9 letters in a bottle / L.H.

Letter two

"Hej Luke,
Minęły już trzy tygodnie, wiesz? Martwimy się wszyscy. Proszę cię, odnajdź się. Policja załamuje ręce nie mogąc znaleźć żadnego tropu. Któregoś dnia mi się śniłeś, wiesz? Byłeś ty i ja. Siedzieliśmy nad klifem, gdy nagle powiedziałeś "Przepraszam, Mel" i rozpłynąłeś się w powietrzu. Obudziłam się z płaczem. Nad łóżkiem stała moja mama. Mówiła, że krzyczałam w nocy. Już nie daję rady bez twojej obecności. Proszę, wróć.

Twoja Melissa
Ps. Twoja mama poszła wczoraj do psychologa. Chyba zapisze sie na kolejne spotkania."

- Oddaj to! - brunetka była już czerwona ze wstydu, złości i zmęczenia. Nie była tak szybka jak niebieskooki przed nią. Chłopiec wymachując rysunkiem biegał po całym przedszkolu. Nikt nie wiedział co było na rysunku, gdyż kartka była złożona. Dziewczynka miała narysować serduszko i napisać w nim imię osoby którą kocha. Napisała. Teraz mały blondynek biegał i szantażował ją, że wszystkim powie. Do oczu dziewczynki zaczęły się zbierać łzy. Kilka sekund później dziewczynka zwolniła. W końcu usiadła na podłodze i pozwoliła by łzy powoli płynęły po jej dziecięcej twarzyczce. Niebieskooki nie czując już obecności nikogo za sobą zwolnił i odwrócił się. Brunetka siedziała na podłodze zanosząc się płaczem. Kilka chwil później przed jej twarzą pojawił się mały blondynek. - Przepraszam, nie zrobiłbym tego, przecież wiesz -  był smutny, nie chciał by jego przyjaciółce było przykro, on tylko żartował.