What Does It Take?

[5] You and I Tonight

CHAPTER FIVE:

~You and I Tonight~

[AMBER'S POV]

It's been one week na simula nung nagshift si Tristan.

Pinapansin nya ko pero ako naman tong umiiwas. Ewan ko ba, kahit na gusto kong makipagbalikan, hindi ko naman kayang makipag-usap sa kanya. Lalung lalo na ang matignan sya sa mata. Baka kasi anytime eh tutulo na lang ang luha ko at bigla ko syang mayakap.

Parang hindi naman tama kapag ganun.

Nandito kami ngayon ni Caroline sa canteen. Lunch na kase.

"--malaki pa naman yung perang natitira kaya pwede pa naman. Sa tingin mo wala na bang dapat irepair dun?"

"Huh?...Ah-eh..ano nga ulit yun?"

"Hay ewan ko sa'yo! Salita ako ng salita dito di ka rin naman pala nakikinig."

"Ah-eh..ano kasi.."

"Oo na. Alam kong wala ang isip mo dito."

"So-sorry Caroline."

Hindi na ko pinansin ni bessy at pinagpatuloy na lang ang pagkain. Naman Amber eh! Kung san san kasi lumilipad yang utak mo!! =__=

Ilang minuto rin kaming tahimik. Maya maya'y..

"Nga pala Amber, balita ko break na sina Tristan at Aubrey."

"*cough*cough*cough..a-anong sabi mo?!!"

"Si Tristan mismo ang nagsabi sa'kin."

Ano raw? Si Tristan at Aubrey break na?? Pero bakit?

Hindi ko alam kung ano ba yung dapat kong ireact dito. May part sa'kin na nalulungkot dahil nagbreak sila at meron ring part na masaya dahil parang may chance na ulit kami ni Tristan.

Hindi! Hindi! Mali to! Hindi ako dapat maging masaya! Ansama ko na talaga. =__=

"Ba-bakit raw sila nagb-break?"

"Si Tristan na lang ang tanungin mo. Halika na, magtotoothbrush pa tayo eh. 10mins.na lang at bell na."

"Ehh? Ah oh sige."

Bakit kaya sila nagbreak? At sino kaya ang nakipagbreak?

Buong klase ay wala na kong ibang inisip kundi yung tungkol sa breakup.

Sumusulyap sulyap din ako paminsan kay Tristan. Affected kaya sya?

Haay! Ano ba namang klaseng tanong yan Amber! Natural! Minahal nya din naman ung tao! Hay! Anlabo ko din!

Pero bakit hindi halatang malungkot sya? Alam ko ang ugali ni Tristan. Masyado syang transparent kapag malungkot sya pero bakit hindi ako makakita ng bakas ng lungkot sa mukha nya ngayon?

Waaa! Mababaliw na ata ako dito!

Kanina pa ang uwian ngunit andito pa rin ako sa school. Wala pa kasi akong ganang umuwi.

Past 6.30pm na pala.

Buti na lang at may 7.30 classes pa sa building na to. Hindi ako mapapalabas. Hoho!

Nasa kailaliman ako ng pag-iisip ng may biglang pumasok ng classroom.

O______O

*dug dug dug dug dug dug dug

S-Si T-Tristan ...

Nagtama ang mga mata namin. At pareho kaming napatigil na dalawa.

Yung puso ko parang sasabog na sa sobrang lakas ng tibok nito.Tristan? Pareho rin ba tayo ng nararamdaman ngayon?

~Silence~

"Ahh-ehh..m-may naiwan lang kasi akong libro sa desk ko." -sya

Gaaaad! I miss his voice!!

"A-eh..Oo." parang ayaw bumuka ng bibig ko sa sobrang kaba.

Pumunta na sya dun sa desk nya at kinuha ang libro nyang naiwan. Umiwas naman ako ng tingin dahil hindi ko na talaga alam kung gano pa lalakas ang tibok ng puso ko pag tumingin ako sa kanya.

"Uhmm..Anoo..uhmm..P-Princess?"

*dug dug dug dug dug dug dug dug dug dug dug dug dug

Princess ..

Isang taon na rin mula nung huli nya kong tinawag ng ganyan.

Hindi ko sya inimik at nilingon dahil baka maiyak ako pag ginawa ko yun.

"P-pwede ba tayong..uhmm..m-mag-usap?"

Hinayaan ko lang sya at di pa rin inimikan. Pinipisil pisil na lg ang mga daliri ko para hindi ako maiyak.

"Well, I guess silence means yes. Uhmm..i don't really know how to start this but..Princess..I really want to say sorry. I know I am a big jerk for hurting you. If only you'd know how much I regret things.."

NOW PLAYING: YOU AND I TONIGHT BY FABER DRIVE

"I lied to you Princess."

This time, napalingon ako sa sinabi nya. At tinraydor na ko ng mga luha ko. Parang ilog na silang dumadaloy sa mukha ko.

"All this time ikaw lang ang minahal ko Princess..Nasaktan ko ng husto si Aubrey dahil ikaw pa rin ang mahal ko..*sniff"

"Pero bakit Tristan? *sniff* Bakit mo ko iniwan? *sniff*"

"Kailangan ng pamilya ko ang pera."

P-Pera? Anong ibig nyang sabihin?

"Nagsakit si Mommy nun at nagkakaproblema rin ang kumpanya. Si Dad ay naakusahan sa kasalanang di rin naman nya ginawa. I'm too fed up with problems that time Princess. Hindi ko alam ang gagawin ko..*sniff"

"Pero bakit hindi mo to sinabi sa'kin?"

Kumikirot ang puso ko. Bakit? Bakit hindi ko alam ang lahat ng to?

"Ayokong madamay ka pa sa mga problema ko Princess..*sniff* ayoko..*sniff"

"KAHIT NA TRISTAN!! *sniff* GIRLFRIEND MO KO KAYA MAY KARAPATAN AKONG MALAMAN ANG MGA PROBLEMA MO! *sniff* Di-diba sabi mo nun walang sikreto satin?"

"I know. *sniff* H-Hindi ko lang talaga alam ang *sniff* gagawin ko nun."

"Papanong naging kayo ni Aubrey?"

Napatingin sya sakin bigla. Wala ng atrasan to. Gustung gusto ko talagang malaman na ang lahat.

[TRISTAN'S POV]

Nagulat ako sa naging tanong nya. Should I tell her?

Dapat lang Tristan. Dapat lang na liwanagin mo na ang lahat sa kanya.

Mahal ko sya at hinding hindi na ulit ako magsisinungaling sa kanya.

I look straight into her eyes and tell all my secrets..

"Her father offered me a deal."

Kumunot ang noo nya. Natawa naman ako ng konti. Kagaya pa rin sya ng dati. Ang cute kapag kumukunot ang noo nya.

"Tutulungan nya ang pamilya ko...in return, liligawan ko si Aubrey."

Pinunasan ko ang luha na tumulo sa mata nya. Parang pinapatay ako kapag nakikita ko syang naiiyak.

"*sniff*..Aubrey's not aware of it. Kami lg ng papa nya ang may alam tungkol dun. *sniff* Her father knows that Aubrey likes me kaya nya ginawa yun..Princess..*sniff*I'm so sorry..sorry kung nasaktan kita..sorry kung mas inuna ko pa ang pamilya ko kesa--"

"Ssshhh..tama na okay? Naiintindihan ko na ang lahat ngayon Tristan.." she cupped my face while saying this. Mas lalong napaiyak kaming dalwa.

How I miss her touch ...

"I'm s-sorry P-Princess..*sniff* I'm s--

I don't really know how it happened but before I knew it, our lips met..

(a/n: Ai ewan! Kinikilig ako habang tinatype to! Ang babaw! Hahaha! Ang ganda kasi ng song. Try niyo pakinggan. (@__@) -Chokeh)