Sweetheart | H.S.

Epilog

Wziąłem głęboki wdech i zapukałem do drzwi. Dłuższą chwilę nic się nie działo, ale po chwili ujrzałem Natalie. Uśmiechnęła się lekko, ale jej oczy..
- Płakałaś?- zapytałem od razu. Spuściła głowę.
- Nie, co ty..- kłamała- Wchodzisz?
- Nie, Ty wychodzisz- oznajmiłem. Ona tylko zmarszczyła brwi.
- Jak to?
- Chciałbym Cię gdzieś zabrać.
- Eee...- zawachała się- No dobra..
Uśmiechnąłem się. Dziewczyna weszła tylko po telefon i potem zamknęła za sobą drzwi. Odetchąłem głęboko.
- Zabiorę Cię w moje sekretne miejsce, dobrze?
- Brzmi tajemniczo- zaśmiała sie uroczo. Wpatrywałem sie w nią już nawet tego nie ukrywając, w końcu i tak ma się niedługo wszystkiego dowiedzieć...

*Natalie*

Otworzyłam buzię z ze zdziwienia. Przede mną rozciągał się widok całego miasta. Popatrzyłam lekko w bok i zobaczyłam kocyk na którym leżał kosz piknikowy i gitara, a naokoło porozwieszane były małe kolorowe lampki.
- Harry?? Co to jest? - zapytałam. Miałby przygotować coś takiego żeby zakończyć naszą przyjaźń? Coś mi tu nie pasuje w moim toku myślenia...
- To jest piknik. Chciałbym ci coś zaśpiewać, pozwolisz?- wyciągnął w moją stronę dłoń. Z lekkim wachaniem ją przyjęłam. Zaprowadził mnie na kocyk i poprosił, żebym usiadła. Tak też zrobiłam, a on wziął gitarę i zaczął grać.

How the hell did you ever pick me?
Honestly, I could sing you a song
But I don't think words can express your beauty
It's singing to me
How the hell did we end up like this?
You bring out the beast in me
I fell in love from the moment we kissed
Since then we've been history
I couldn't love just anyone, I was created to love just one baby
They say that love is forever
Your forever is all that I need
I couldn't love just anyone, I was created to love just one girl
Please stay as long as you need

Wpatrywałam się w niego z zaszklonymi oczami i otwartą buzią. Nie rozumiem... to znaczy, że Harry mnie... kocha?
- Nat..Nic nie mów..- dodał widząc iż mam zamiar mu przerwać- Ja.. czuję coś do ciebie.. coś silnego i coś czego nigdy wcześniej nie czułem.. Zakochałem sie w tobie. Rozumiem, że możesz się teraz dziwnie czuć i być może nie będziesz chciała mnie znać, ale..
- Słucham?!- zapytałam podniesionym głosem- Jak mogłabym nie chcieć Cię znać?- popatrzył na mnie w nie zrozumieniu i już chciał coś powiedzieć, ale mu to uniemożliwiłam- Pytałeś czemu płakałam jak do mnie przyszedłeś. Wiesz czemu? Bo bałam się, że nie będziesz mnie chciał!- otworzył szeroko oczy- A teraz ty mi mówisz, że się we mnie zakochałeś po czym dodajesz, że rozumiesz iż mogę Cię teraz nie chcieć?!- wstałam lekko zdenerwowana, a chłopak zaraz za mną.
- Ja... Myślałem, że tak będziesz chciała. Bo wiesz.. głupio jest wiedzieć, że ktoś Cię kocha, a Ty tego nie odwzajemniasz i się z nim tylko przyjaźnisz...
- A co jak ten ktoś to odwzajemnia?- zapytałam podchodząc do niego powoli. Spojrzałam w jego oczy. Widziałam w nich dezorientacje. Uśmiechnęłam się lekko. Pokręcił głową jakby właśnie do niego dotarło to co do niego powiedziałam.
- Czekaj... chcesz mi powiedzieć, że Ty mnie...
- Kochasz?- dokończyłam za niego. Ten skinął głową. Zaśmiałam się cicho- Tak Harry. Tak..
Nie minęła sekunda, a ja już byłam w silnych ramionach bruneta. Podniósł mnie i okręcił wokół własnej osi śmiejąc się przy tym.
- Nie mogę w to uwierzyć- wyszeptał patrząc mi w oczy.
- Komu Ty to mówisz? Ja się cały czas boję, że to sen..- spuściłam głowę w dół.
- Ale to nie sen Sweetheart...- Chwycił mnie za podbródek i podniósł tak, że znów miałam kontakt z jego oczami. Patrzył na mnie, a ja mogłam wyczytać, że mówi prawdę. Po dłuższej chwili wpatrywania się w siebie.. on.. mnie pocałował!
Zrobił to, przekazując mi wszystkie swoje emocje. Było tak wspaniale i idealnie. Pragnęłam tego od dawna.. W tej chwili liczyliśmy się tylko my.

W tej i każdej następnej spędzonej razem.

_________________________________

EPILOG!!

Nie wiem czy się cieszyć czy się smucić.. :0

Gratuluję i dziękuję wszystkim którzy dotrwali do końca!!

Kocham was ♡♡

×X×