Sara (ON HOLD)

5. Malumn

Dikgedrukte dingen zijn belangrijk. Lees het. "-.-

(A/N: Malumn betekent "het kwaad" in het Latijn. Ik ben inderdaad van plan om al Wanda's POV een Latijnse naam te geven. Het hoofdstuk is inderdaad een beetje kort omdat ik er echt niets bij kon doen maar het volgende hoofdstuk ik zeker lang. I promise. ENJOY!)

5. Malumn

Wanda liep de luide kroeg met de slechte muziek in. Hier hadden ze afgesproken. Hij had altijd een slechte muzieksmaak gehad, dacht ze even terwijl ze grimaste. Er zaten niet veel mensen in de kroeg; een paar oude mannen die aan het roken waren en twee jongens, die duidelijke dronken waren. Haar zwarte hakken gaven een dof geluid toen ze op de vloer liep. Ze ging achter de bar zitten. ‘Wat mag het zijn?’ zei een chagrijnig barmeisje. Wanda keek haar strak aan zodat het meisje nerveus werd en haar ogen neer sloeg. Ze friemelde aan haar lange bruine haar en sloeg aan met mascara bedekte wimpers neer. ‘Een whisky,’ zei Wanda toonloos. Het meisje knikte snel en schonk een whisky voor haar in. Wanda klemde het ijskoude klas in haar hand en nam een slok van de bittere, alcoholistische drank. De ene vreselijke popsong na de andere klonk en hij was er nog niet. Wanda knarste boos met haar tanden; ze had een hekel aan laatkomers. Opeens klemde er twee handen voor haar ogen. Als een reflex pakte ze de handen beet en draaide ze om. ‘Au,’ hij ging op de kruk naast haar zitten terwijl hij over zijn polsen wreef. ‘Heb je me gemist?’ vroeg hij met een arrogante grijns. ‘Je bent laat,’ zei ze. ‘Ik had een paar… obstakels waar ik me doorheen moest loodsen,’ zei hij terwijl hij haar woorden met zijn hand wegwuifde en zijn donkerblonde wenkbrauw optrok,’ Niets bijzonders.’ Toen draaide hij zich om naar het barmeisje: ‘Een whisky, graag,’ zijn ijsblauwe ogen keken haar koud aan. Het meisje knikte zenuwachtig, geïntimideerd door zijn verschijning. Een paar seconde later nipte hij aan een whisky. ‘Dus, wat moet er gedaan worden?’ Hij haalde zijn hand door zijn donkerblonde haar. Wanda had een papier van de dossier van het experiment bewaard; de persoonlijke gegevens.

Ze gaf hem het papier zwijgend. ‘Hmm,’ zei hij,’ losgeslagen experiment?’ Wanda grimaste. ‘Oh schat,’ zei hij terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok,’ ik weet er alles van.’ Hij was indertijd bij haar geweest om de getuigen op te ruimen. Hij was haar partner in crime. ‘Hoe ziet ze eruit?’ vroeg hij toen. Even vloekte ze in zichzelf dat ze de foto had verbrandt. ‘Rood krullend haar tot haar schouders, bleek, felle blauwe ogen, ongeveer 1.70, dun, aan de gespierde kant,’ over het litteken zweeg ze. ‘Goed,’ zei hij terwijl hij haar doordringend aan keek,’ verdere instructies?’ Wanda dacht even na en zei toen zelfverzekerd: ‘Haal iedereen uit de weg die jou in de weg staat. Maar hou haar levend.’ Op de laatste zin legde ze een klemtoon. Hij knikte terwijl grijnsde. Hij genoot hier van, dacht Wanda, het was meer dan zijn werk geworden: zijn obsessie. Het was alles voor hem. Hij ademde het, hij at het, hij leefde het; moorden. ‘Prijs?’ vroeg hij toen terwijl hij met zijn tong over zijn lippen likte. Wanda gaf hem de envelop met zijn voorschot. Hij floot toen hij de inhoud zag. ‘vijf miljoen, Wanda, liefje? Heb je haar zo hard nodig?’ Wanda keek hem strak aan. ‘Ik heb te lang gewacht.’ Hij knikte begripvol. Ze gaf hem een zoen op zijn wang en fluisterde toen zijn oor: ‘Ruim iedereen op die ons zou kunnen afluisteren,’ haar warme adem streek even langs zijn oor. Toen keek ze hem weer aan. ‘Met plezier,’ was zijn antwoord. Toen nam ze nog een laatste slok whisky en liep weg. Nog even zag ze zijn grijns terwijl hij een slok nam. Even glimlachte ze; ze was weer terug.

 ‘Er zijn zes mensen om het leven gekomen. De politie gaat uit van een huurmoordenaar,’ de nieuwslezeres zag er bezorgd uit. Wanda lachte kort. Ze zouden hem niet krijgen. Daar was hij veel te goed voor. Er waren geen getuigen, behalve zij, geen camera’s, niets. Hij had vast een nep paspoort aangemaakt voor het geval dat. De politie, de overheid hield zich alleen maar bezig met de oppervlakte; niet met de inhoud, het belangrijkste. Ze waren te stom om te zien dat zij de boosdoener was omdat het GEN ook medicijnen leverde tegen ziektes en al dat soort dingen. Ze zagen het niet, ze waren te stom voor dat. Er was niets wat haar kon tegen houden. Nu niet meer.

Haar mobiele telefoon speelde de bekende ringtone. ‘Hallo,’ nam ze op. ‘Hallo Wanda,’ zei een mierzoete stem. Wanda glimlachte bij het horen van de stem. Eindelijk. ‘Dat werd tijd,’ zei ze ijzig. Het meisje zuchtte even voordat ze begon met praten,’ Niets bijzonders, deze klas. Alle kinderen zijn te stom om iets door te hebben, ze zien alles als een spelletje,’ Wanda grimaste. Kinderen, ze had er een bloedhekel aan,’ Hoewel er wel een meisje is dat me opvalt. Sasha, heet ze geloof ik.’ Dat was het enige minpunt aan haar, dacht Wanda, ze was niet goed in namen. ‘Maar ze is geen bedreiging.’ Wanda knikte even. ‘Dus… Wordt de bedreiging uit de weg geruimd?’ Het meisje klonk nieuwsgierig, te nieuwsgierig. Wanda kuchte en zei toen,’ Dat is niet van belang voor jou. Doe je werk.’ Toen hing ze op.

Niets kon nu nog misgaan. Niet meer.

Onbekende P.O.V (Point Of View):

Het meisje knarste met haar tanden. Zij deed er nooit toe, nee zij niet. Maar dat andere kind, dat er plotseling veel meer toe deed, wel. Zij deed geen hard werk, zij onderzocht niets. Maar toch was ze het belangrijkst. Het meisje zuchtte. Wanneer kwam zij aan de beurt? Wanneer was het eindelijk haar tijd, wanneer kwam haar beloning? Haar schouderklopje?

Wat als, dacht ze, als ik haar eerder naar Wanda toe breng? Dan is ze wel trots op me.

Al haar hele leven kreeg ze te horen dat ze de beste was. En plotseling was een ander obstakel belangrijker dan zij. Maar als ze haar te pakken kreeg liet ze zien dat ze het in zich had.

Ze moest op onopvallend gedrag, dat moest ze al maar nog meer. Het was er bij haar in geprogrammeerd. Zij was de spion, de overloopster. Niemand had haar door. En dat moest zo blijven. Ze kraakte al haar ledematen. Ze glimlachte even. Dit was waar ze het beste voor was, wat ze deed, waar ze voor gemaakt  was. En zij verdiende alle eer, alle aandacht.

Kom maar op experimentje. Ik kom je halen.

(A/N: Zoals ik al zei kort. Ja. Ik zal proberen om er wat aan te doen dus KIJK GOED UIT MISSCHIEN KOMT ER IETS BIIIIIIJJJJJ. Ik maak een playlist bij alle hoofdstukken dus luister het liedje bij het hoofdstuk dan snap je de hele "vibe." Fijn weekend!)