Καλωσόρισες στην Πραγματικότητα

Τελειότητα

Pink Floyd- Childhood's End
Ανιδιοτελής αγάπη.
Υπάρχει;

Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι ανιδιοτελής είναι μόνο η αγάπη των γονιών προς το παιδί τους. Οι μόνοι που αγωνίζονται μια ζωή για να μεγαλώσουν, να αναθρέψουν και να διαπαιδαγωγήσουν ένα πλάσμα το οποίο αγαπούν περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό τους. Κάνουν τα πάντα για να το προστατεύσουν, να το προφυλάξουν από πολλών ειδών κινδύνους και να του εξασφαλίσουν ό, τι δυνατόν καλύτερο. Το στηρίζουν, αρνούνται τις προσωπικές τους ανάγκες για να μη στερηθεί τίποτα, κυρίως υλικό, το παιδί. Το ακούνε, αν και πολλές φορές επιφανειακά. Το αγαπούν με μία αγάπη που μόνο ένας γονιός μπορεί να νιώσει. Είναι ένα ανεξάρτητο είδος αγάπης που μόνο οι γονείς γνωρίζουν.

Μερικές φορές, όμως, δε νιώθεις ότι θα πάψουν να σε αγαπούν; Οταν δεν είσαι τέλειος, αφού κανένας δεν είναι τέλειος, είναι πρακτικά αδύνατον να είναι κανείς τέλειος, ή όταν απέχεις πολύ από τον ορισμό της τελειότητας. Οταν δεν έχεις καν την προσδοκία να πλησιάσεις αυτόν τον χαρακτηρισμό. Λες να πάψουν να σε αγαπούν; Οταν αντιτίθεσαι σε κάθε τί που εκείνοι ισχυρίζονται, όταν απομακρύνεσαι από τα πρότυπά τους, όταν παύεις  να επιθυμείς αυτά που εκείνοι επιθυμούν. Κι εκείνοι αποκρίνονται ότι θέλουν να είσαι ευτυχισμένος. Με τα δικά σου βήματα, τη δική σου πορεία, τις δικές σου επιλογές.
Οταν όμως δεν στηρίζουν τις επιλογές σου; Παύουν να σε αγαπούν; Μειώνεται η αγάπη τους για σένα; Νιώθεις διαρκώς αμφισβήτηση. Γιατί δεν υπάρχει αγάπη δίχως όρους. Ακόμα και οι γονείς σου θα ήθελαν κάτι από εσένα. Ακόμα κι αν εκείνοι δεν το απαιτούν. Μήπως, όμως, δεν απογοητεύονται; Τα παιδιά τους δεν είναι τέλεια. Ακόμα κι αν κάποτε είχαν την πεποίθηση ότι είναι. Κάποτε, όμως.

Ισως κάποτε να ήταν. Ισως να ήταν από τα "τέλεια παιδιά". Από εκείνα που κάνουν τα πάντα τέλεια, συμπεριφέρονται πάντα τέλεια και όλοι πιστεύουν ότι είναι τέλεια. Μέχρι που σταματούν να είναι τέλεια.

Κουράζονται να προσπαθούν αδιάκοπα να εντυπωσιάσουν τους πάντες εκτός από τον εαυτό τους. Σταματούν να νοιάζονται. Και έπειτα στρέφονται όλοι εναντίον τους. Είχαν συνηθίσει αλλιώς. Δεν ήξεραν ότι τα τέλεια παιδιά τους στην πραγματικότητα δεν είναι τέλεια. Δε νιώθουν τέλεια. Νιώθουν διαρκή ανταγωνισμό. Ασταμάτητη υπερένταση και μόνιμο άγχος. Για πράγματα που στην πραγματικότητα δεν έχουν σημασία.

Τα "τέλεια παιδιά" μεγαλώνουν. Και παύουν να είναι τέλεια. Πέφτουν. Και χάνουν το βάθρο τους. Κι όλοι πιέζουν τις καταστάσεις. Δεν αποδέχονται ότι τα πράγματα αλλάζουν. Οτι τα παιδιά άλλαξαν. Οτι δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια. Αφού δε νιώθουν τέλεια. Και ούτε θα νιώσουν στο μέλλον. Ενας αδιάκοπος αγώνας κουράζει. Τα παιδιά κουράστηκαν και και κανένας δεν το αντιλήφθηκε.

Τα αγαπούν ακόμα;