Back To School

Bijles

Femke's P.O.V

Vandaag heb ik 'bijles'. Yeey(let op het sarcasme).Niall stapte alleen naar de bus,hij gaat het vandaag proberen goed te maken met Harry. Hij heeft met hem afgesproken om 15.00 .Ik moest me er niet mee bemoeien zei hij. Ik wandelde naar de refter waar Logan waarschijnlijk al was.

"Ben je daar eindelijk? Ik wil niet nog meer van mijn middag verspillen",zei hij toen ik eraan kwam. "Even voor de duidelijkheid,ik wil hier evenmin zijn als jij hoor",zei ik.

We namen plaats aan een tafel in de laatste rij en ik nam mijn boeken boven. Na een kwartiertje van oefeningen maken, verbeterde Logan ze. Ik moest alles terug opnieuw maken van hem omdat het allemaal fout was. Na een tijdje stilte zei Logan opeens:

"Euhm Femke,ik wou je nog bedanken voor eergisteren. Jade was echt kwaad en ik wist niet wat te doen"

"Oh,het was niets. Iemand moest voor je opkomen hé",glimlachte ik.

Ik keek naar buiten en zag een meisje naderen. Ze had halflang bruinblond haar tot op haar schouders. Haar rugzak hing op haar rechterschouder en ze keek door het raam naar binnen.

Haar blik stopte bij ons en ze zwaaide glimlachend onze richting uit. Logan zwaaide kort terug en keek haar na tot ze uit het zicht verdwenen was.

"Wie is dat?",vroeg ik.

"Een meisje"

"Dat zie ik ook wel hé kieke. Dus heeft dat meisje een naam of wat?"

"Ja,haar naam is Marianne. We zijn buren,maar we praten niet echt met elkaar",zei hij.

"En waarom niet? Is er hier iemand bang?",lachte ik.

"Misschien,ik weet niet... Het is gewoon,... Laat maar",zei hij en hij pakte mijn blad en begon het te verbeteren.

"Euhm,ik moet je iets vragen Logan",zei ik. Ik dacht aan wat Rydel me had verteld.

2 dagen geleden

"En wie is die jongen? Hij zit toch ook in onze klas,niet?",vroeg ik wijzend naar de jongen aan de vuilnisbak. "Ja,dat is de tweede Logan in onze klas. Hij heeft niet echt vrienden hier omdat hij zich altijd afzijdig houdt",zei ze schouder ophalend.

Heden

"Ja,wat is er? Snap je de oefening niet?",vroeg hij.

"Nee,dat is het niet. Trouwens,ik snap geen enkele oefening. Maar euh,waarom heb je geen vrienden hier op school?"

"Owh,euhm ik had er één. Maar hij is weg",zuchtte hij.

"Weg? Bedoel je weg naar een andere school?"

"Nee,ik bedoel weg van deze wereld... ",hij zuchtte diep en ik zag snel dat dit een onderwerp is dat hij liever vermijdt,"Drie jaar geleden werd Dylan aangereden door een truck op weg naar school. Hij-hij is tegen een boom geslingerd...op slag dood"

Ik was er stil van geworden,dit had ik niet verwacht. Wat moet ik nu zeggen?

"Ow,sorry dat ik erover begon...",zei ik stil.

"Het is niet erg. Kunnen we verder met wiskunde?",vroeg hij snel en hij knipperde de tranen weg die dreigde te vallen.

(Wat later)

"Tot morgen",riep ik en ik stapte naar de bushalte. Het school was ondertussen al 2 uur gedaan en ik was nog steeds niet thuis. Ik keek naar het busrooster. Wat? De volgende bus komt pas over 55 minuten. Dan kan ik beter te voet gaan...

Ik wandelde het voetpad op en sprong opzij om een wielrenner te ontwijken. Waarom kopen die gewoon geen bel? Echte wegpiraten zijn het!

Na een paar minuten stappen kwam ik in een verlaten straat. Er stonden een paar bouwvallige huizen aan de linkerkant en weiland langs rechts.