Duymak İstiyorsan, Sessiz Ol.

Ayberk, senin burada ne işin var!

***

Okula geldim ve karşıma Eda çıktı. Hemen yanıma geldi ve ciyaklamaya başladı. "Ne var Eda diye sorma sakın, seni özledim diye geldim, Ozan!" dedi ve dudak büktü. "Öyle demeyecektim, Eda" Koridorda yavaş yavaş yürürken koluma girdi. Rahatsız oldum, ama belli etmedim. Sınıfa girdi. Çantamı sıraya koydum ve tekrar dışarı çıktım. Eda ile aynı sınıfta değilim çünkü o 9. sınıfta ben de 10. 

  Tam konuşmaya başlayacaktım ki zil çaldı. Eda kıkırdadı ve yanağıma öpücük kondurup koşarak merdivenlerden yukarı çıktı.

***

Çantamı koluma taktım ve kapıdan çıktım.

Okuldan içeri girdim ve sınıfa girmek için koridora yöneldim. 10-D'nin yanından geçerken onu ve uyuz sevgilisini gördüm. Zil çaldı ve sevgilisi sağ yanağına öpücük kondurdu ve sevinerek yukarı çıktı. O ise duygusuzca sevgilisinin arkasında ona bakıyordu ve bende ona.

***

En sonunda geometriden çıkabildik.

Eda'ya yakalanmadan kafeteryaya koştum. Su almak için sıraya girdim. Biraz sonra arkamda iki kızın gülüştüğünü duydum. O gülüşmeler kahkahalara döndü. Sert bir şekilde arkama döndüm ve kızların 10. sınıflardan olduğunu anladım. Her ikisini de dikkatle süzdüm.

Birisinin pırıl pırıl parlayan bal rengi gözleri vardı. Saçları gözleriyle aynı renkteydi ve boynunun hizasını aşıyordu. Toz pembesi gözlükleri ona yakış- ah!? ben ne diyorum böyle! Çok saçmaladığımın farkındayım.

Silkelendim ve alayla onlara baktım. Sert görünmeye çalıştım.

Onlara öyle bakınca sustuklarını anladım. "Hey, siz! Evet, siz. Neye güldüğünüzü söyleyin bizde gülelim!" Toz pembesi gözlükleri olan kız bana yaklaştı ve "Sana ne bizim neye güldüğümüzden!" Bana daha çok yaklaştı ve kin dolu gözlerle baktı. Birbirimize fazlasıyla yakındık ve nefeslerimiz yüzümüze çarpıyordu. O yakından fazlasıyla güzeldi.

Etrafımızdaki herkes bizi izliyordu. Arkamda bir el hissettim ve kızın suratını incelemeyi kestim. Birisi  beni dürtüyordu. Arkama döndüm ve karşımda aptal aptal sırıtan Ayberk vardı. Sonra arkamda kulakları sağır edebilecek derecede bir çığlık duydum. Ayberk gözlerini sevinçle pörtletti. Beni solladı ve arkamdaki çığlığın sahibine koştu, sarıldı. Arkamı -tekrar- döndüğümde toz pembe gözlükleri olan kız ve Ayberk'in birbirlerine sarıldığını görünce şoka girdim. Toz pembe gözlükleri olan kızın arkadaşı da Bim'e. (ASDDASDASFASDFGASDSDFSAHDFGGSFAD) Oha lan ne diyorum ben. Her neyse Ayberklere dönelim.

Kız zorla Ayberk'ten ayrıldı ve küçük çaplı bir çığlık attı(!) "Ayberk, senin burada ne işin var!" "Ne işim olcak kızım! Okuyoz işte Senin ne işin var asıl?" "Bende okuyom işte öyle." "Hey! durun bir dakika! Siz nereden tanışıyorsunuz?" Sorumun üzerine ikisi de bana baktı. Ayberk gülümsedi ve söze başladı. "Bu Buket. Biz ta  küçükken aynı sınıftaydık. 4. sınıfta falan. Sonra ikimizde farklı yerlere taşındık  ve farklı okullara başladık. Ortaokulun bir senesini de aynı okulda okuduk ve neredeyse 2 yıldır hiç görüşmüyoruz." Buket denen kız kıkırdadı ve gülerek beni burada bırakıp arkalarına bile bakmadan hızla dışarı çıktılar.

***

Onu göreli kaç saat olmuştu ama hala aklımdan çıkmıyordu. Kim mi? Immm.. şey.. Bu.. Buket! Hah evet Buket denilen kız.. 

Kafamı duvarlara vurup beynimi rendelemek istiyorum. Çıkmıyor, aklımdan bir türlü çıkmıyor! Yoksa.. Ben ona aşık mı oldum? Hayır, hayır! Daha çok düşünmemeye karar verdim ve kendimi yumuşacık yatağımın derinliklerine bıraktım...

****

HEY! SELAM. YEPYENİ BİR BBÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. SİZDEN ÇOK AMA ÇOK ÖZÜR DİLERİM. YENİ BÖLÜM Ü BİRAZ GECİKTİRDİM VE BU YÜZDEN SİZLERE UZUN BİR BÖLÜM YAZAYIM DEDİM. ÇOK FAZLA MI UĞRAŞTIM NE? HİKAYEYİ YAZMAYA BAŞLARKEN SAAT 15.14 DÜ. ŞİMDİ SAAT 16.23.

SİZİ ÇOK SEVİYORUM. VE HİKAYEYİ YAZMAMDA BANA YARDIM EDEN AYŞE SENA'YA (PSİKOTAPDİRECTİONER'E) ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM! EN YAKIN ZAMANDA YENİ BİR BÖLÜM YAZACAĞIM. GÖRÜŞÜRÜZZ!