Speciaal en gebroken

~\4\~

Op een bepaalt moment zag ik Quentre werken, hij had zijn t-shirt uitgedaan en hij had een facking six-pack!! Toen iedereen klaar was en iedereen een huis had nodigde ik iedereen uit om van mijn eten te eten. Het was een drukke avond en eenmaal toen de avond om was liep ik moe naar mijn kamer. Ik legde me uitgeput op bed toen ik de deur hoorde opengaan. Ik zag Quentre grijnzend in de deuropening staan. "Wat?!" Vroeg ik Bot en moe. "Je moet douchen" zei hij droog. Shit hij heeft gelijk. Toen was tie weg. "Oké?" Zei ik vragend hard op en liep naar de badkamer. Kl deed mijn kleren uit en stapte onder de douche ik zong een beetje toen ik opeens handen op mijn heupen voelde. Ik draaide me plots om en daar stond de enige echte Quentre te grijnzen. "Je bent prachtig." Zei hij. Ik begon te blozen. "Ga uit mijn douche!" Zei ik pist. "Alleen als ik je mag markeren schoonheid." Zei hij zwoel. "Wat?!" Riep ik uit. "Komaan lieverd ik weet dat je het wil." Zei hij. "Je gaat niet weg voor ik het toelaat hé?" Vroeg ik geïrriteerd. "Inderdaad." Zei hij eigenwijs. Ik zuchtte. "Nou dan ga ik maar weg. Doeiii!" Riep ik nep-speels en ik stapte uit de douche. Ik sloeg snel een handdoek om mijn lichaam en liep naar mijn kamer. Daar droogde ik me snel af en deed snel kleren aan. Ik zag dat Quentre net uit de badkamer stapte met alleen een bokser aan. Hij keek met een gepijnigde blik naar mijn polsen. Meteen stroopte ik mijn mouwen weer een beetje omlaag. Zo laag dat je alleen mijn vingers nog zag die mijn mouwen naar beneden hielden. Hij kwam op me af met nog steeds de gepijnigde blik. Hij deed het onverwachtste wat hij kon doen. Hij knuffelde me. Ik had nog nooit echt zo'n warme knuffel gehad. Ik knuffelde na een tijdje terug. "Waarom" vroeg hij na een stilte. "Ik kan het niet uitleggen." Antwoordde ik stil. "We doen alleen maar iets als jij er klaar voor bent." Zei hij lief. Ik knikte en sloot mijn ogen om te genieten van de knuffel. "Dank je." Zei ik dankbaar. "Maar wil je het alsjeblieft niet meer doen?" Vroeg hij zachtjes. "Ik zal het proberen." Zei ik zacht. Ik liet met spijt los en kroop in mijn bed. Even later voelde ik het bed naast me indeuken en voelde ik een arm om me heen. "Slaapwel Princess van me." Zei mijn oh zo lieve mate . "Slaapwel prins van me." Zei ik zacht en viel meteen in slaap. Ik werd wakker doordat er iemand binnenstormde. "Queen Zumra we worden aangevallen!" Riep een wachter. Ik sprong meteen uit bed net zoals Quentre. Ik kleedde me snel om en liep naar buiten. Het waren de Shidra's natuurlijk. Ik sprong van het balkon af en kwam op de grond met een poefje. Ik concentreerde me op elke Shidra en na een tijdje zweefde ze allemaal. Ik liet ze zweven naar hun land en daar liet ik ze op de grond vallen. "Waag het niet om nog een voet op mijn land te zetten! Of ik maak jullie meteen dood!" schreeuwde ik kwaad naar Bredan. "En waarom zouden wij bang van jou zijn? Ze zeggen dat je het speciaal wezen bent maar dan ben je waarschijnlijk nog steeds zo'n ongevaarlijk dier zoals een eekhoorn." Zei hij spottend met een grijns. Nu was het mijn beurt om te grijnzen. "Oh ik ben het speciaal wezen, en wouw ongevaarlijk? Ik zal je eens laten zien wat ongevaarlijk is!" Ik veranderde in Yandara en ik zag hem meteen angstig kijken. Hij zei iets tegen een Shidra en die liep naar het kasteel. Ik gromde luid omdat ik het niet vertrouwde. "Hij is gewoon een witte vlag gaan halen" zei Bredan bang. Op dat moment zagen we Quentre vliegen. "Kijk eens aan, Dranopiërs houden zich niet aan het pakt." Zei hij grijnzend. Ik grijnsde ( zover dat lukt als sneeuwluipaard 🙃) nog meer toen de Quentre mij had gezien en op me afkwam. Hij kwam naast me staan nog steeds in draken vorm en begon te grommen naar Bredan. Ik veranderde terug en legde een hand op zijn schubben die wonderbaarlijk zacht aanvoelde om hem te kalmeren. "Rustig 1 van zijn Shidra's is een witte vlag gaan halen." Zei ik lief. Hij veranderde terug en grijnsde naar Bredan die nog steeds stond te grijnzen. "Waarom grijns je nu zo Bredan?!" Vroeg Quentre geïrriteerd. "Ik heb zojuist de zwakke schakel van Quentre de opvolger van Dranophia gevonden" zei hij grijnzend. Toen kwam de Shidra er aan met ze groot wapen en voor ik het wist was ik geraakt in mijn schouder. "Dit is nog niet over!" Zei Bredan en met die woorden waren hij en zijn onderdanen weg. Ik zakte in elkaar van de pijn en verwachte de grond om me op te vangen maar het waren 2 handen. "Zumra blijf bij me je gaat het halen." Met die woorden veranderde hij en bracht me naar het ziekenhuis. Toen ik daar aankwam werd ik meteen naar de operatiekamer gebracht. Ik zag hoe Quentre mee probeerde te gaan maar hij werd tegen gehouden. Hij gaf het op en ging in de wachthal zitten. Toen werd er een masker op mijn gezicht gezet en viel ik in slaap.

<Quentre>
Hier zit ik dan. Mijn prachtige prinses ligt binnen en word geopereerd en ik moet hier zitten wachten. Opeens zag ik dokters met zo'n ding rijden voor dat ze je hart weer opgang zetten. (Ja Srry Idk hoe het heet) en ik zag dat ze er mee in de kamer gingen van mijn prinses. "Dat betekend maar 1 ding! " zei mijn draak melodashan in mijn hoofd. Meteen voelde ik paniek opwellen. Maar als ik nu binnen ga is er nog een grotere kans dat ze dood gaat dacht ik in mezelf dus wachte ik maar. Na 7 uur kwam er ene dokter mijn richting uit. "Bent u Quentre de mate van Queen Zumra?" Vroeg hij beleefd. Ik knikte hoopvol. "Ze heeft het gehaald maar ze ligt in een coma.... en de kans dat ze er uit komt is zeer klein." Zei hij bedroefd. Mijn hart stond even stil. Je mag er binnen een uurtje naar binnen. Oké dan kan ik nog iets afhandelen. Zei ik droevig. Hij knikte en liep weg. Bredan gaat er aan koste wat kost. Ik liep naar buiten en veranderde in mijn draak en vloog naar Shandonlo voor wraak. Eenmaal daar aangekomen vloog ik recht op het kasteel af. Daar vloog ik door een raam waar ik Bredan zag en kwam tot stilstand een meter voor hem. Hij gilde eens van er verschieten en keek snel om zich heen voor wapens. Ik veranderde. "Mijn prachtige Mate ligt in coma door jou! Ze word waarschijnlijk NOOIT meer wakker!" Schreeuwde ik woedend. Hij keek bang naar mij. Ik veranderde weer en spuwde vuur naar hem. Ik wachtte tot hij helemaal was opgebrand en ging dan terug. Ik kwam net op tijd aan in het ziekenhuis. "Ze ligt op kamer 11 maar wees rustig." Zei de aardige vrouw achter de bali. Ik knikte en liep naar kamer 11. Daar lag ze dan. Mijn prachtige mate. Er ontsnapte een traan uit mijn ooghoek. Ik liep naar haar bed en nam voorzichtig haar hand vast aan de goede arm. "Prinses van me, als je me hoort. Ik hou van je, en ik weet dat we geen goede start hebben gemaakt maar ik hou zoveel van je. Ik Bredan levend verbrand. Speciaal voor jou. Ik hou van je, alsjeblieft vecht tegen de coma. Ik hou van je." Ik begon te snikken en week niet meer van haar zijde die nacht.

<Zumra>
Waar ben ik? Is dit hoe het voelt om dood te zijn? Waarom is alles zwart? Waar zijn men ouders dan als ik dood ben? Waarom voel ik een warmte aan mijn hand? Waarom voel ik mijn lichaam nog? Toen hoorde ik mijn prins. Na zijn speech was ik ontroert maar wacht ik lig in coma. Met die woorden werd alles weer zwart.

1360 woorden zonder dit.
Ja ik weet het het is niet genoeg maar ja mijn leven is kut. Zelfmoord grijnst achter het hoekje. BlauweAlien Tnx voor de steun ik hou echt van je x. Ik vind het trouwens leuk dat jullie mijn boek leuk vinden 😊. Maar oké ik ga maar weer eens. Vergeet niet te stemmen, reageren mag ook 😊.
Bye bye 👋🏽
Nobody important xx