Bir gün elbette özlersin , gözlerin gözlerimde.
Burnun burnumda.
Ağlarken gözyaşlarım yüzünde...
Bir gün özlersin kirpiklerimi saymayı,
Kokumu içine çekmeyi,
Saçlarımı okşamayı , kokusunu doyasıya içine çekmeyi...
Ben gülüşünden öptüm seni, dudakların yoktu.
Gözlerinin derinliklerinde tuttum seni, ellerin de yoktu...
Özlersin belki o sıcaklığı,
Özlersin belki çocukça kalbimi.
İnsan alıştı mı özlüyor hepsini.
En çok bana bakmanı özlüyorum,
Beni gördüğünde yüzünde açan o kocaman gülümseyişi özlüyorum,
İnsan özlemeye de alışıyor , özlenmeye de...
Kirpiklerim yanaklarını gıdıkladığında daha çok gülmeye başlardın, sonra da yanaklarını burnuma getirirdin...
Özlüyorum işte hepsini,
Kocaman sarılışını.
İnsan korunmayı özlüyor,
Sahiplenilmeyi özlüyor.
Ne varsa özlüyorsun işte.
Sonra yanaklarına bir damla gözyaşı akıyor fakat başkasının yanağına değmiyor.
Çöktükçe en dibe çöküyorsun sonra da düşecek yerin kalmıyor.
Ve sevgili,
Bir gün sende hatırlarsın ve en çok da o gün özlersin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutluluğa Yolculuk
RomansaKıssadan hisseler , Mutsuzluk yolunda ilerleyen günler Ve En sonunda mutluluğa gittiği düşünülen Bir yolculuk Belki de her şey düşünüldüğü gibi değil ... Yan etkileri ; Okumak aşırı duygusallığa Ve Ağlamaklı gözlere sebep olabilir Minik yazarın...
