Speciaal en gebroken

~\1\~

<10 Jaar later>
Tuuutttt tuuutt tuuutttt.. wat een prachtig geluid dacht ik sarcastisch toen ik op mijn wekker sloeg. "OPSTAAN binnen 30 minuten beneden voor te ontbijten!" Hoorde ik Minardra roepen. Ik liep rustig naar de kast en nam er een zwarte broek met een zwarte t-shirt uit , een blauwe leren vest en blauwe Allstars. Ik liep naar de badkamer en deed mijn kleren uit en nam een snelle douch. Ik kleedde me aan en liep naar beneden. Ik ging apart zitten want niemand mocht me. Ik had rustig mijn croissantje op toen Brenarde naar me kwam. "Zo zo wie we hier hebben." Zei hij giftig. Ik negeerde hem en at mijn croissantje verder op. Hij sloeg boos mijn croissantje uit mijn handen en het viel op de grond. Ik keek droog naar het croissantje dat op de grond lag en stond dan op. Ik raapte het croissantje op en gooide het in de vuilbak met nog steeds een emotieloos gezicht. Ik nam mijn tas en liep naar buiten naar school. Ik hoorde Brenarde nog kwaad roepen en niet vlak daarna hoorde ik Minardra roepen dat hij zich moest gedragen. Ik stapte verder naar school en ik kwam natuurlijk te vroeg aan. Ik had nog een 20 minuten. Ik ging in een hoekje zitten aangezien het de eerste dag was. Gelukkig zag niemand me maar dichtbij stonden een paar van de populaire meiden te babbelen. "Omg de Prins komt dit jaar naar onze school!" Riep de populairste uit en trok haar te klein topje nog een beetje lager en trok haar te korte rokje nog een beetje naar boven zodat haar halve kont zichtbaar was. Ik kokhalsde en stikte bijna. Gelukkig hadden ze het niet door. De receptie was open dus ging ik snel om mijn rooster voor dat er een drukte was. Ik kreeg mijn rooster en de lijst van mijn klas en klasgenoten. En ik overlas snel eens de lijst. Ik zuchtte bij de meeste namen omdat ze me pesten. Ik bleef hangen bij 1 naam •Dyaro• oh dit kan nog leuk worden dacht ik in mezelf en liep terug naar de speelplaats. Ik zag en hele troep meisjes en jongens rond een persoon staan. Hij was best knap maar zag er uit als een player. Ik moest me inhouden om te kokhalzen toen ik een zin opving van de populaire meiden. "Omg Prins u bent zo knap." Fijn Dyaro is een grote player geworden en zit ook nog eens in mijn klas. Wat betekent dat hij een jaar is blijven zitten. Waarschijnlijk voor zijn imago. Tsss. Dacht ik in mezelf. Toen ging de bel. We hadden nu wiskunde. Ik liep naar het lokaal en ging vanachter zitten gewoon zodat ik hopelijk naast niemand moest zitten. Toen zag ik een hele troep binnenkomen. Ik herkende Dyaro in het midden. Iedereen neem een plaats en Prins wilt u u voorstellen. Iedereen ging in zijn bepaalde kliekjes zitten en ik zag al een paar pesters vuil naar me kijken. Fijn. Toen begon de prins zichzelf voor te stellen. "Hallo allemaal ik ben Dyaro, ik ben zoals jullie wel weten de prins. Ik ben single maar daar komt snel wel verandering in." Zegt hij terwijl hij knipoogt naar de klas. Ik rol met mijn ogen. "Uwe hoogheid neem maar plaats waar u wil maar ik denk niet dat u veel plaats heeft." Zei de leerkracht beleeft. Hij knikte en ging naast Gena zitten. De handlanger van het populairste meisje van de klas Kaloma. Fijn dan zit ik lekker alleen. Dacht ik. Daarna had onze klas les in tovenarij. Natuurlijk kon ik dat niet dus ging ik maar naar de sporthal wat verderop en ging trainen voor mijn gevecht tegen de Shidra's zodat ik mijn land kan terug eisen. Ik liep naar de kleedkamer en kleedde me om in trainingsoutfit. Ik liep daarna regelrecht naar de bokballen en begon te meppen. Ik sloeg al mijn emoties van me af. Ik moest regelmatig een nieuwe boksbal halen omdat hij kapot was. Als ik de 4 de brak ontsnapte er een simpele "oeps" mijn mond. Opeens hoorde ik iemand klappen. Ik draaide me meteen om en ging in vechtpositie staan. "Rustig maar" zei hij en kwam naar me toe. Ik zag dat het de Dyaro was en draaide me weer om en ging om een andere boksbal. Dyaro stond me aan te kijken. "Zie je het?" Vroeg ik droog. Dyaro begon te blozen. Ik rolde met mijn ogen. "Hoeveel heb je er zo al moeten vervangen?" Vroeg hij verbaast. "Dit is de 5 de" zei ik rustig. Hij knikte. Hij trok een vragend gezicht. "Waarom ben je eigenlijk niet aan het trainen met de andere?" Vroeg hij verbaast. "Waarom jij niet oh goddelijke Prins?" Zei ik sarcastisch. "Ik heb die lessen al gehad en nu jij." Zei hij. Ik liet mijn arm zien waar niks stond in tegenstelling tot hem. En ging weer verder. "Ik had vroeger een vriendin die geen Tranie was, ik wou haar in huis nemen maar ze mocht niet. Sinds dien heb ik haar niet meer gezien. Ik wou dat ik haar nog eens gezien had." Zei hij met tranen in zijn ogen. "Nou zei is niet meer wie je denkt." Zei ik droog. "NIEMAND DURFT DAT OVER HAAR TE ZEGGEN!" Riep hij boos. "Wat was haar naam?" Vroeg ik emotieloos. "Qira " zei hij weer met tranen in zijn ogen. "Nou Romeo ik zou dan maar eens beter op letten." Zei ik weer droog. "Wie denk je eigenlijk wie je bent?!" Riep hij boos uit. "Een wees." Zei ik emotieloos. "Is het daarom dat ze je pesten?" Vroeg hij nog steeds boos. "Nee ze pesten me omdat ik anders ben maar hun zullen later allemaal boeten voor wat ze me hebben aangedaan!" Zei ik woedend en sloeg weer een boksbal kapot. "Wie ben jij?!" Riep de Prins best bang. "De persoon dat je nooit zou verwachten dat ik ben." Zei ik emotieloos en ging naar de kleedkamer. De prins kwam vragen achter me aan en mee in de kleedkamer. Ik negeerde hem en begon me uit te kleden. Ik trok mijn topje uit en ik was even vergeten dat mijn tatoe die bekent maakte dat ik een Hiprada was en nog een andere tatoe die ik kreeg van mijn geboorte niet bedekt meer was. Ik trok snel mijn shirt aan maar hij had mijn tatoe van Hiprada zijnde gezien. "Je bent een Hiprada!" Riep hij uit. "Ken je dan Qira?" Vroeg hij enthousiast. "Misschien moet je mensen even beter leren kennen, voor je zoiets vraagt." Zei ik emotieloos. Terwijl ik van broek veranderde. Dyaro begon te blozen omdat ik me er niks van aantrok dat hij der stond. "Wat bedoel je?" Vroeg hij verward. "Namen Dyaro ze hebben macht." Zei ik emotieloos en nam mijn spullen terwijl hij me vragend aankeek. "Wat bedoel je?" "Misschien moet je mensen hun naam de volgende keer eerst vragen voor je ze begint uit te schelden." Zei ik kill. "Oh sorry waar zijn mijn manieren, hoe heet je?" "Qira" zei ik emotieloos terwijl ik de deur uitliep en hem verbaast achterliet. Niet veel later hoorde ik hem mijn naam roepen maar liep stug door. Ik wou niet veranderen in mijn dier omdat mijn ouders zeiden dat ik dat alleen mocht in groot gevaar omdat niemand mag weten wat ik was. "Vind je het gek?" Vroeg Yandara in mijn hoofd. "Nee" antwoordde ik kil terug. Yandara is mijn dier in mijn hoofd waar ik kan veranderen. Ik hoorde dat hij een toverspreuk deed. Waarschijnlijk om te teleporteren dus liep ik nog sneller. Opeens stond hij voor me. "Qira?" Vroeg hij onzeker. "Wat?" Vroeg ik bot en liep verder. Hij nam mijn pols waardoor mijn littekens van het snijden zichtbaar waren. "Qira!" Riep hij deze keer verrast. Ik liep nog steeds door en kwam weer op school aan. Ik zag dat de populaire meiden me vuil aankeken en dan de populairen jongens riepen en dat ze op ons afkwamen. De meiden trokken de prins weg terwijl ik nog stug doorliep. Ik kwam bij mijn lokker aan en wou mijn trainingskleren er in doen toen ik aan de kant geduwd werd en ik viel op de grond. Ze schopte me in mijn buik maar het enige wat ik deed was blijven liggen. Ze namen me bij me nek en sloegen me ik mijn gezicht tot ik bloed spuugde. Ze gingen hier zo een spijt van krijgen. Dacht ik terwijl ze me maar bleven schoppen en slaan. Toen ik bloed kotste stopte ze eindelijk. "Blijf van bij de prins vandaan gek, hij is van Kaloma!" Zeiden ze en lieten me achter. Ik stond op en liep naar de wc's. Ik keek in de spiegel en schrok eens. Ik gooide wat water in mijn gezicht. Ik nam een kauwgompje uit mijn tas want ik was hier al op voorbereid en kauwde er een tijdje op. Zo erg was het niet, alleen maar een blauw oog een kapotte lip en een blauwe wang. Mijn buik is er erger aan toe. Heel mijn buik ziet blauw en zit onder de schrammen. "Fijn." Zei ik sarcastisch. Op dat moment hoorde ik de bel gaan. Ik keek op mijn rooster en zag dat ik gym had. Fijn mijn t-shirt toont een klein beetje van mijn buik jeej. Dacht ik sarcastisch. Ik deed snel foundation op op mijn blauwe plekken en liep naar de gymzaal. Ik was de laatste en liep naar de kleedkamer. Ik kleedde me om en zuchtte eens. Hop naar weer eens een preek en uitgelachen worden omdat mijn buik blauw ziet. ik liep uit de kleedkamer en de sporthal binnen. De meeste begonnen me uit te lachen. Zelfs de leerkracht lachte me uit. Dyaro was er nog niet. Toen kwam Dyaro binnenstormen. Ik liep in stilte naar de boksbal. Ik ging ze eens laten zien wat ik kon want niemand wist dat ik trainde. Ik sloeg met 1 hand in 1 keer de boksbal in 2. Ik keek iedereen dreigend aan en opeens waren ze allemaal stil. Dyaro keek me alleen maar grijnzend aan. Opeens klonk er een hoorngeluid. Wat betekent dat we worden aangevallen. Iedereen rende de speelplaats op en ging klaar staan om te toveren met zijn stokjes in de hand. Ik keek en zag dat het de Dropiërs waren die ons aanvalde. "Natuurlijk" zei ik droog luidop. Ik liep naar voren want in tegenstelling tot onze Tranie's moet ik van dichtbij vechten. Ik klom op een pal en kwam zo op het dak. Een paar draken zagen me staan en vielen me aan. Maar ik dode ze allemaal. Ze zullen allemaal boeten voor wat ze me hebben aangedaan. Dacht ik woest in mezelf. Na een tijdje waren er niet zo veel draken meer over omdat ik ze bijna allemaal had vermoord. Mijn schoolgenootjes dachten leukweg van laten we naar binnen gaan ze handelt het toch wel af. "Fijn" zei ik kil. Ik zag een zwarte Jadrani boos naar mij kijken. "Waarom kijkt tie ons boos aan? " Vroeg Yandara aan mij. "Nou liefste van me, misschien omdat we onder het bloed zitten van zijn soortgenoten!" Zei ik kill tegen haar. De draak die duidelijk hoog in de rang stond brulde iets. "Wacht hij brult dat ze moeten terugtrekken en dat ze zeker niet op hem moeten wachten." Zei Yandara tegen me. "Shit, maar sinds wanneer versta jij draaks?" Vroeg ik verbaast. "I don't know." Zei ze terug. "Let the battle begin!" Riep ik naar de draak. Ik rende van dak naar dak naar mijn oude rijk. Het is misschien niet in mijn hand maar ik ben er wel sterker. De draak had het door en keek vragend naar me. Ik ging net achter de grens staan en seinde dat hij moest komen. Hij kwam kwaad op me af. Ik stak hem in zijn buik met een mes dat ik had gekregen. Maar het mes ketste af op zijn buik en brak. "Fijn nu weet ik zeker dat ze me dood willen." Zei ik luidop. De draak keek me raar aan maar ik gromde luid. Hij wou me bijten maar ik sloeg hard op zijn hoofd. Hij wankelde en viel om. Hij veranderde in een mens. "Wie ben jij?!" Vroeg hij minachtend terwijl hij bloed uitspuugde. "Ik kan net het zelfde vragen!" Riepen kill. "Ik ben Quentre de machtige zoon van de koning Henk en koningin Sophiadra. Rechtstreekse troonopvolger van Dranophia!" Riep hij woest uit. Ik keek uitdagend in zijn ogen maar zag toen iets wat ik niet wou zien. Hij kwam dichterbij en sloeg zijn arm om me heen. "Dus jij bent mijn mate." Zei hij spottend. Ik dacht niet dat ik zo'n Tranie kind kreeg. Ik spuugde in zijn gezicht. Waag het niet om me een Tranie te noemen. Hij keek me vies en verward aan. "Weet je wat ik Noem je wel duivelskind maar jij gaat wel voor kinderen zorgen voor mij." Zei hij terwijl hij me grijnzend aankeek "wouw smooth verleid jij meisjes altijd zo? Wouw echt zoveel scharme dat je hebt." Zei ik droog. "Hij keek me kwaad aan." En als je het niet erg vind ik moet nog veel doen." Zei ik droog en liep weer naar het weeshuis. "Mate van me ik zal je vinden en je zal kinderen van me dragen of je het nu wil of niet!" Riep hij me nog na. Ik negeerde hem en liep naar school om me tas op te halen. Ik ging naar het weeshuis en ging regelrecht naar mijn kamer. Ik nam een lange douch en smeerde zalf op mijn blauwe plekken. Ik deed mijn pyjama aan en  ging in mijn bed liggen. Oké ik ga overmorgen school skippen voor een herovering van mijn land. Die shidra's gaan er aan. Dacht ik in mezelf. Nadat ik een plan had bedacht deed ik mijn ogen dicht in viel in slaap. Maar ik had een nachtmerrie.
Ik stond bij mijn ouders in het huis toen er een hoorn klonk. We werden aangevallen opeens viel mijn vader dood neer. Hij had een bijl in zijn rug gekregen. Mijn moeder zei nog net," we houden van je Zumra, ren!" En toen kreeg ze een bijl in haar hoofd. Ik twijfelde geen seconde en rende naar buiten weg van hier. Overal zag ik bloed. Ik rende er rende toen ik over iets struikelde. Het was mijn beste vriend. Dood. Ik rende verder. Ik schrok wakker. Ik liep naar de badkamer en kleedde me uit. Ik ging in mijn badkuip zitten en nam een mesje. Ik sneed hard in mijn polsen. Het water zag rood van het bloed maar het boeide me niks. Opeens hoorde ik een gestommel vanuit mijn kamer. Gelukkig had ik mijn deur opslot gedaan. Ik hoorde een welbekende stem. "Mate doe de deur open ik ruik bloed!" Fluisterschreewde hij tegen de deur. Ik zette de kraan uit nadat ik mijn wonden nog eens had afgespoeld. Ik deed snel ondergoed aan en mijn pyjama. Ik deed een verband rond mijn polsen om mijn sneden te verbergen. Ik deed de badkamer van het slot en deed de deur open en daar stond hij hoor. Mijn mate in volle glorie. "Doe wat positiever over onze mate!" Riep Yandara in mijn hoofd. "Het enige wat hij wil is seks en kinderen,waarom moet ik positief zijn?!" Vroeg ik kwaad aan haar. Ze was meteen stil. Opeens werd ik omhelsd door Quentre. "Waarom rook ik bloed in de badkamer?" Vroeg hij bezorgt. "Wat boeit het jij wilt toch me alleen voor kinderen." Zei ik bot. "Niet waar, ik zei dat omdat ik boos was. Ik wil al heel mijn leven mijn mate en ik vind je prachtig." "Ga uit mijn kamer of ik vermoord je ouders." Zei ik kill. Hij keek me angstig aan." Ooit zul je voor me vallen ijsprinses." Zei hij terwijl hij mijn hand nam om het kussen. Ik trok snel mijn weg omdat dat zeer deed aan mijn pols. Quentre keek me bezorgt aan en keek dan naar mijn polsen. Hij nam ze voorzichtig vast en deed mijn mouwen een beetje naar boven. Het verband was al rood geworden van al het bloeden. Quentre keek me bezorgt aan. "Ijsprinses van me doe dit niet meer. Plzz." Smeekte hij me. Ik haalde mijn schouders op."Ga uit mijn kamer nu!" Siste ik woedend. Hij knikte en sprong uit het raam. Hij veranderde onderweg in zijn prachtige draak en vloog weg. Ik vervangde het verband en ging in mijn bed liggen. Ik zal mijn plan moeten vervroegen. Morgen ga ik naar school en doe daar mijn trainingskleding aan. Ik ga allemaal messen in mijn opbergvakjes en schoenen steken. Ik neem ook nog een zwaard mee uit ytropa het gesteente dat alleen in het diepste van de aardkorst groeid en alleen maar onder Slobodan. Ik ga over daken rennen tot dat ik aan mijn paleis ben en dan verover ik het. Ik ga zorgen dat niemand me stopt. Niemand zelfs niet mijn mate. Ik zal mijn koninkrijk terug veroveren en mijn volk gelukkig maken net zoals mijn ouders alleen zal ik het rijk meer beschermend desnoods met mijn leven. Met die gedachten viel ik in slaap. TUUTTTT TUUUTTT TUUUTT... was het laatste wat mijn wekker zei want ik sloeg hem kapot. Vandaag is de dag dat ik mijn rijk zal veroveren. Al kost me het leven. Shidra's staan misschien bekent om hun snelheid maar ze zullen heel snel moeten zijn om mij aan te zien komen. En ze zullen spijt hebben van alles. Vooral de ex- koning en ex- koningin die mijn ouders hebben vermoord. De nieuwe koning Bredan zal nog een kleine voorsprong krijgen voor ik hem vermoord misschien komt hij er met een waarschuwing vanaf dat hij mijn land niet meer mag aanvallen wie weet. Vandaag kan nog eens een leuke dag worden. Met die gedachten stond ik op en liep naar de badkamer. Ik nam een snelle douch en deed makkelijk vervangbare kleding aan zodat ik daar niet te veel tijd aan moet verspillen. Let the battle begin dacht ik toen ik naar beneden ging.

3020 woorden zonder dit bij. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden. Dit boek gaat kort zijn maar ik probeer wel zo lang mogelijke hoofdstukken. Mijn minimum is 1400 woorden. Even dat jullie het weten. Ik vind het persoonlijk eens wat anders. Oké dat was het weer. Ik kan me voorlopig niet snijden want de kerstdagen komen er aan en dan zal het opvallen dus ik haat me leven echt. Maar ik heb mezelf toch gesneden, het was een ware opluchting.
Bye bye👋🏽
Nobody important xx