Loved and Chained

Kabanata 3

Gisselle

Marahan kong nakagat ang ibabang labi at umiling dito. Hindi ko napigilan ang muling pagbuhos ng mga luha ko habang nanginginig sa kaba. Mas lalo akong natakot nang maramdaman ko ang paghablot sa akin ni Dad at ipinasan ako.

Tila lahat ng tapang ko ay naglaho sa mga oras na ’yon. Nanlabo ang paningin ko dahil sa luha at hindi napigilan ang pag-alpas ng hikbi.

“Bakit ba takot na takot ka? Hindi ka naman kakatayin dito. Ang lakas nga ng loob mong gumawa ng kalokohan, ngayong sinisingil ka na ay tiklop ka naman,” ani Dad pagkalapag nito sa akin sa upuan na inupuan ko kagabi rito sa presinto.

Talagang sinadya niya iyong iparinig sa mga pulis na naririto para mapagtawanan ako, at hindi naman siya nabigo dahil pati iyong lalaki na kausap ko kagabi ay natawa nang mahina.

“Ahm, pagpasensiyahan n’yo po sana si Gisselle, Sir. Takot po kasi ’yan sa inyo kaya nagkakaganiyan,” dagdag pa ng ina ko na ikinahawak ko sa laylayan ng bestida nito. Ngumiti lamang ito sa akin at tinuyo ang mukha ko. “Sige na, anak. Iiwan ka na namin dito. Magpakabait ka sana.”

Pakiramdam ko ay pinanunuyuan ako ng lalamunan. Aalis na sila, at maiiwan na akong nag-iisang ordinaryong tao rito.

“Sige ho, Misis at Mister. Hindi naman po namin pababayaan si Miss Gisselle rito. Ite-text ko rin ho kayo kapag pauuwiin ko na siya para masundo ho rito,” rinig kong wika ng Guevarra na ’yon sa magalang na tono.

Sa loob ko ay nais kong umangal. Bakit ba bine-baby nila ako rito? Really, ipapasundo ako rito? Kaya ko namang umuwi nang mag-isa!

Nang magpaalam na ang mga magulang ko ay halos hindi na maipinta ang mukha ko. Hindi ko alam ang gagawin kung tatayo ba ako o mananatili na lang sa pag-upo roon. I don’t know, mas lalo akong kinakabahan dahil lahat sila ay nakatingin sa akin. Marami pala sila rito, kagabi ay iilang piraso lang.

Tanging pagtungo na lamang at paglalaro sa strap ng sling bag ko ang nagawa ko ilang minuto matapos maka-alis ang parents ko.

Nag-angat lang ako ng tingin kay Guevarra nang kausapin ako nito. Doon ay naabutan ko itong pigil ang mga ngiti habang pinagmamasdan ako. 

Tumikhim ito. “Good morning, Miss Gisselle. May lakas ka na ba?”

Awtomatikong kumunot ang noo ko. “A-Ano po, Sir?”

Tila naman ito biglang natauhan sa sinabi at napailing. “I mean, nag-almusal ka na ba? Kasi may ipapagawa ako sa ’yo mayamaya kaya kailangan may lakas ka.”

Tumango na lang ako rito. Of course, kaya nga ako nakarating dito ay dahil may lakas ako. Hindi rin naman ako papupuntahin ni Dad dito nang nanginginig sa gutom.

“Good. Now, follow me.” Bigla itong tumayo kaya naman nataranta ako.

Mariin kong kinagat ang ibabang labi habang napipilitan na sumunod dito palabas.

Mas lalo akong nailang dahil pati sa labas ay ang dami niya ring kalahi. Ayaw akong lubayan ng tingin kaya naman naiilang ako lalo.

“May mga kinupkop kami rito na mga aso’t pusa. Ang gagawin mo lang ay pakakainin sila tuwing umaga—kapag naririto ka nang maaga, sa tanghali rin at kapag pagabi na. May mga binili akong pagkain nila riyan sa loob. Huwag kang mag-alala dahil mababait naman ’yan sila at naturukan na rin ng anti-rabies nitong nakaraang buwan lang.”

Nabaling sa itinuro nito ang atensiyon ko at hindi naka-imik. Tatlong aso iyon at isang pusa na bagamat mukha talagang galing kalye ay masisigla naman kumilos.

Agad na tumayo at lumapit kay Guevarra ang mga aso niyang ampon at naglambing.

Mahilig pala siya sa mga hayop. Yeah, whatever.