AJAN KIZI

AJAN KIZI 1.BÖLÜM

Merhabalar bu benim ilk yazdığım hikaye umarım beğenirsiniz.Önerileriniz olursa yorumlarda belirtin lütfen buna göre bende hareket ederim.Bu arada görsel ekleyemedim. Sanırım wattpadle ilgili bir sıkıntı. Şimdi siz hikayemle baş başa bırakıyorum.İyi okumalar.

Sistemin içinden olan her insan gibi bende sistemin içinde kaybolmuş sıkışmış gibi hissetmekten başka bir şey değildi hayatım.Sessizliği tercih eder yalnızlığım, müziğim ve kitaplarımla mutluydum.Yaşadıklarım etkileriyle her gün biraz daha insanlardan uzaklaştım. Her şeye rağmen babamla mutluydum.Benim adım Melisa Aden 16 yaşındayım. Annem Rus babam Türk annem ben 5 yaşındayken vefat etmiş.Babam ise bir hafta önceye kadar beni yetiştirmek için elinden gelen her şeyi yapmıştı.

Bir hafta önce babamı da trafik kazası sonucu kaybettim. Şimdiyse benim için her şey o kadar anlamsız ki. Artık tamamen bu hayatta tek başımayım.Babamın bana bıraktığı anıların içinde boğuluyormuş gibi hissediyorum.Bu yüzden Rusya'dan Türkiye'ye gitmek için hazırlanıyorum. Ama önce Max ile görüşmem gerekiyor. Bavullarımı hazırladım. Max'in kapısını çaldım.

''Max ben gidiyorum.''

''Nereye gidiyorsun melisa ?''

'' Türkiye'ye ailemden kalan hatıraların içinde daha fazla kalamıyorum.''

''İyi ama sen nasılsın?Ben seni özlerim.Bana haber ver varınca olur mu?Hava alanına bırakayım mı seni?''

''Yok canım beni bilirsin pek veda işlerini beceremem.En iyisi burada ayrılmak.Ayrıca bende seni çok özleyeceğim. Skyp'ten görüşürüz olur mu?''

'' Tamam canım sen nasıl mutlu olacaksan öyle olsun. Ama beni unutma olur mu?''

''Unutmam canım sende beni unutma.''

''Ben seni nasıl unuturum maymunum.''

Max ile sarılıp ayrıldık.Şuan takside hava alanına gidiyorum. Max hep bana maymunun der. Bir gün neden bana böyle dediğini sorduğumda çok fazla mimik kullandığımı söyledi. Max ile ben annem öldüğü zaman tanışmıştık. Aynı sitede oturuyoruz. Annem öldüğünü öğrendiğimde sokakta çok ağlıyordum. Max'te beni sokakta ağlarken gördü. Yanıma gelip bana neden ağladığımı sordu. Bende ağlayarak anlattım. O da bana sıkıca sarıldı. Gözyaşlarımı sildi. O zamandan beri hiç ayrılmadık. Babamın üzülmemesi için yanında ağlamazdım. Çünkü babam ve annem birbirlerine çok aşıklardı. Babam annem ve benim saçlarımı örmeyi çok severdi. Anneme hep gül kokulum derdi. Annem öldüğünden beri hiç saçlarımı örmedi bende örmedim. Bu babamla aramızda yaptığımız sessiz bir anlaşma gibiydi. Bu yaşıma kadar hep Max ve babam yanımdaydılar. İçine kapanık bir çocuk olduğum için sadece Max ile arkadaşlığım oldu. O hep zor zamanlarımda benim yanımdaydı. Bundan sonra tek başıma ayaklarımın üzerinde durmayı öğrenmem gerek. Uçağa bindim ve Türkiye'ye geldim. Umarım her şey istediğim gibi olur.