insan. Sırayla alfabeyi sayıları öğrenmeyle geçti ilk senem biraz geç kavrıyordum sanırım ve bunları öğrenmem baya zamanımı aldı. İlk okul anılarım 4. Sınıftan anılarla başlıyor ilk hoşlandığım kız, o yaştayken ilk defa duygularımı anlamama sebep olmuştu utancımdan söyleyemiyordum ama bizim Mete durur mu ? Tabiki de hayır koşup yetiştirmekte hiç gecikmedi hemde sınıfın ortasında bağıra bağıra hatırladıklarım bi anlık sessizlik sonra yükselen bi oooo sesi ardından kızın sınıftan koşarak çıkışı sanırım o benden daha fazla utanmıştı ve ondan koşarak uzaklaşmıştı. Diğer bir teneffüs onun sesi kaldırdım kafamı tam karşımda " Sen salaksın böyle bişey asla olmaz konuşma benimle bidaha. " kesin karar mahkeme sanığın idamına karar verdi. Bende zorlamadım zaten sonuçta çocuğum daha nerden bilirim sevmeyi, aşkı, hoşlanmayı yine rutin hayatıma devam ettim. 5. Sınıf ; sabahcı oluşum sabahın köründe kalkıp okula gidiyorum ilk nefretim o gün başladı okula herkesin ağzında " Sabah sabah okul mu olur ? " lafları Şemsettin hoca bizi başka bi hocaya devretti artık dayak yok istediğimiz gibi çıldırabiliriz.
5. ve 6. Sınıflar sadece velilerin bizim yaramazlığımızdan şikayet ederek geçti 7.Sınıf hayatımın ilk şoku çok sevdiğimiz arkadaşımız lösemi oldu kaç gece ağladığımı bilmiyorum o çocuk ankaraya tedaviye gitti.
