Duymak İstiyorsan, Sessiz Ol.

Duymak İstiyorsan, Sesiz Ol.

  Meraba. Ben Ozan. Hayallerinin peşinden koşan gerizekalı Ozan. Kızların hayali olan, yakışıklı Ozan. Yakışıklı olduğu kadar, aptal olan Ozan. Aptal aptal hayal kuran Ozan.

  Okulumda bütün kızlar beni konuşur. Beni ve sürtük sevgilimi. Beni ve hayatımı. Nasıl birisi olduğumu, beni ne kadar çok kızın sevdiğini, yakışıklılığımı ve daha sayamayacağım kadar çok şeyi...

  Birazda sevgilimden bahsedeyim öyleyse. Ona sürtük diyorum, çünkü öyle. Bütün kızlara onu ne kadar çok sevdiğimi ve ona her gün yaptığım ama yapmadığım sürprizlerden falan bahsedermiş. O, haddinden de fazla yalancı. Haddinden daha güzel. O, fazla aptal ve fazla güzel. Onu istemiyorum, onu sevmiyorum, her erkek gibi onun hayallerini kurmuyorum. Okul haricindeyse aklımın ucundan bile geçmiyor ama bir kere bile kalbini kırarsam bana yapamayacağı şey, yok.

O ise benim tam tersime beni çok seviyor ve bana saygı duyuyor. Beni kaç kere aldatıyor, ama sanki aramızda hiç bir şey olmamış gibi devam ediyor. Asla ağlamıyor, asla üzülmüyor. Ve o -yine- haddinden fazla kibirli. Kısacası klasik zengin züppelerinden. Adını söylemedim, değil mi? Adı, Eda.

***

Sabahlardan nefret ederim. Erken kalkmak, Eda'nın hiç sevmediğim, ve duymaktan nefret ettiğim o sesini duymak. Ah! iğrenç bir duygu. Ama katlanmalıyım. Hiç değilse beni gerçekten seven birini bulana dek.

  Alarmım tam 06.00'da ötmeye başlıyor. Sol elimi sinek kovalarcasına savuruyorum. Alarmım yere düşüp kırılıyor. Annem, Eda'nın sesine benzeyen bir sesle odama giriyor. "Ozan'ım!? Annecim iyi misin? Ne oldu tatlım?" "Bir şey yok anneeee!"

Annem 'hııım' diyerek odamdan çıktı. Bende onun gittiğine emin olduktan sonra dolabıma yöneldim.

  Kotumu ve mavi gömleğimi giydim ve banyoya gitmek için odamdan çıktım. Ablamla karşılaştım. Ablam, bana Eda'yı andıran sarı saçlı bir bayan. Ama söylemeyi unutmayım; Ablam Eda'dan çok daha güzel ve alımlı. Sevgilisi bile var.

  Ben böyle düşünürken ablam beni dürtükledi. "Hey dostum, eğer banyoya girmek istiyorsan hızlı ol, yoksa bana aşık olacaksın. Bunu ikimizde istemeyiz. İkimizin de sevgilisi var. Ha eğer olmasaydı, düşünürdüm." Ablama yaklaştım  ve kolunu cimcikledim. Bana karşılık vermemesi için hızlıca banyoya girdim ve kapıyı kilitledim. Çığlık attı ve "Seninle sonra hesaplaşacağız Ozan!!!"

 Saçımı taradım. Psikopatlar gibi bunu size nasıl yaptığımı açıklamayacağım. Evet öyle işte her neyse.

 Hızlı adımlarla evden çıktım ve okula doğru yürümeye başladım. Bekle beni leş yuvası, Ben geliyorum!

***

 Sabahları -okul için- erken kalkmayı hiç bir öğrenci sevmez. Sanırım bende onların arasındayım.

 Başımın ağrısından dolayı inleyerek yatağımdan kalktım.  Dolabıma yöneldim, kot bir pantolon ve beyaz bir gömlek giydim. Kıyafetlerimi giyinirken, aynanın karşısında kendimi izlemeye başladım. Vampir olsaydım erkekler beni beğenirdi. Hayır hayır. Normal de beğenmiyorlar ki vampir olsam beğenecekler!? Ah, çok fazla saçmaladım. Ama ben 'forever alone' diyen kızlardan değilim. Her zaman efsane bir aşkım olsun isterim. Ama işte, hayal. Sadece basit bir hayal. Hoşlandığım  bir çocuk var ama beni tanımıyor. Veya tanıyor da olabilir, bilmiyorum. Ama benden hoşlanmadığı kesin. Uyuz zengin piçi olan bir sevgilisi var. Okuldaki herkes onları konuşur. Ve bende. Hoşlandığım çocuk ve sevgilisi şimdilik bende kalsın. Unutmadan söyleyim. Ben Buket..

Hey, hey! Selam!! Yeni hikayemle karşınızdayım. Bu ilk bölüm. İki hafta kadar bir süre kalacak ve eğer istediğim kadar vote gelmezse kalkacak.  Umarım herşey yolunda gider ve hikayem sevilir. Şimdilik benden bu kadar. Herkese iyi günler! <3